Βάσω Λασκαράκη: Οι αλλαγές που έφερε η γέννηση της κόρης της στη ζωή της και το σώμα της!

Η πρωταγωνίστρια της σειράς «Το Σόι Σου» του Alpha κάνει για το «Down Town» την ωραιότερη φωτογράφηση της ζωής της. Η Βάσω Λασκαράκη ποζάρει για το κυπριακό περιοδικό και εξηγεί στον Αλέξανδρο Πρίφτη πώς άλλαξε η καθημερινότητά της από τότε που γέννησε τη, δυόμιση ετών σήμερα, Εύα.

Το καλοκαίρι σού έγιναν και κάποιες άλλες προτάσεις για κάποιο άλλο σίριαλ ή και θέατρο;

Τηλεόραση κάνω ήδη, οπότε είμαι οκ. Σε ό,τι αφορά στο θέατρο, μου έγιναν κάποιες προτάσεις αλλά δεν με ενδιέφερε και τόσο πολύ. Κοίτα, το «Σόι σου» είναι κάτι δύσκολο, δεν είναι απλό αυτό το σίριαλ. Δουλεύουμε γύρω στις δέκα ώρες κάθε μέρα. Μου τρώει όλη μου την ημέρα. Δεν θα μπορούσα να έχω και θέατρο, από τη στιγμή που έχω και την Εύα. Ο χρόνος που έχω και περνάω με τη μικρή θα μειωθεί δραματικά κι αυτό δεν θα το ήθελα με τίποτα. Δεν είχα, άλλωστε και κάποια αξιόλογη πρόταση που θα μπορούσε να με δελεάσει.

Δεν έχεις την οικονομική ανασφάλεια, λόγω του παιδιού; Δηλαδή, δεν θα έπρεπε να κυνηγάς τις δουλειές;

Όχι, όχι. Δεν μου προκαλεί ανασφάλεια αυτό. Είμαι αρκετά καλά με το σίριαλ και με καλύπτει. Αν δεν είχα το παιδί, ίσως και να έκανα θέατρο. Αλλά όσο έχω την Εύα, δεν γίνεται. Όταν ολοκληρωθεί, με το καλό, το σίριαλ, τότε θα αποφασίσω αν θα κάνω θέατρο.

Αυτή την περίοδο που δεν δουλεύεις, πώς κυλάει η μέρα σου;

Τα κλασικά, όλη την ημέρα με το παιδί! Δεν είναι ξεκούραστο, αλλά είναι ωραίο.

Τι κάνετε, δηλαδή, μαζί

Ξυπνάμε καταρχήν πολύ πρωί. Στις οκτώ παρά, ακούω το «μαμά, πού είσαι;» και σηκώνομαι. Από εκεί κι έπειτα αρχίζει η μεγάλη μέρα. Θα φάμε πρωινό, θα παίξουμε, θα πάμε για ψώνια, θα κάνουμε μαζί τις δουλειές. Θα γεμίσουμε τις λεκάνες με νερό, θα πιτσιλιστούμε, θα τσακωθούμε και μετά, όπως πάντα, θα τα βρούμε. Ό,τι κάνουν, δηλαδή, όλες οι μαμάδες με τα παιδιά τους.

Την αφήνεις ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει;

Ναι, το προσπαθώ αυτό. Δεν θέλω να την περιορίζω πολύ. Ως άνθρωπος έχω μία μανία με την ασφάλεια και την τάξη, οπότε προσπαθώ να μην την περιορίζω και να μην την καταπιέζω. Θέλω να μεγαλώσει ελεύθερα, αλλά πάντα οφείλουμε οι γονείς να θέτουμε και τα όριά μας.

Είναι κοινωνικό παιδί η Εύα;

Ναι, αρκετά. Να, τώρα που μιλάμε και είμαστε έξω, όπως βλέπεις έχει βρει ένα κοριτσάκι, κρατιούνται χέρι-χέρι και πάνε βόλτα μόνες τους. Ανεξάρτητες!

Μήπως έχει την ανάγκη για ένα αδελφάκι;

Νομίζω πως ναι, την έχει. Τις προάλλες, για παράδειγμα, είδαμε ένα κοριτσάκι στην παραλία και μου είπε: «πολύ ωραίο, μαμά. Να το πάρουμε σπίτι μας φεύγοντας;». Νομίζω ότι κάτι θέλει να μας πει…

Γιατί δεν το κάνετε, λοιπόν;

Εντάξει μωρέ, όλα στην ώρα τους. Δεν βιάζομαι, θα ήθελα να έρθει όπως ήρθε και η Εύα. Αβίαστα. Αν είναι να το φέρει ο θεός, ας έρθει με μεγάλη χαρά. Θα το ήθελα κι εγώ πολύ!

Άλλο ένα μωρό, αυτή τη στιγμή, δεν θα σε πήγαινε πίσω επαγγελματικά;

Δεν ξέρω. Ναι, μπορεί και να ισχύει αυτό. Μπορεί και να με πήγαινε πίσω επαγγελματικά. Βασικά, το θέμα μου είναι ότι δεν έχω βοήθεια εδώ στην Αθήνα. Η πεθερά μου λείπει έξι μήνες στο χωριό και η μητέρα μου είναι στη Θεσσαλονίκη. Οπότε έχω μία πολύ καλή φίλη που με βοηθάει λίγο με τη μικρή. Από την άλλη, αν ερχόταν το δεύτερο παιδί αυτή τη στιγμή, θα μου ήταν κάπως δύσκολο να τα βολέψω όλα αυτά και να μπορέσω να ανταπεξέλθω άνετα στα ωράρια της δουλειάς.

Σου έχει λείψει καθόλου ο κοινός χρόνος που είχατε με τον Γιάννη κάποτε, πριν έρθει στη ζωή σας η κόρη σας;

Ναι, κάποιες φορές. Αλλά δεν είναι εύκολο όταν δουλεύεις τόσες ώρες κι έχεις και ένα παιδί, να βρίσκεσαι με τον άνθρωπό σου, όσο θα θέλατε. Με λίγη κατανόηση, με προσπάθεια, μπορεί να χάσεις και μία ώρα από τον ύπνο σου, αλλά θα τα καταφέρεις όλα.

Το ότι δεν βλέπεστε τόσο πολύ καθημερινά, δεν βοηθάει την σχέση σας; Δεν απομακρύνει τη φθορά της συνεχούς τριβής;

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Πολύ ρομαντικά τα λέμε, αλλά η καθημερινότητα τρέχει για όλους μας. Όταν δεν βλέπεις συχνά τον άλλο κι όταν βρίσκεις μία ώρα τελικά το βράδυ για να μιλήσετε για ενοίκια, λογαριασμούς, δουλειές, υποθέσεις του σπιτιού, του παιδιού. Για χίλια δύο πράγματα. Από τα επαγγελματικά, μέχρι τα οικογενειακά μας. Πόσο ρομαντικό μπορεί να είναι αυτό;

Και ο ρομαντισμός πού πάει; Δεν έχει πια χώρο στη ζωή σου;

Έχει και χώρο και στιγμή. Αλλά όσο του αναλογεί στην προκειμένη περίπτωση. Κοίτα, έτσι ζει όλος ο κόσμος. Έχει τα θέματά του, τα προβλήματά του. Εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση. Είμαστε μία απλή και κανονική οικογένεια. Το ότι, λόγω δουλειάς, τυχαίνει να μας αναγνωρίζουν στο δρόμο δέκα άνθρωποι παραπάνω, αυτό δεν λέει κάτι. Δεν σε γλυτώνει από τις τρέχουσες και τις καθημερινές ανάγκες που πρέπει να τρέξεις για να καλύψεις.

Τον ζηλεύεις τον Γιάννη;

Ποτέ δεν ήμουν πολύ ζηλιάρα. Δεν μου έδωσε και το δικαίωμα. Όχι, δεν τον ζηλεύω.

Άφησες ποτέ τρίτους να μπουν ανάμεσα σας; Να εκφέρουν άποψη και γνώμη για τη σχέση σας; Από γονείς, μέχρι και φίλους;

Όχι, αυτό δεν το κάνω. Άλλο είναι να σου πει κάποιος τη γνώμη του για ένα θέμα κι εντελώς διαφορετικό να ανακατεύεται μέσα σε ένα σπίτι, μέσα σε ένα γάμο. Αυτό δεν το επιτρέπω σε κανέναν! Οι δικοί μας είναι διακριτικοί.

Τι αλλαγές έχεις παρατηρήσει στη συμπεριφορά και στον χαρακτήρα σου από τότε που έγινες μητέρα;

Έχω περισσότερη αγωνία και άγχος. Είμαι αρκετά ευαίσθητη πια. Ό,τι παθαίνουν όλες οι μαμάδες.

Έχεις φοβίες για τη μικρή;

Πολλές! Από άγχη και ανησυχίες να φάνε και οι κότες… Από το να μην πέσει και χτυπήσει, που αυτό είναι και καθημερινό, μέχρι τι θα κάνει στο μέλλον. Πώς θα είναι η ζωή της; Να είναι πάντα γερή και δυνατή. Όλα αυτά όταν τα σκέφτομαι με αγχώνουν.

Θα έκανες ποτέ το βήμα να πάτε στο εξωτερικό μόνιμα, έτσι ώστε να έχει η μικρή καλύτερες προοπτικές;

Προς το παρόν δεν το σκέφτομαι καν. Θα έπρεπε τα πράγματα να μας έρθουν πολύ δύσκολα και μη αναστρέψιμα για να πούμε «οκ, φεύγουμε». Δεν θέλω να το έχω στο μυαλό μου. Θα προτιμούσα να μεγαλώσει η Εύα, να είναι καλά και να είμαι σε θέση να τη στηρίξω για να φύγει εκείνη στο εξωτερικό, αν χρειαστεί.

Τι ονειρεύεσαι να τη δεις να κάνει;

Τίποτα. Μόνο να είναι καλά κι ευτυχισμένη.

Φαντάστηκες ποτέ τη ζωή σου στο παρελθόν, έτσι ακριβώς όπως είναι σήμερα;

Όχι, ποτέ (γελάμε). Δεν σκεφτόμουν να κάνω οικογένεια, παιδί και να μένω στην Αθήνα. Χρόνια πριν δεν θα το σκεφτόμουν ποτέ όλο αυτό. Δεν θα μου περνούσε ούτε ως ιδέα. Απλά, μία μέρα, ήρθα στην Αθήνα, ενώ δεν ήθελα να έρθω. Γνώρισα έναν ηθοποιό, τον παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια μαζί του, παρόλο που δεν ήθελα ποτέ να μπλέξω με συνάδελφό μου. Επίσης, πάντα έλεγα «και να μην κάνω παιδιά, δεν με πειράζει!». Και μετά ήρθε και το παιδί! Όμως όλα αυτά ήρθαν στη ζωή μου εντελώς φυσιολογικά. Δεν με πίεσε κανείς. Μπορεί να μην ονειρευόμουν να τα κάνω όλα αυτά, αλλά νιώθω ευγνώμων τελικά που μου συμβαίνουν.

Φροντίζεις τον εαυτό σου;

Όχι πάρα πολύ. Δεν προλαβαίνω. Θα τα βάλω όλα στο πρόγραμμα.

Και πώς διατηρείς αυτό το σώμα που είδαμε και στη φωτογράφηση;

Εμ, βέβαια, λες και μιλάς με τη Ζιζέλ τώρα! (γελάει). Απλά, πολλές φορές, δεν τρώω συχνά. Ούτε και πολύ. Έχω κυτταρίτιδα, χαλάρωση, έχω ανοίξει μετά το παιδί κι έχω μαζέψει κάπως.

Και το παραδέχεσαι δημόσια;

Δεν έχω τέτοια θέματα! Δεν είχα ποτέ.

Σε ενοχλούν οι αλλαγές που σου φέρνει ο χρόνος;

Όχι. Ακόμα όχι. Δεν με αγχώνουν.

Θα έκανες κάποια παρέμβαση;

Φοβάμαι, ρε συ. Όλο μου λένε για διάφορα καινούρια που βγαίνουν. Μεσοθεραπείες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά τρέμω και μόνο στην ιδέα τού τι θα γίνει αν κάτι δεν πάει καλά. Πραγματικά φοβάμαι, οπότε ακόμα απέχω από όλα αυτά. Στο μέλλον δεν ξέρω.