Θοδωρής Αντωνιάδης στο TLIFE: Η εκμάθηση νοηματικής για το ρόλο του και η συνεργασία με τον Γιάννη Βούρο!

Ο Θοδωρής Αντωνιάδης είναι ένας από τους συντελεστές της επιτυχίας της παράστασης “Παιδιά ενός κατώτερου Θεού” που ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Βεάκη. Οι δεμένες ομάδες άλλωστε είναι αυτό που κάνει πάντα μαι δουλειά να ξεχωρίσει. Το TLIFE τον συνάντησε στο θεατρικό του σπίτι και μας μίλησε για την ευτυχία συγκυρία να συμμετέχει σε αυτό το έργο.

“Λοιπόν, ο Όριν -έτσι λέγεται ο ήρωας- είναι ένα παιδί βαρήκοο, ο οποίος είναι ιδεαλιστής και παλεύει για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αυτή την ιδιαιτερότητα, δηλαδή των κωφών και βαρήκοων αντίστοιχα, για να φτιάξουν οι συνθήκες στα σχολεία τους, για να φτιάξει η παιδεία γύρω από αυτούς τους ανθρώπους, το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει η πολιτεία, οπότε έχει όλο αυτό το πάθος και όλη η ενέργειά του διοχετεύεται και εξαντλείται σε αυτόν τον τομέα”, περιγράφει για τον ρόλο που υποδύεται.

“Είναι ένα σύγχρονο παιδί, μέσα στη ζωή μας, απλώς αντιμετωπίζει, όπως διάφοροι συνάνθρωποί μας αυτή την ιδιαιτερότητα, αλλά πορεύεται στη ζωή του κανονικά και αυτό θέλει κιόλας να επισημάνει, ότι αυτό δεν πρέπει να σταθεί ως αναπηρία”, συνεχίζει ο ηθοποιός.

Γνώρισες πράγματα μέσα από το ρόλο που δεν είχες σκεφτεί;
Ήταν μία αποκάλυψη για μένα, γιατί μη έχοντας εγώ ο ίδιος ζήσει κάτι τέτοιο, ούτε είχα και στο στενό περιβάλλον μου έναν άνθρωπο, ο οποίος, ενδεχομένως, να μην ακούει, μπήκα στη διαδικασία, καταρχάς, να κάνω μαθήματα νοηματικής με τον κ. Νίκο Νίσαρη και τη σύζυγό του Ελισάβετ, να μάθω Νοηματική, που είναι μια καινούρια γλώσσα για εμάς, -έτσι δεν είναι;- ιδιαιτέρως γοητευτική και εντελώς απαραίτητη. Αυτό μου έδωσε και το έναυσμα, πέρα από την παράσταση, να συνεχίσω να κάνω μαθήματα, γιατί πραγματικά βρέθηκα και με ανθρώπους που έχουν αυτή την ιδιαιτερότητα και είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, που είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος. Οπότε, ουσιαστικά, μέσα από αυτόν το ρόλο έμαθα πράγματα, ήταν ένα πεδίο μάθησης για μένα.

Σε δυσκόλεψε η διαδικασία εκμάθησης της νοηματικής;
Στην αρχή, βέβαια, γιατί δεν είχα ιδέα. Είναι, όμως, πραγματικά, ένα γοητευτικό ταξίδι η νοηματική, γιατί μπορείς και εκφράζεσαι και με έναν άλλον τρόπο. Δηλαδή, είναι αρκετά κινητικό, όπως και η ίδια γνωρίζεις, είναι φοβερά εκφραστικό, δηλαδή όλες οι κινήσεις με τα χέρια, με το πρόσωπο… και τελικά δεν υστερεί σε σχέση με τους ακούοντες. Νομίζω είναι ένα έναυσμα αυτή η παράσταση, από ό, τι μας έχουν πει κιόλας, η οποία έδωσε αυτή την αφορμή και την έμπνευση να μπουν σε μία διαδικασία να μάθουν Νοηματική.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι ενημερωμένος για τέτοια κοινωνικά ζητήματα;
Νομίζω ότι είναι αρκετά ευαισθητοποιημένος σε σχέση, ενδεχομένως, με το παρελθόν. Αυτό διαπίστωσα και από την προσέλευση του κόσμου και από τις αντιδράσεις. Οπότε νομίζω ναι, ότι υπάρχει ευαισθησία γύρω από αυτόν τον τομέα και μακάρι αυτή, όσο περνάει ο καιρός, να εντείνεται κιόλας.

Το μήνυμα της παράστασης, πιστεύεις πως περνάει στο κοινό;
Εμείς έχουμε κάνει μία πολύ φιλότιμη και ειλικρινή προσπάθεια. Θεωρώ εαυτόν ιδιαιτέρως τυχερό, που βρέθηκα πάλι στο Θέατρο Βεάκη, που είναι ένα ιστορικό θέατρο (αρχίζω από τη Στέγη), με την Οικογένεια Λεμπέση, η οποία, στην ιστορία του Θεάτρου, είναι μια συμένουσα καταγραφή. Ο Γιάννης Βούρος είναι μια ιδιαίτερη και πολύ ξεχωριστή περίπτωση, θέλω να το επισημάνω αυτό, γιατί, πραγματικά, είναι από τους ανθρώπους που μόνο έμπνευση και γλύκα μπορούν να σου δώσουν σε μία τέτοια διαδικασία, δηλαδή για εμάς τους ηθοποιούς, επειδή έχει υπάρξει και ο ίδιος ηθοποιός και πρωταγωνιστής φυσικά, σαν σκηνοθέτης έχει την ευαισθησία να σε φροντίζει, να φροντίζει τον ηθοποιό του, να μην τον κομπλάρει, να τον εμπνέει και να είναι ήρεμος και ψυχικά υγιής -αυτό για μένα είναι πολύ βασικό στοιχείο πια στις συνεργασίες. Η “υγεία”, κατάλαβες τι θέλω να πω… δηλαδή να υπάρχει ένα υγιές κλίμα.
Τώρα ήμασταν σου λέω πάρα πολύ τυχεροί, γιατί είμαστε με την Αντιγόνη Γλυκοφρύδη*, η «κυρία του θεάτρου», με τον Ντίνο Καρύδη, με την Χρύσα Παππά -εγώ τη χαζεύω τη Χρύσα, πραγματικά, σε αυτό που κάνει! Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να έρθουν για να δουν και τη Χρύσα, γιατί έχει το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης.. Τη Τζωρτζίνα Κώνστα, βέβαια, τη Λουκία Πεσκετζίκου –κάνουμε τα δύο βαρήκοα παιδιά. Μουσική έχει κάνει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Οπότε θέλω να πω ότι έγινε ένα πολύ ωραίο πάντρεμα, σε εισαγωγικά και μη, των συντελεστών της παράστασης. Όλοι, λοιπόν, εμείς δουλέψαμε πάρα πολύ για να βγάλουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει και περνάει πολύ στον κόσμο. Έχουμε και καιρό μπροστά μας να έρθει κι άλλος κόσμος, να το δει, να το χαρεί!

Για σένα προσωπικά, θα έλεγες ότι είναι μία από τις καλύτερες δουλειές που έχεις κάνει;
Ναι! Νομίζω ότι μάλλον και από αυτά που σου λέω την ερώτηση την απαντάς και μόνη σου! Εγώ δουλεύω πέντε χρόνια και, βεβαίως, κι άλλες φορές έχω σταθεί τυχερός σε συνεργασίες. Θεωρώ ότι βάζω αυτή την παράσταση στις ευτυχέστερες συναντήσεις.

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος

*Να αναφέρουμε ότι στον ρόλο που υποδυόταν η Αντιγόνη Γλυικοφρύδη έγινε αλλαγή διανομής και ανέλαβε η Αλεξάνδρα Παντελάκη.