Βανέσα Αδαμοπούλου: Απόλαυσε τον σύντροφό της Ιωάννη Παπαζήση, στην πρεμιέρα της παράστασής του!

Η Βανέσα Αδαμοπούλου και ο Ιωάννης Παπαζήσης είναι από τα ζευγάρια που τους δένει μια ιδιαίτερη σχέση. Μετρούν πολλά χρόνια μαζί, στηρίζει ο ένας τον άλλο σε κάθε βήμα και έχουν αποκτήσει κι ένα παιδί που τους έφερε ακόμα πιο κοντά. Έτσι δεν θα μπορούσε να λείπει η όμορφη ηθοποιός και συγγραφέας πια, από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το πλευρό του Ιωάννη που είχε πρεμιέρα με την παράσταση “Ο Ηλίθιος”.

“Είναι η μητέρα του παιδιού μου και η γυναίκα που έχω ερωτευτεί πέρα από οτιδήποτε άλλο. Είναι πολύ πιο απλό από το «αυτή είναι η γυναίκα για να είμαστε για πάντα μαζί» ή η «ιδανική». Είμαι άνθρωπος του ενστίκτου”, είχε δηλώσει ο ηθοποιός για την σύντροφό του σε παλιότερη συνέντευξή του ο ηθοποιός.

Το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Ο ηλίθιος» παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή Δημήτρης Ροντήρης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Υπόθεση

«Ο ηλίθιος», ο πρίγκιπας Μίσκιν, πάσχων από επιληψία, επιστρέφει στη Ρωσία ύστερα από πολυετή απουσία. Στην Αγία Πετρούπολη περιφρονούν και χλευάζουν την αθωότητά του. Εκείνος, όμως, ανταποδίδει καλοσύνη. Όταν έξαφνα κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία, βρίσκεται στο επίκεντρο του κοινωνικού ενδιαφέροντος. Για όλους η αγαθή φύση του πρίγκιπα είναι ακατανόητη και προκαλεί αντικρουόμενα συναισθήματα. Ο ιερός «Ηλίθιος» όταν βρίσκεται στη δίνη των ανθρώπινων παθών, της απαξίωσης, της απληστίας, του έρωτα και της ζήλιας, απαντά με αυταπάρνηση, αγάπη και αυτοθυσία.

Όμως, ποιος είναι καλός; Αυτός που δεν πράττει το κακό; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι καλός; Στην εποχή μας, και σε κάθε εποχή, έχουν μερίδιο οι καλοί άνθρωποι; Και πάνω απ’ όλα, υπάρχει περίπτωση ο καλός να μη «σταυρωθεί»;

Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, γράφεται εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη, μακριά από τη Ρωσία, σε μια εποχή απελπισίας, δριμύτατης φτώχειας και νοσταλγίας του Φιοντόρ για την πατρίδα. Με τις επιληπτικές κρίσεις να τον βασανίζουν και τις προσωπικές υπαρξιακές αγωνίες να τον ταλανίζουν, γεννιέται «Ο ηλίθιος», ένα μυθιστόρημα, που, όπως σημείωνε ο ίδιος ο συγγραφέας, «σχετίζεται με την απόδοση της εικόνας ενός πραγματικά καλού και θετικού ανθρώπου».