Ηλ. Βρεττός στο TLIFE: “Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο έχω δουλειά και κάνω αυτό που αγαπώ”

Ο Ηλίας Βρεττός ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρός και μάλιστα σε ηλικία 10 ετών απαίτησε από τους γονείς του να τον γράψουν στο Εθνικό Ωδείο για να παρακολουθήσει μαθήματα κλασσικής κιθάρας, θεωρίας της μουσικής και σολφέζ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που τα τελευταία χρόνια έχει ανοδική πορεία στην μουσική σκηνή της χώρας. Παρά το μικρό της ηλικίας του, έχει ήδη στο ενεργητικό του τραγούδια που έχουν αγαπηθεί και έχουν γίνει επιτυχία! “Τα πάντα όλα”, “Κάνει μοναξιά”, “Δεν υπάρχει”, “Μαζί σου πάω παντού” είναι μόνο κάποια από τα χαρακτηριστικά κομμάτια του Ηλία. Το TLIFE τον συνάντησε στο καμαρίνι του, λίγο πριν βγει στην σκηνή του Άνοδος stage όπου εμφανίζεται φέτος και μας μίλησε για την καριέρα, την ζωή του και τα όνειρα για το μέλλον!

Πιστεύεις ότι έχεις καταφέρει να κατακτήσεις ένα κομμάτι απ’ το όνειρο σου ως τραγουδιστής;
Είναι αλήθεια ότι από μικρό παιδί ονειρευόμουν κάποια στιγμή να τραγουδάω πάνω σε μία σκηνή και ο κόσμος να με χειρoκροτάει, να κάνω τον δικό μου δίσκο και τα δικά μου τραγούδια να ακούγονται στο ραδιόφωνο. Εν μέρει λοιπόν αυτό το παιδικό μου όνειρο έχει υλοποιηθεί και αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος και πολύ τυχερός για ό,τι μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Έχω κι αλλά, πολλά όνειρα όμως και δεν παύω να πιστεύω ότι ακόμη βρίσκομαι στα πρώτα μου βήματα και ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Γι’ αυτό πρέπει καθημερινά να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό , να δουλεύω σκληρά και να μην επαναπαύομαι αν θέλω κάποια στιγμή να κατακτήσω τους στόχους μου.

Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο επαγγελματικά πέρα από αυτό;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται δεν πίστευα ποτέ ότι θα κατάφερνα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι και ως εκ’ τούτου έχω κάνει αρκετές δουλειές στην εφηβεία μου και αμέσως μετά το σχολείο στα φοιτητικά μου χρόνια. Αρκεί να σας πω ότι έχω δουλέψει από βοηθός λογιστή σε λογιστικό γραφείο μέχρι μπαρ τέντερ και σερβιτόρος σε μπαρ και καφετέριες. Δεν ήταν κάτι που μου άρεσε όμως και απλά το έκανα για βιοποριστικούς λόγους. Θα μπορούσα να κάνω πολλά επαγγέλματα αν χρειαζόταν να επιβιώσω αλλά με κανένα δε θα αισθανόμουν γεμάτος και ευτυχισμένος όπως με το τραγούδι. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός που έχω κάνει τη μεγαλύτερη μου αγάπη επάγγελμα και που αμείβομαι για να κάνω κάτι το οποίο μόνο σαν δουλειά δεν το βλέπω.

Ποιους ανθρώπους θαυμάζεις από τον χώρο και με ποιους θα ήθελες να συνεργαστείς;
Υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που τους ακούω από μικρό παιδάκι, ταξιδεύω, συγκινούμαι, μαγεύομαι και μαθαίνω απ’ τις ερμηνείες τους όπως ο Γιάννης Πάριος, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χαρούλα Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Στράτος Διονυσίου και άλλοι. Απ’ την νεότερη γενιά ο Αντώνης Ρέμος, ο Γιάννης Πλούταρχος, η Νατάσα Θεοδωρίδου, ο Νότης Σφακιανάκης, ο Χρήστος Δάντης, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, η Άννα Βίσση και πολλοί ακόμα είναι καλλιτέχνες που θαυμάζω και θα ήταν τιμή μου να συνεργαστώ μαζί τους.

Νιώθεις τυχερός που φέτος δουλεύεις σε μία τόσο δύσκολη οικονομικά εποχή;
Όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους της ηλικίας μου και όχι μόνο να είναι άνεργοι και να ψάχνουν για δουλειά ή να έχουν μόλις απολυθεί και να τους χαρακτηρίζει μια έντονη ανασφάλεια, ενώ έχουν όλα τα προσόντα και τα πτυχία για να δουλέψουν, σίγουρα δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι τυχερός που εν μέσω κρίσης και σε μια πολύ δύσκολη περίοδο έχω δουλειά και κάνω αυτό που αγαπώ.

Πώς είναι η συνεργασία σου στο Άνοδος; Κάνεις παρέα με τα παιδιά και εκτός δουλειάς;
Πάντα ήθελα να συνεργαστώ με την Νατάσα Θεοδωρίδου και χαίρομαι πάρα πολύ που και πέρυσι τον χειμώνα και το καλοκαίρι που μας πέρασε αλλά και φέτος στο ANODOS για τρίτη συνεχόμενη σαιζόν έχω τη χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι με μια απ’ τις μεγαλύτερες λαϊκές φωνές της χώρας μας. Μια γυναίκα που έχει γράψει ήδη τη δική της ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο και συνεχίζει. Η Νατάσα εκτός από σπουδαία καλλιτέχνης είναι και καταπληκτικός άνθρωπος. Απλή, προσιτή, γεμάτη θετική ενέργεια και όρεξη για ζωή και δημιουργία, είναι πάντα δίπλα στα νέα παιδιά με όλη την καλή διάθεση για συμβουλές και βοήθεια. Απ’ τις πρόβες φάνηκε ότι φέτος στο ΑNODOS θα είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, χωρίς εχθρότητες, ζήλειες κτλ. Γελάσαμε πάρα πολύ στις πρόβες, ταίριαξαν θεωρώ οι χημείες μας και έχουμε δημιουργήσει ένα πρόγραμμα για όλα τα γούστα. Τον Κώστα Μαρτάκη ουσιαστικά τον γνώρισα στις πρόβες, και με έχει κερδίσει τόσο ως καλλιτέχνης όσο και σαν χαρακτήρας γιατί είναι πάντα θετικός, χαμογελαστός και το πειραχτήρι της παρέας. Την Ελένη Φουρέιρα την γνώριζα από λίγο παλαιότερα και πάντα πίστευα στο ταλέντο της. Έχει πολύ πάθος για αυτό που κάνει, δίνει όλο της τον εαυτό στη σκηνή και αυτό το εισπράττει ο κόσμος! Εκτός δουλειάς δεν είχαμε τη ευκαιρία να κάνουμε ακόμη παρέα γιατί τρέχουμε όλοι σε γρήγορους ρυθμούς αυτή την περίοδο, ο καθένας με το πρόγραμμα του, αλλά έχουμε σκοπό να κανονίσουμε διάφορα μόλις χαλαρώσουμε λίγο.

Έχεις φίλους από τον χώρο;
Είναι αλήθεια ότι ο χώρος μας είναι πολύ ανταγωνιστικός και είναι δύσκολο να κάνεις φιλίες μέσα από αυτόν. Για να θεωρήσω κάποιον φίλο μου θα πρέπει να έχουμε περάσει πολλά και καλά και κακά και θα πρέπει η σχέση μου μαζί του να έχει δοκιμαστεί. Νιώθω πολύ τυχερός που έχω αληθινούς φίλους και αυτοί είναι κυρίως άνθρωποι που τους γνωρίζω από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Είναι πάντα δίπλα μου κι εγώ δίπλα σε αυτούς. Από το χώρο μας εκτιμάω και κάνω παρέα με πολλούς ανθρώπους, αλλά οι σχέσεις μας δεν έχουν ακόμα δοκιμαστεί και δεν έχουν κερδίσει το στοίχημα του χρόνου για να μπορώ να τους θεωρήσω φίλους μου.

Θα παρουσίαζες εκπομπή τηλεόραση; Θα σε ενδιέφερε;
Πάνω από όλα αισθάνομαι τραγουδιστής και αυτό είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Επειδή όμως πιστεύω πολύ σ’ αυτό που λέμε «ποτέ μη λες ποτέ» και επειδή ο χώρος της τηλεόρασης μου αρέσει και αισθάνομαι σχετικά άνετα μέσα σε αυτόν δεν μπορώ να ξέρω τι θα μπορούσε να συμβεί. Πιθανόν να μην απέκλεια στο μέλλον μια πρόταση για την παρουσίαση κάποιας τηλεοπτικής εκπομπής που θα μου ταίριαζε.

Μου είχε γίνει παλιότερα η πρόταση από έναν επιχειρηματία που συνεργαζόμουν να μπω σε ένα μουσικό ριάλιτι. Δεν το έκανα όμως και αποφάσισα να πάω από τον «ίσιο» και δύσκολο δρόμο και μέχρι στιγμής δικαιώνομαι για αυτή μου τη απόφαση. Αυτό που με ενοχλεί και με φοβίζει σε αυτά τα παιχνίδια είναι η υπερέκθεση της προσωπικής ζωής των παιχτών καθώς και το γεγονός ότι τα απότομα ανεβάσματα συνήθως έχουν και απότομα κατεβάσματα. Εγώ προτιμώ να κάνω αργά και σταθερά βήματα στην επαγγελματική μου πορεία και να μπορώ να ανταπεξέλθω ανά πάσα στιγμή 100% σε αυτό που καλούμε να κάνω.

Σε ενοχλεί που μερικές φορές ασχολούνται πιο πολύ με τα προσωπικά σου;

Στην αρχή αισθανόμουν αρκετά άβολα όταν έβλεπα, άκουγα ή διάβαζα πράγματα που αφορούσαν την προσωπική μου ζωή γιατί ήταν κάτι τελείως πρωτόγνωρο για μένα. Τώρα πλέον σε ένα βαθμό το έχω συνηθίσει και το αντιμετωπίζω με χαμόγελο και με χιούμορ. Πιστεύω όμως πως η προσωπική μας ζωή αφορά αποκλειστικά και μόνο εμάς τους ίδιους και θα ήθελα να απασχολώ τον κόσμο μόνο με τη μουσική και τα τραγούδια μου.

Την πρώτη φορά που άκουσα το «Κάνει Μοναξιά» στο ραδιόφωνο ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή για μένα. Τώρα πλέον το έχω συνηθίσει αρκετά αλλά κάθε φορά όπως είναι λογικό αισθάνομαι πολύ ευχάριστα ειδικά όταν κάποιος κάνει αφιέρωση μέσα από ένα τραγούδι μου.

“Μαζί σου πάω παντού”, σε ποιον αφιερώνεις αυτό το τραγούδι;

Το αφιερώνω στην οικογένεια μου και τους φίλους μου που τους έχω πάνω από όλους και από όλα. Όπου κι αν πάω είναι πάντα και παντού μαζί μου στη καρδιά και το μυαλό μου.

Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;

Καταρχήν για να πω τη λέξη καριέρα θα πρέπει να γράψω πολλά χιλιόμετρα ακόμα στο χώρο της μουσικής. Θα μπορούσα να σου πω λοιπόν ποια είναι η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία μου στο τραγούδι. Καλύτερη και πιο έντονη στιγμή ήταν σίγουρα η πρώτη φορά που άκουσα τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, το καλοκαίρι του 2008. Οδηγούσα στην παραλιακή όταν άκουσα τις πρώτες νότες από το «Κάνει Μοναξιά», έκανα αμέσως στη άκρη και έβαλα τα κλάματα. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Χειρότερη στιγμή ήταν όταν το χειμώνα του 2008 και μετά από πολλές καλές συνεργασίες σε μαγαζιά της Αθήνας βρέθηκα με ηχογραφημένο το δίσκο «Κάνει Μοναξιά» να τραγουδάω στην επαρχία προσπαθώντας να επιβιώσω χωρίς να έχω ούτε δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσει τη δισκογραφική μου δουλειά ούτε στήριξη από κάποιο επιχειρηματία. Ένιωθα πολύ άσχημα, σαν να μου έκοψε κάποιος τα φτερά και περνούσα δύσκολα. Δεν απογοητεύτηκα όμως, πείσμωσα παραπάνω και μέσα σε μισό χρόνο ανατράπηκαν τα πάντα. Πρέπει πάντα να πολεμάμε για τα όνειρα μας και να μην σταματάμε την προσπάθεια.

Μου αρέσει να κοιτάω και να ζω το σήμερα και είμαι πραγματικά πάρα πολύ χαρούμενος για όλα όσα μου συμβαίνουν αυτή τη στιγμή. Βάζω πάντα βραχυπρόθεσμους στόχους και με φοβίζει να κοιτάω πολύ μπροστά καθώς η ζωή είναι πολύ απρόβλεπτη. Επίσης έχω μεγαλώσει σε ένα πολύ υγιές οικογενειακό περιβάλλον και είμαι υπέρ του θεσμού της οικογένειας. Ονειρεύομαι λοιπόν να κάνω με μικρά και σταθερά βήματα, μια αξιοπρεπή καριέρα στο τραγούδι και κάποια στιγμή όταν θα νιώσω έτοιμος και θα έχω βρει τον κατάλληλο άνθρωπο να κάνω και τη δική μου οικογένεια. Αν θέλεις πιστεύω πως μπορείς εύκολα να τα συνδυάσεις και τα δύο.