Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ή αλλιώς ο «Ηλίας» του «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», είναι σίγουρα ο πιο ευγενικός άνθρωπος που μπορεί να γνωρίσει κανείς. Στα 52 του, μιλώντας στο περιοδικό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, ισχυρίζεται ότι έχει βρει την ισορροπία στη ζωή του και πως είναι πολύ ψύχραιμος σε ό,τι κι αν συμβεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πάντα ήταν φωτεινές οι μέρες στη ζωή σας;
Όχι, κάθε άλλο. Υπήρξαν πολύ στενάχωρες στιγμές, όπως και ευχάριστες. Αυτό είναι το αλάτι και το πιπέρι της ζωής, που χωρίς αυτό θα πλήτταμε. Όταν θα γεράσω θα θυμάμαι πάντα τα πιο περίεργα, τα πιο μυστήρια, τα πιο στενάχωρα πράγματα που έχω ζήσει. Αυτά νομίζω ότι γεμίζουν τον άνθρωπο. Και η λύπη και η χαρά. Το θέμα είναι να τα ισορροπείς, γιατί η ζωή δεν στα προσφέρει πάντα σε ίσες ποσότητες.
Πώς τα ισορροπήσατε εσείς;
Με πολλή δουλειά και αυτογνωσία. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι κάτι σημαντικότερο του εαυτού μου. Είμαι ένας ηθοποιός που θέλω να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά. Δεν κάνουμε κάτι τρομερά σπουδαίο, μην υπερεκτιμάμε τους εαυτούς μας. Δουλεύουμε και για να ζούμε, αλλά κυρίως για να περνούν οι άλλοι καλά.
Αυτό το καταφέρνετε συνεχώς, ειδικά μέσα από το «Μην αρχίζεις την μουρμούρα». Αλήθεια, έχετε κι εσείς αυτές τις κλασικές αντρικές συνήθειες όπως ο Ηλίας που υποδύεστε;
Ούτε μία!
Αλήθεια;
Ε, μπορεί να ξεχαστώ και να μη σηκώσω το καπάκι της λεκάνης ή να πετάξω τα ρούχα μου, κατά τα άλλα όμως είμαι πολύ καθαρός και τακτικός. Ειδικά όταν μαγειρεύω. Αλλά γενικά ο Ηλίας είναι καθαρά κόντρα από μένα. Εκείνος είναι συντηρητικός, εγώ είμαι πιο open…
Αυτό είναι το μυστικό που είστε τόσα χρόνια με τη σύντροφό σας, Έφη Μουρίκη;
Δεν ξέρω… Αυτό έχει να κάνει με τη σύντροφο που βρίσκεις. Γιατί οι πατεράδες μας που ζούσαν με άλλα πρότυπα, είχαν τη γυναίκα πιο πίσω κι ο άντρας ήταν ο αρχηγός. Κι όμως τότε τα ζευγάρια έμεναν μαζί. Φυσικά και υπήρχαν πολλά διαζύγια, αλλά και τώρα υπάρχουν. Δεν ξέρω αν υπάρχουν μυστικά. Είναι να βρεις την ισορροπία.
Πιστεύετε ότι η πορεία σας, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως άνθρωπος, θα ήταν διαφορετική αν δεν ήταν στο πλευρό σας η Έφη;
Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Αυτά ποιος τα ξέρει;
Κουραστήκατε ποτέ; Είπατε ποτέ «τέλος» ή σκεφτήκατε κάποιες στιγμές «καλύτερα να χωρίσουν οι δρόμοι μας», επάνω σε μία ένταση;
Εντάσεις πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Δεν είναι απαραίτητα κακό, όμως όχι, ποτέ δεν είπα το τέλος. Γιατί ποτέ δεν το θελήσαμε.
Υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση επειδή είναι κι εκείνη στον ίδιο χώρο;
Ναι, αλλά θα μπορούσε να μην την έχει. Ευτυχώς έχουμε βρει την ισορροπία κι όλα κυλούν ομαλά. Τώρα μόνο η ξεκούραση μου λείπει.
Είναι πιο δύσκολο 25 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας ή συμβίωσης;
Ξεκάθαρα συμβίωσης. Η ζωή είναι αδυσώπητη και η καθημερινότητα αμείλικτη. Στο θέατρο ζούμε δανεικές ζωές, η ζωή όμως απαιτεί εσένα και οι δυσκολίες απαιτούν διαχείριση σωστή.
Ποιος κρατάει τη σχέση σας περισσότερο, εσείς ή η σύντροφός σας;
Πρέπει να προσπαθούν και οι δύο, μόνο ο ένας δεν φτάνει.
Όσο περνούν τα χρόνια η προσπάθεια για το «μαζί» γίνεται πιο εύκολη ή πιο δύσκολη;
Πιο εύκολη. Σίγουρα πιο εύκολη.
Ένα παιδί θα τάραζε την καθημερινότητάς σας;
Ε, βέβαια θα την τάραζε και θα την έκανε χειρότερη. Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχουν ώρες. Ένα παιδί θέλει να ασχοληθείς μαζί του. Πώς να ασχοληθείς; Θα ήταν πολύ εγωιστικό να υπάρχει ένα παιδί.
Δεν φέρνει χαρά, δεν ολοκληρώνει την οικογένεια;
Χαρά φέρνει, αλλά μπορεί να του φέρεις εσύ λύπη ή δυστυχία. Όσο για την ολοκλήρωση, δεν είμαι τόσο σίγουρος. Υπάρχουν κάποιες κοινωνικές δομές που δεν με απασχόλησαν ποτέ.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι θα μπορούσατε να είστε;
Ξυλουργός! Από μικρός έπιαναν τα χέρια μου κι έφτιαχνα τραπέζια, καρέκλες. Μου αρέσει το ξύλο, η μυρωδιά του, η υφή του. Τώρα πια το έχω αφήσει, δεν ασχολούμαι… Δεν έχω και το χρόνο.
Στο σπίτι είστε μαστροχαλαστής;
Μαστροκατασκευαστής πες καλύτερα. Αλλά πια δεν φτιάχνω τίποτα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ