Βασίλειος Κωστέτσος: Η σφαίρα που έφαγε στα εννιά του και το bullying που υπέστη

Έκλαψα πολύ, ειδικά τις πρώτες δεκαπέντε μέρες μετά το χειρουργείο. Χτύπαγε το τηλέφωνο ή έρχονταν μηνύματα για ευχές για “περαστικά” και έκλαιγα με λυγμούς. Επίσης, ακόμη βλέπω εφιάλτες. Εικόνες που μοιάζουν από ταινία θρίλερ και τις θυμάμαι έντονα στην διάρκεια της μέρας. Αναρωτήθηκα πολλές φορές “γιατί και αυτό σε μένα;”. Όσο εντυπωσιακή και αν είναι η καριέρα μου ή όσο λαμπερή και αν δείχνει η ζωή μου, νιώθω ότι πληρώνω ένα βαρύ τίμημα.

Στα εννιά μου χρόνια έφαγα από το πουθενά μια σφαίρα και κινδύνευα για μήνες να χάσω το μάτι μου. Κυκλοφορούσα στο σχολείο με μαύρα γυαλιά και μια τρύπα στο δεξί μάτι για να βλέπω γιατί από το αριστερό μάτι απαγορευόταν το οτιδήποτε. Το bullying από τα υπόλοιπα παιδιά ήταν ανελέητο: με κορόιδευαν ότι θα μου φύγει το μάτι. Έξι μήνες δεν είχα φίλους, δεν έπαιζα, η ψυχολογία μου ήταν χάλια. Κλεινόμουν στο μαγαζί ρούχων της μητέρας μου γιατί ήξερα ότι εκεί δεν θα με πειράξει κανένας. Από τότε έγινα για κάποιους η “αδερφή” που ασχολείται με τα γυναικεία ρούχα. Ύστερα, το 2010, πέθανε ο σκύλος μου – ένας θάνατος που σημάδεψε την ζωή μου. Το 2011 έπαθα μια ιστορία με τον οισοφάγο μου, ήμουν ένα στάδιο πριν τον καρκίνο. Μετά διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ ο πατέρας μου. Και τώρα, αν δεν ήταν σοβαρή η εγχείρηση και δεν είχαν τον κίνδυνο να γελοιοποιηθούν, θα με “έκραζαν” στην τηλεόραση από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για αυτό σου λέω, το bullying στην δική μου ζωή δεν σταμάτησε ποτέ.