Δευτέρα 11 Οκτωβρίου ,εκεί λίγο πριν τις 10.00 το βράδυ θα ανοίξει η αυλαία για το “Νησί” ! Ναι, περίπου είκοσι μέρες μας χωρίζουν για να βγει στον αέρα η ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης ! Ναι, είκοσι μέρες μας χωρίζουν για να βγει στον αέρα η σειρά των …4.000.000 ευρώ !
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αναμφισβήτητα το “Νησί” έρχεται στο Mega και θα γράψει την δική του ιστορία στο βιβλίο της ελληνικής τηλεόρασης. Λίγο πριν την μεγάλη πρεμιέρα, είπα σήμερα να σας συστήσω τους ήρωες που όλο τον χειμώνα θα μας κρατήσουν συντροφιά και όχι μόνο…
Μια ψυχρή ριπή ανέμου διέσχισε τα στενά δρομάκια της Πλάκας και η παγωνιά του φθινοπωρινού αέρα αγκάλιασε τη γυναίκα, παραλύοντας το κορμί και το νου της, προκαλώντας ένα μούδιασμα που σχεδόν εκμηδένισε τις αισθήσεις, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να της απαλύνει τη θλίψη.
Καθώς περπατούσε με δυσκολία τα τελευταία λίγα μέτρα μέχρι την αποβάθρα, έγειρε βαριά στον πατέρα της. Το βάδισμά της έμοιαζε με ταλαιπωρημένης γριάς, που κάθε βήμα της προκαλεί διαπεραστικό πόνο. Αλλά ο δικός της ο πόνος δεν ήταν σωματικός. Το κορμί της ήταν τόσο δυνατό όσο και οποιασδήποτε νεαρής γυναίκας που είχε περάσει τη ζωή της αναπνέοντας τον καθαρό κρητικό αέρα.
Η μικρή βάρκα, φορτωμένη άτακτα με μπόγους που είχαν περίεργο σχήμα και ήταν δεμένοι με σχοινί, χόρευε στο θαλασσινό νερό. Ο άντρας, σκυφτός, ανέβηκε πάνω της αργά, και άπλωσε το χέρι του για να βοηθήσει την κόρη του.
Ο άντρας έλυσε τον κάβο -δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ειπωθεί ή να γίνει- και το ταξίδι τους άρχισε. Δεν ήταν η αρχή μιας σύντομης διαδρομής για την παράδοση προμηθειών. Ήταν η αρχή ενός ταξιδιού χωρίς επιστροφή, με προορισμό το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής. Μιας ζωής σε αποικία λεπρών. Της ζωής στη Σπιναλόγκα…
Σπιναλόγκα: Βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, απέναντι από το χωριό Πλάκα. Άρχισε να οχυρώνεται το 1574, την περίοδο της Ενετοκρατίας και χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1649, η Σπιναλόγκα έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι το 1715. Στη συνέχεια, στο νησί διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός.
Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως, κατά το τέλος του 19ου αι., ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου. Οι Τούρκοι φεύγουν από το νησί, όταν η Κρήτη ανακηρύχθηκε αυτόνομη το 1898.
Η Σπιναλόγκα, από το 1903 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο, όπου οδηγήθηκαν εκεί όλοι οι λεπροί της Κρήτης που πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι σε μια περιοχή έξω από το Ηράκλειο. Αργότερα μεταφέρθηκαν και ασθενείς απ’ όλη την Ελλάδα. Τελικά, εγκαταλείφτηκε οριστικά, το 1957, όταν βρέθηκε η θεραπεία κατά της νόσου. Για αρκετά χρόνια έμεινε αναξιοποίητη αλλά σήμερα αποτελεί σημαντικό πολιτιστικό μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο.
Γιώργης Πετράκης (Στέλιος Μάινας)
Ο Γιώργης κατοικεί στην Πλάκα, ένα όμορφο ψαροχώρι. Με την αγαπημένη γυναίκα του την Ελένη και τις δύο κόρες του, την Μαρία και την Άννα έχουν μία οικογένεια ζηλευτή. Ο Γιώργης είναι ψαράς αλλά για να συμπληρώσει το λιγοστό εισόδημά του μεταφέρει προμήθειες απέναντι, στο νησί της Σπιναλόγκας. Η μοίρα θα σταθεί σκληρή μαζί του: θα τον αναγκάσει να μεταφέρει ο ίδιος στην Σπιναλόγκα, στην αποικία των λεπρών, αρχικά την Ελένη και στη συνέχεια κάποιο άλλο πολυαγαπημένο του πρόσωπο… Παρά τα χτυπήματα της ζωής, ο Γιώργης διατηρεί την ελπίδα ζωντανή ακόμα κι όταν όλα τριγύρω μοιάζουν να σκοτεινιάζουν. Θα πορευτεί με αξιοπρέπεια και ευαισθησία δίνοντας πάντα στους γύρω του μαθήματα δύναμης κι αντοχής…
Ο Γιώργης είχε πάει στη Σπιναλόγκα χίλιες φορές, αλλά δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έκανε το συγκεκριμένο ταξίδι για να μεταφέρει τη γυναίκα του, την Ελένη. «Πρέπει να το κάνω», έλεγε στον εαυτό του, σαν να ήταν ένα ακόμη φυσιολογικό ταξίδι. Στα χίλια δρομολόγια, που είχε ήδη κάνει, θα ερχόταν να προστεθεί αυτό και άλλα χίλια.
Ελένη Πετράκη (Κατερίνα Λέχου)
Η Ελένη Πετράκη, η γυναίκα του Γιώργη, είναι δασκάλα στην Πλάκα. Αγαπάει τα παιδιά και τη διδασκαλία και προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Όταν μαθαίνει ότι πάσχει από λέπρα και μεταφέρεται στη Σπιναλόγκα, δεν χάνει την αισιοδοξία της. Συνεχίζει να διδάσκει τα παιδιά του νησιού, παρά τις αντιδράσεις κάποιων κατοίκων. Οι συναντήσεις με τον Γιώργη τής δίνουν θάρρος για να συνεχίσει, η αγάπη τους είναι το φάρμακο για να μπορέσει ν’ αντέξει… Η Ελένη αποδεικνύει ότι ακόμα κι όταν κάποιες μάχες είναι γραφτό να χαθούν, αυτό που αξίζει είναι οι μνήμες της δοτικότητας, της προσφοράς, της φροντίδας. Κι η Ελένη είναι η προσωποποίηση αυτών των αρετών. Ψηλή και όμορφη σα λυγαριά, θα σταθεί και θα αντιμετωπίσει κατάματα και γενναία ό,τι της επιφυλάσσει η μοίρα…
Για την Ελένη, η διδασκαλία ήταν ιερή υποχρέωση, και ο ενθουσιασμός της απλωνόταν στα παιδιά σαν φλόγα. «Αν το αγαπήσουν θα το μάθουν», ήταν το σύνθημά της.
Μαρία Πετράκη (Αναστασία Τσιλιμπίου-Γιούλικα Σκαφιδά)
Η Μαρία, η κόρη του Γιώργη και της Ελένης, είναι ήσυχη, υπομονετική κι ευγενική. Άνθρωπος της προσφοράς, όπως η μητέρα της, αναλαμβάνει να σταθεί στο πλευρό του πατέρα και της αδερφής της και να γεμίσει το κενό της απουσίας της Ελένης από το σπίτι. Το χτύπημα της μοίρας έρχεται βαρύ για την ευαίσθητη ψυχή της Μαρίας αλλά με την πάροδο των χρόνων, το φως θα ξανάρθει στη ζωή της όταν γνωρίσει κι αγαπήσει τον Μανόλη. Αλλά η Μαρία δεν έχει φτάσει ακόμα σε απάνεμο λιμάνι, αφού το πεπρωμένο τής επιφυλάσσει κι άλλο πόνο, κι άλλες δοκιμασίες αλλά και μιαν άλλη, μεγαλύτερη και πιο αληθινή αγάπη…
Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο δύσκολη που είχε περάσει ποτέ η Μαρία. «Τι θα κάνω;» είπε σιγανά, με τα δάκρυα να τρέχουν τώρα στα μάγουλά της.
Νίκος Κυρίτσης (Αλέξανδρος Λογοθέτης)
Ο Νίκος Κυρίτσης, γιατρός στο νοσοκομείο του Ηρακλείου, είναι φίλος του Χρήστου Λαπάκη. Ξεκινά να επισκέπτεται τη Σπιναλόγκα, στα πλαίσια μιας έρευνας για τη θεραπεία της λέπρας. Προσφέρει τη βοήθειά του στον Λαπάκη και υποβάλλουν τους ασθενείς στα πειραματικά φάρμακα. Όταν γνωρίζει τη Μαρία, το ενδιαφέρον του, εκτός από επαγγελματικό, γίνεται και προσωπικό. Ο Κυρίτσης φέρνει τη θεραπεία της λέπρας και κερδίζει την καρδιά της Μαρίας…
Η Μαρία άρχισε να περιμένει με ανυπομονησία τις ημέρες που ερχόταν ο Κυρίτσης. «Δεν υπήρξε ποτέ καμία που να με έκανε να αισθανθώ όπως εσύ. Δέχεσαι να με παντρευτείς;»
Άννα Πετράκη (Ιφιγένεια Τζόλα-Ευγενία Δημητροπούλου)
Η Άννα, η μικρότερη κόρη του Γιώργη και της Ελένης, ήταν πάντοτε αυθόρμητη, απείθαρχη, μερικές φορές ανεξέλεγκτη… Όταν η μητέρα της φεύγει για τη Σπιναλόγκα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, αντιδρά σε όλα και δεν κάνει καμιά προσπάθεια να στηρίξει τον πατέρα και την αδερφή της. Ονειρεύεται να φύγει από το χωριό και την φτώχια των κατοίκων του και να ζήσει τη μεγάλη ζωή. Και το καταφέρνει, όταν γνωρίζει και παντρεύεται το γιο του μεγαλοκτηματία της περιοχής. Ζει μέσα στα πλούτη, αλλά η ανικανοποίητη όρεξή της για ζωή θα την οδηγήσει σε μονοπάτια επικίνδυνα, με ολέθρια αποτελέσματα για όλους…
«Δεν πρόκειται να το φάω αυτό!» στρίγκλισε, πετώντας το πιρούνι της στο πιάτο με το βραστό αρνί. «Ούτε πεινασμένο ζώο δεν θα το ‘τρωγε!». Ήταν η τρίτη νύχτα που δεν είχε φάει τίποτα, μόνο ψωμί.
Μανόλης Βανδουλάκης (Αιμίλιος Χειλάκης)
Ο Μανόλης είναι ανιψιός του Αλέξανδρου Βανδουλάκη, γιος του νεκρού αδερφού του. Με τον Αντρέα μεγαλώνουν μαζί, σαν αδέρφια, αν και οι χαρακτήρες τους είναι τελείως διαφορετικοί. Ο Μανόλης έχει ελεύθερο πνεύμα και γρήγορα εγκαταλείπει την Κρήτη για να ταξιδέψει, ξοδεύοντας την περιουσία του πατέρα του. Γυρίζει στην πατρίδα του και στην οικογένειά του. Αρραβωνιάζεται τη Μαρία, αλλά παραμονές του γάμου χωρίζουν… Τα αισθήματά του γρήγορα βρίσκουν άλλον αποδέκτη, την Άννα, αδερφή της πρώην αρραβωνιαστικιάς του και γυναίκα του ξαδέρφου του…
Ο Μανόλης ήταν ένας νέος με ελεύθερο πνεύμα και είχε περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα, σπαταλώντας μια σημαντική κληρονομιά. Είχε αποφασίσει να ζει την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία του.
Αντρέας Βανδουλάκης (Γιάννης Στάνκογλου)
Ο Αντρέας είναι γιος του Αλέξανδρου Βανδουλάκη, του πλούσιου κτηματία της περιοχής. Όταν γνωρίζει την Άννα γοητεύεται και γρήγορα ξεπερνά όλα τα εμπόδια και της κάνει πρόταση γάμου. Ο γάμος τους έχει όλα όσα θα έπρεπε για να είναι ευτυχισμένος εκτός ίσως από το πιο σημαντικό: τον αληθινό έρωτα. Η Άννα αισθάνεται εγκλωβισμένη σ’ αυτόν, ο Αντρέας δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς της γυναίκας του… Και μένει αμέτοχος και απαθής μέχρι που η αποκάλυψη της τρομερής αλήθειας θα τον κάνει να αντιδράσει με τρόπο που θα καθορίσει το μέλλον όλων…
«Θέλει καμιά να χορέψει;» ρώτησε τα κορίτσια με άνεση, κοιτώντας απευθείας την Άννα. Ο Αντρέας κρατούσε την Άννα κοντά του. Η Άννα ήταν τέλεια.
Σοφία Φίλντινγκ (Δέσποινα Κιαπέκου-Νεφέλη Κουρή-Φιλαρέτη Κομνηνού)
Η Σοφία είναι η κόρη της Άννας. Παντρεμένη με τον Μάρκους, ζει χρόνια στην Αγγλία και δεν κοιτάζει πίσω. Η οικογένειά της γνωρίζει την καταγωγή της αλλά τίποτα άλλο. Η Σοφία αποφάσισε σε νεαρή ηλικία να κόψει τις γέφυρες με το παρελθόν της, ένα παρελθόν με το οποίο δεν συμφιλιώθηκε ποτέ. Κλειστός άνθρωπος, κουβαλά σιωπηλά τα βάρη επιλογών που δεν ήταν οι δικές της. Θυμώνει όταν η κόρη της, η Αλέξις θα τινάξει στον αέρα μια εξαιρετική προοπτική ζωής, χωρίς προφανή λόγο και ανησυχεί για το τι θα προκύψει από την επίσκεψη της νεαρής στην πατρίδα της…
«Ακούω! Γιατί χωρίσατε;.. Εσείς λέγατε, θα παντρευτείτε!.. Και πού θα πας;.. Μ’ έχεις εκνευρίσει πάρα πολύ, Αλέξις!..»
Αλέξις Φίλντινγκ (Ευγενία Δημητροπούλου)
Η Αλέξις, είναι η κόρη της Σοφίας, η δισέγγονη της Ελένης, της σπουδαίας δασκάλας της Πλάκας και της Σπιναλόγκας… Η τελευταία μιας σειράς σημαντικών γυναικών, που άφησαν το σημάδι τους στην εποχή τους και καθόρισαν την πορεία των πραγμάτων με την παρουσία τους. Η νεαρή Αλέξις αποφασίζει να πάει στον τόπο καταγωγής της μητέρας της και να ψάξει η ίδια για τις ρίζες της, να δει πού μεγάλωσε η Σοφία, να γνωρίσει ανθρώπους που έζησαν με τη μητέρα της, τη γιαγιά της και τον παππού της…
«… η μαμά μου δεν θέλει να μιλάει πολύ για τη ζωή της στην Ελλάδα… Δεν ξέρω γιατί…»
Φωτεινή Αγγελοπούλου (Ρενέ Τζόλα-Ανίτα Κούλη-Όλγα Δαμάνη)
Η Φωτεινή είναι η καλύτερη φίλη της Μαρίας. Μεγαλώνουν μαζί, αφού η Ελένη και η μητέρα της Φωτεινής, η Σαβίνα, είναι φίλες. Μοιράζονται τα πάντα, από το φαγητό στο σπίτι μέχρι τα κρυφά τους μυστικά. Όταν η Μαρία φεύγει από την Πλάκα, η Φωτεινή δεν την εγκαταλείπει. Την επισκέπτεται συχνά και είναι τα μάτια και τ’ αυτιά της. Είναι αυτή που της θυμίζει την παλιά ζωή της. Η Φωτεινή είναι ο άνθρωπος που ξετυλίγει την ιστορία της οικογένειας Πετράκη στην Αλέξις…
«Η Μαριώ μου!.. Το γλυκύτερο πλάσμα του κόσμου! Για το χωριό εδώ σου έχει μιλήσει;.. Για το Νησί, σου ‘χει πει;»
Σαβίνα Αγγελοπούλου (Ντίνα Μιχαηλίδη)
Η Σαβίνα είναι φίλη της Ελένης. Όταν η δεύτερη μεταφέρεται στη Σπιναλόγκα, ουσιαστικά γίνεται η μητέρα της Μαρίας και της Άννας. Μαζί με τα παιδιά της, την Φωτεινή και τον Αντώνη, μεγαλώνει και τα κορίτσια της φίλης της. Κάνει ό,τι μπορεί για να τους προσφέρει ό,τι και η μητέρα τους από ένα πιάτο σπιτικό φαγητό μέχρι συμβουλές νοικοκυριού…
Όταν η βάρκα του Γιώργη έφυγε μεταφέροντας την Ελένη στην αποικία των λεπρών, οι τελευταίοι που γύρισαν την πλάτη και έφυγαν από την πλατεία της Πλάκας, ήταν μια γυναίκα περίπου στην ηλικία της Ελένης κι ένα κορίτσι. Η γυναίκα ήταν η Σαβίνα Αγγελοπούλου, η οποία είχε μεγαλώσει μαζί με την Ελένη, και το κορίτσι ήταν η κόρη της, η Φωτεινή.
Αντώνης Αγγελόπουλος (Αντύπας Νταμοτσίδης-Ορφέας Αυγουστίδης)
Είναι γιος της Σαβίνας και μεγαλώνει μαζί με την Άννα και τη Μαρία. Ανυπόμονος και παθιασμένος, γίνεται μέλος της Αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Γερμανούς. Όταν επιστρέφει, ερωτεύεται την Άννα και εκείνη αρχικά ανταποκρίνεται, δίνοντάς του ελπίδες. Γρήγορα όμως οι ελπίδες του χάνονται, όταν εκείνη παντρεύεται κάποιον άλλον…
«Έχω ένα γράμμα για σένα», είπε ο Αντώνης στην Άννα. «Είναι από τον Αντρέα Βανδουλάκη», είπε και τα μάτια της κοπέλας μεγάλωσαν από ολοφάνερο ενθουσιασμό.
Πέτρος Κοντομάρης (Θόδωρος Κατσαφάδος)
Ο Πέτρος Κοντομάρης είναι ο εκλεγμένος αρχηγός της Σπιναλόγκας. Με τα λίγα μέσα, που διαθέτει, προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων του νησιού, προσφέροντάς τους μία αξιοπρεπή διαβίωση και, για τους περισσότερους από αυτούς, έναν αξιοπρεπή θάνατο. Κάνει όλα όσα είναι ανθρωπίνως δυνατά για το νησί και τους κατοίκους του, αλλά αυτοί θέλουν πάντα περισσότερα. Η υγεία του εξασθενεί και δεν προλαβαίνει να δει την αναχώρηση των θεραπευμένων λεπρών και την επιστροφή τους στα σπίτια τους…
Ο άντρας, που υποδέχτηκε την Ελένη και τον Δημήτρη στη Σπιναλόγκα ήταν ο Πέτρος Κοντομάρης, ο αρχηγός του νησιού. Κόντευε τα εξήντα, όπως και η γυναίκα του, αλλά η υγεία του εξασθενούσε. Η λέπρα είχε αρχίσει να κερδίζει τη μάχη, με τρόπαιο το κορμί του.
Ελπίδα Κοντομάρη (Μαρινέλλα Βλαχάκη)
Η Ελπίδα είναι η γυναίκα του Πέτρου Κοντομάρη. Ζει στη Σπιναλόγκα μαζί με τον άντρα της και τον στηρίζει σωματικά και ψυχολογικά στις προσπάθειές του για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων. Είναι ο δεύτερος άνθρωπος, που η Ελένη γνωρίζει στο νησί και αυτή που θα τη βοηθήσει να προσαρμοστεί στην καθημερινότητα και τις δυσκολίες της ζωής στη Σπιναλόγκα. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα στην Ελένη, όταν η δεύτερη πεθαίνει…
Η Ελπίδα είχε δει τεράστιες αλλαγές από τότε που έφτασε, και οι πιο πολλές είχαν επιτευχθεί από τις προσπάθειες του άντρα της. «Μη φοβάσαι να κλάψεις», είπε ευγενικά η Ελπίδα στην Ελένη. «Τα δάκρυα ρέουν άφθονα στη Σπιναλόγκα».
Χριστίνα Κρουσταλάκη (Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου)
Είναι η δασκάλα της Σπιναλόγκας. Γυναίκα σκληρή σαν πέτρα. Το μεγαλύτερο κακό που της έχει κάνει η αρρώστια είναι ότι έχει σκοτώσει κάθε στοιχείο ανθρωπιάς και καλοσύνης μέσα της. Η πειθαρχία, που θέλει να επιβάλλει στα παιδιά, είναι αμείλικτη και δίχως έλεος. Η έντονη διαφωνία της με την Ελένη σύντομα μετατρέπεται σε αστείρευτο μίσος…
Η πρώτη πραγματικά δυσάρεστη συνάντηση που είχε στο νησί ήταν με τη Χριστίνα Κρουσταλάκη, τη γυναίκα η οποία διηύθυνε το σχολείο. “Είναι άχρηστη δασκάλα, που δεν δίνει δεκάρα για τα παιδιά και ξέρει ότι αυτή τη γνώμη έχω για κείνη”, απάντησε η Ελένη.
Νίκος Παπαδημητρίου (Τάσος Νούσιας)
Ο Νίκος Παπαδημητρίου είναι δικηγόρος, ο οποίος φτάνει στη Σπιναλόγκα, μαζί με άλλους λεπρούς από την Αθήνα. Δυναμικός, δημοφιλής και αντιδραστικός πέφτει από τα σύννεφα, όταν διαπιστώνει τις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στο νησί. Όταν η υγεία του προέδρου της Σπιναλόγκας, Πέτρου Κοντομάρη, εξασθενεί, ο Παπαδημητρίου παίρνει τα ηνία στα χέρια του και εκλέγεται νέος πρόεδρος. Βάζει όλη την ενεργητικότητά του αλλά και τις γνωριμίες του από την Αθήνα και σύντομα οι κάτοικοι του νησιού απολαμβάνουν προνόμια που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν φαντάζονταν…
«Ο καθένας σε αυτό το νησί είναι πολίτης της Ελλάδας», επέμενε. «Όλοι έχουν δικαιώματα και να με πάρει ο διάολος αν δεν αγωνιστώ γι’ αυτούς». Οι άντρες τον σέβονταν για όσα είχε πετύχει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και οι γυναίκες τον ευγνωμονούσαν· σύντομα έφτασε να απολαμβάνει ένα είδος λατρείας ήρωα.
Ευγενία Καπετανάκη (Μαρία Πρωτόπαππα)
Η Ευγενία είναι καλή φίλη της Ελένης και φουρνάρισσα της Πλάκας… Η ζωή της στο χωριό είναι δύσκολη, αλλά παρηγοριά κι ελπίδα της είναι τα δυο της παιδάκια. Κοινή η μοίρα της με αυτή της Ελένης, θα την ακολουθήσει απέναντι στο Νησί με την καρδιά της κομμάτια, όταν η αρρώστια χτυπήσει την πόρτα της. Πολλά την περιμένουν εκεί, στο καινούργιο της σπίτι, στον τόπο της εξορίας. Βάσανα, πόνος, κακουχίες αλλά κι ένας ξαφνικός, μεγάλος, συγκλονιστικός έρωτας με έναν άνθρωπο άξιο να δώσει πνοή ακόμα κι εκεί όπου ο θάνατος έχει στήσει καρτέρι…
«Τι όμορφα που τραγουδάς!». «Μ’ αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Έχει ωραία λόγια… Κοιτάζονται για λίγο στα μάτια κι αυτός παίρνει το θάρρος να την πλησιάσει και της δίνει ένα φιλί. Η Ευγενία σαστίζει αλλά παρασύρεται και τον φιλάει.
Χρήστος Λαπάκης (Νίκος Ορφανός)
Ο Χρήστος Λαπάκης είναι ο γιατρός, που επισκέπτεται τους ασθενείς στη Σπιναλόγκα, στην αρχή περιστασιακά και στη συνέχεια σε μόνιμη βάση. Είναι ο μόνος, που δέχεται να κάνει κάτι τέτοιο. Με τα πενιχρά μέσα, που διαθέτει το νοσοκομείο του νησιού, ο γιατρός κάνει τα πάντα για να απαλύνει τον πόνο των ασθενών του. Δεν μπορεί να τους προσφέρει θεραπεία, μπορεί όμως να τους προφέρει αγάπη…
Ο Λαπάκης περνούσε τον καιρό του στη Σπιναλόγκα θεραπεύοντας πληγές και δίνοντας συμβουλές στους ασθενείς του για όλες τις επιπλέον προφυλάξεις που μπορούσαν να πάρουν, αλλά και για το ότι η άσκηση θα μπορούσε να τους βοηθήσει.
Δημήτρης Λεμονιάς (Μάνος Τσαγκαράκης-Νεκτάριος Λουκιανός)
Ο Δημήτρης είναι μαθητής της Ελένης και αρρωσταίνει και κείνος από λέπρα. Οι κάτοικοι της Πλάκας τον κατηγορούν ότι εκείνος κόλλησε τη δασκάλα του χωριού. Η Ελένη φεύγει με τον Δημήτρη για τη Σπιναλόγκα και μένουν μαζί. Μέχρι στιγμής ήταν η δασκάλα του, τώρα όμως θα γίνει και η μητέρα του. Τον μεγαλώνει και του μεταδίδει όλες τις γνώσεις της με αποτέλεσμα ο Δημήτρης να γίνει αυτός ο δάσκαλος των παιδιών της Σπιναλόγκας…
Την ημέρα, που η Ελένη έφευγε για την Σπιναλόγκα, οι κάτοικοι της Πλάκας, έλεγαν αντίο και σε έναν μικρό φίλο: τον εννιάχρονο Δημήτρη, οι γονείς του οποίου είχαν κάνει τα πάντα για ένα χρόνο προκειμένου να κρατήσουν μυστικά τα συμπτώματα της αρρώστιας του.
Ηλέκτρα Βλαχάκη (Καλλίστη Μπερταχά-Κατερίνα Μισιχρόνη)
Η όμορφη, ζωντανή και τρυφερή Ηλέκτρα συντροφεύει τον Δημήτρη στα παιδικά παιχνίδια κι αργότερα γίνεται σύντροφος ζωής. Ένας έρωτας βαθύς και ανιδιοτελής, μία αγάπη ιδανική και σπάνια, που ανθίζει για χρόνια σ’ ένα δύσκολο κι απειλητικό περιβάλλον. Η Ηλέκτρα καταφέρνει να αποδείξει ότι το κακό χάνει τη δύναμή του μπροστά στην ανθρωπιά και την καλοσύνη. Ο άρρηκτος δεσμός της με τον Δημήτρη, φωτίζει όλη την ιστορία του Νησιού, εμπνέοντας τους γύρω τους και βοηθώντας τους να αγωνιστούν μέχρι τέλους για το δικαίωμα στην ευτυχία…
« -Όποιος θέλει κάτι πολύ, το καταφέρνει…»
Η Αλέξις είπε στη μητέρα της: «Όταν κάθισα και άκουσα την Φωτεινή να περιγράφει την οικογένειά σου και το τι πέρασε, αυτό που μου έκανε πραγματικά εντύπωση ήταν το πόσο δυνατά αγαπούσε ο ένας τον άλλον. Και η αγάπη αυτή κράτησε στην αρρώστια και στην υγεία, στα πολλά και στα λίγα, μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος…»
Όλες τις δεκαετίες από τότε που η Σοφία γύρισε την πλάτη της στους ανθρώπους και στο μέρος όπου μεγάλωσε, δεν είχε αντιληφθεί τα πράγματα τόσο καθαρά. Η κόρη της την είχε κάνει να δει τους προγόνους της σαν να ήταν πρόσωπα ενός δράματος. Στο τέλος, δεν διέκρινε ταπείνωση, αλλά ηρωισμό, όχι προδοσία αλλά πάθος, όχι λέπρα αλλά αγάπη…
Τα πάντα βρίσκονταν στο φως τώρα, οι πληγές είχαν εκτεθεί στον αέρα, κι επιτέλους υπήρχε η πιθανότητα να γιατρευτούν. Δεν υπήρχε καμιά ντροπή σε όλα αυτά. Δεν είχε πλέον τίποτα να κρύψει, και για πρώτη φορά σε είκοσι πέντε χρόνια τα δάκρυά της κύλησαν ελεύθερα…”
Και μετά απ ΄όλη αυτή την τόσο αναλυτική παρουσίαση ίσως να καταλάβατε γιατί όλοι εμείς που έχουμε πάρει πρώτοι, μία πρώτη γεύση απο το “Νησί” ,περιμένουμε πως και πως την πρεμιέρα του ….
Πιστέψτε με, το “Νησί” είναι μία σειρά που αξίζει κανείς να την δει !!!!!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ