Χ. Αλούπη στο TLIFE: Πώς μια Ελληνίδα κάνει καριέρα στο Los Angeles!

Στος Los Angeles επέστρεψε μετά από ολιγοήμερες διακοπές στην Χαλκιδική η Χριστίνα Αλούπη. Η όμορφη Ελληνίδα γέμισε τις μπαταρίες της και πέρασε όμορφες στιγμές στο εξοχικό της μαζί με τους δικούς της! Ωστόσο η καλοκαιρινή της απόδραση δεν κράτησε πολύ αφού οι επαγγελματικές υποχρεώσεις την καλούσαν στην Αμερική, εκεί όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια.

Η Χριστίνα κάνει μία αξιόλογη προσπάθεια για να καθιερωθεί στο μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες φαίνεται να τα πηγαίνει καλά. Το TLIFE της ζήτησε να μας μιλήσει για το πως μια Ελληνίδα, ανάμεσα σε αρκετούς ακόμα Έλληνες ηθοποιούς, κάνει καριέρα στο εξωτερικό.

Με την επιστροφή σου στο LA ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα ;
Θα πρέπει να σου πω ότι, έφυγα νωρίτερα από την Ελλάδα από ότι είχα προγραμματίσει κι αυτό γιατί έπρεπε να γυρίσω στο Λος Άντζελες άμεσα, μιας και o manager μου με ειδοποίησε ότι είχα επιλεγεί για ένα καλό διαφημιστικό project τα γυρίσματα του οποίου άρχιζαν στις 15 Αυγούστου και φυσικά έπρεπε να είμαι εκεί. Είχαν επίσης κλειστεί ημερομηνίες για μια σειρά από οντισιόν.
Τώρα σχετικά με τα επόμενα μου βήματα, να σου πω ότι συνεχίζω τα μαθήματα υποκριτικής αλλά και της ορθοφωνίας προκειμένου να τελειοποιήσω την προφορά μου, κάτι εντελώς απαραίτητο για την επιλογή μου για πιο σημαντικούς ρόλους, μιας και αρχίζουν να διαφαίνονται κάποιες καλύτερες προοπτικές γι αυτό, όπως οντισιόν για ρόλους σε μεγάλες παραγωγές.
Και προς αποφυγή κάθε παρερμηνείας δεν αναφέρομαι σε ρόλους πρωταγωνίστριας, ούτε καν δεύτερους ρόλους, εδώ ξεκινάς από το πρώτο σκαλοπάτι και ανεβαίνεις σιγά-σιγά.

Πώς νιώθεις που θα μπεις κατά κάποιο τρόπο στο μαγικό κόσμο του Χόλυγουντ ;
Σίγουρα δεν αποτελώ μέρος του μαγικού κόσμου του Χόλυγουντ και το «κατά κάποιο τρόπο» όπως είπες, βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Εκείνο όμως που θέλω να σου πω είναι, ότι αν αυτό αποτελούσε αυτοσκοπό για τον καθένα που είναι εδώ και προσπαθεί, σίγουρα η αποτυχία του θα ήταν δεδομένη, γιατί άλλος είναι ο στόχος και όχι αποκλειστικά και μόνο να μπει κανείς στο «μαγικό κόσμο του Χόλυγουντ». Ξέρεις πόσοι και πόσοι μπήκαν σ’ αυτόν τον κόσμο που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την επιτυχία και σήμερα είναι στα αζήτητα; Το «σύστημα» σε αποβάλει, χωρίς να το καταλάβεις, αν τα μυαλά σου παίρνουν αέρα, χάνεις δηλαδή το δάσος γιατί βλέπεις μόνο το δέντρο και εγώ θέλω να βλέπω το στόχο μου που σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο ο μαγικός κόσμος του Χόλυγουντ, αλλά μια εξέλιξη, σε όποιο βαθμό μπορώ να την πετύχω. Αυτό είναι το ζητούμενο για μένα.
Όπως όμως και να το κάνεις, το να ζεις σ’ αυτό το περιβάλλον, σε μία πόλη που η έβδομη τέχνη είναι το σήμα κατατεθέν της, το να περπατάς στην Hollywood Boulevard με τα εκατοντάδες αστέρια, να βλέπεις παντού γύρω σου συνεργεία να κάνουν γυρίσματα και να διασταυρώνεσαι με διάσημους σταρ, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ζεις σ’ ένα άλλο κόσμο που όμοιός του δεν υπάρχει αλλού κι αυτό πίστεψέ με δεν είναι υπερβολή.

Υπάρχουν πολλοί Έλληνες ηθοποιοί που κάνουν σπουδαία πράγματα στο εξωτερικό. Αυτό σε γεμίζει αισιοδοξία και σε κάνει να πεισμώνεις για να τα καταφέρεις κι εσύ;
Πράγματι υπάρχουν Έλληνες ηθοποιοί που κάνουν πράγματα στο εξωτερικό, αλλά δεν είναι τόσοι πολλοί.
Ο κάθε ένας από εμάς έχει τις δικές του δυνατότητες το δικό του ταλέντο και τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, έτσι η επιτυχία αλλά και η αποτυχία κάποιου δεν έχουν να κάνουν με τις δικές μου προοπτικές, μιας και τα στοιχεία που μας προσδιορίζουν δεν είναι τα ίδια κι αυτό χωρίς να λάβω υπ’ όψιν τον πλέον σημαντικό παράγοντα που συνοδεύει τις περισσότερες φορές μια επιτυχία, τη συγκυρία. Ο καθένας μας κρέμεται από το δικό του τσιγκέλι, όπως λέει κι ο σοφός λαός μας.
Ό,τι και να πετυχαίνουν οι γύρω μου ποτέ δεν αποτέλεσε κίνητρο για μένα, ποτέ δεν με έκανε πιο αισιόδοξη ή με πείσμωσε για να πετύχω κι εγώ κάτι ανάλογο. Εγώ προσπαθώ με τις δικές μου δυνάμεις και τις δικές μου δυνατότητες, μιας και η επιτυχία κάποιου άλλου σίγουρα δεν θα έχει να μου προσφέρει απολύτως τίποτε σε προσωπικό επίπεδο, πέρα βέβαια από το γεγονός ότι χαίρομαι πολύ με τις επιτυχίες κάποιων συναδέλφων και ακόμα περισσότερο με επιτυχίες αγαπημένων φίλων.

Υπήρξε περίοδος που να σκέφτηκες να τα παρατήσεις όλα και να γυρίσεις πίσω; Τι σε κράτησε ;
Πράγματι υπήρξε περίοδος που σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω. Αυτό όμως δεν είχε να κάνει με τις προοπτικές εξέλιξης μου στην Αμερική αλλά με κάτι πολύ πιο πεζό. Την περίοδο που προσπαθούσα να πάρω κάρτα εργασίας αντιμετώπισα τις χίλιες μύριες δυσκολίες, μιας και οι Αμερικάνοι για να σου δώσουν πλέον κάρτα εργασίας πρέπει να σε περάσουν από τα σαράντα κύματα και μεταξύ μας πολύ καλά κάνουν, όχι σαν κι εμάς που είμαστε ξέφραγο αμπέλι. Έτσι κι εγώ συνάντησα τις άπειρες δυσκολίες, τόσες πολλές που κάποια στιγμή σκέφτηκα να τα παρατήσω γιατί δεν άντεχα πλέον τα σκωτσέζικα ντους.
Τι με σταμάτησε από το να το κάνω; απλά, με δεδομένο ότι είχα όλες τις προϋποθέσεις να φτάσω μέχρι το τέλος, οποιαδήποτε διαφορετική μου απόφαση από το να συνεχίσω να προσπαθώ, θα ισοδυναμούσε με αδυναμία κι αυτή δεν ταιριάζει με τον χαρακτήρα μου, έχω περάσει από πολύ δυσκολότερα.

Πέρασες οικονομικές δυσκολίες σε βαθμό που να μη βγάζεις ούτε τ’ απαραίτητα ;
Έχω πει και στο παρελθόν ότι πριν έλθω στην Αμερική είχα εξασφαλίσει τις οικονομικές προϋποθέσεις γι’ αυτό το εγχείρημα. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσεις, χωρίς να έχεις εξασφαλίσει ένα κεφάλαιο, τουλάχιστον για τα πρώτα ένα με δύο χρόνια. Όπως έχω ξαναπεί, πολλοί έχουν έλθει με ανεπαρκή οικονομικά, ξόδεψαν ό,τι είχαν και γύρισαν πίσω.

Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες τα χιλιόμετρα να μην είναι τόσα πολλά ;
Αυτό πες το πάλι. Δυστυχώς η Αμερική δεν είναι Ευρώπη στην απόσταση, όσο και να το ήθελα, και δεν είναι μόνο στιγμές που θα ήθελα να ήταν διαφορετικά τα πράγματα αλλά αυτό είναι μόνιμη κατάσταση. Έχουν υπάρξει πάμπολλες φορές που ασφυκτιούσα τόσο πολύ εδώ, για διάφορους λόγους, που θα ήθελα να πάρω ένα αεροπλάνο και να έλθω στην Ελλάδα για μερικές ημέρες για να ηρεμίσω, όπως θα μπορούσα να το κάνω αν ήμουν Αγγλία ή Γαλλία. Έ, από εδώ είναι 20 ώρες ταξίδι κι έτσι το έχω πάρει απόφαση ότι δεν γίνεται τίποτε και δεν το ξανασκέφτομαι, τέλος.

Υπάρχει κάτι που να έχει κάνει θαυμαστής σου και να σ’ έχει συγκινήσει ;
Υπάρχουν κάποια πράγματα που μ’ έχουν συγκινήσει πολύ. Θα σου πω λοιπόν αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό. Μία μητέρα σε μια συζήτησή μας μου είπε ότι μου ότι πολύ θα ήθελε η κόρη της να μου μοιάσει. Αυτό μ’ έκανε να συγκινηθώ πάρα πολύ, αλλά ταυτόχρονα μ’ έκανε και να τρομάξω. Το γεγονός ότι για ορισμένους μπορεί ν’ αποτελούμε πρότυπα, θα πρέπει όλους μας να μας κάνει πολύ μα πάρα πολύ προσεκτικούς στο τι λέμε, στο πως φερόμαστε και στο τι κάνουμε! γιατί άθελά μας μπορεί να επηρεάζουμε αποφάσεις ίσως και σημαντικές.
Μ’ αυτή την ευκαιρία θέλω να σου πω ότι τις περισσότερες φορές εκείνο που εξιδανικεύεται στα μάτια του κόσμου είναι “ή εικόνα” που πολλοί επώνυμοι έχουν “χτίσει” και όχι η πραγματική προσωπικότητα τους, που μπορεί σ’ ορισμένες περιπτώσεις να είναι και παράδειγμα προς αποφυγή !!! Γι αυτό, για μένα εκείνο που έχει σημασία, είναι να βγάζεις προς τα έξω τον πραγματικό σου εαυτό κι όχι “ψεύτικες εικόνες”, απλώς και μόνο για ν’ ανεβαίνουν τα “νούμερα” σου και δεν αναφέρομαι μόνο στην τηλεθέαση.

Ποια συμβουλή που σου έχουν δώσει οι γονείς σου κρατάς πολύτιμο θησαυρό ;
Υπάρχει μια συμβουλή που πράγματι αποτελεί για μένα πολύτιμο θησαυρό και που έχω λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψη σ’ όλες τις αποφάσεις μου και όταν λέω αποφάσεις, εννοώ αποφάσεις ζωής.
Η συμβουλή τους λοιπόν είναι πως ό,τι και να κάνω στη ζωή μου, με όποιον και να είμαι πλάι, πρέπει να έχω εξασφαλίσει ότι θα είμαι τελείως ανεξάρτητη και για να είμαι ανεξάρτητη θα πρέπει να είμαι οικονομικά αυτάρκης, έτσι ώστε να μην εξαρτώμαι από κάποιον άλλον.
Οποιαδήποτε οικονομική εξάρτηση δημιουργεί ανισορροπίες, κάτι που μακροπρόθεσμα μπορεί να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε μια σχέση. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις πετυχημένων τέτοιων σχέσεων, αλλά αυτές οι περιπτώσεις μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Και για ν’ αποφύγω κάθε πικρόχολο σχόλιο, θέλω να τονίσω ότι τα πάντα είναι θέμα προσωπικών επιλογών κι αυτές είναι απόλυτα σεβαστές. Το πως σκέφτομαι εγώ δε σημαίνει οτι πρέπει όλοι να σκέφτονται έτσι.

Πως θα ήθελες να είναι η ζωή σου σε 10 χρόνια από τώρα ;
Αυτή είναι μια κλασική ερώτηση για τα interviews σε υποψήφιους υπαλλήλους σε μεγάλες κυρίως εταιρίες. Στην περίπτωσή μας όμως δεν μιλάμε για καριέρα σε μία εταιρία που γνωρίζεις τις προοπτικές που υπάρχουν, γνωρίζεις και τις δυνατότητές σου άρα, λίγο πολύ, μπορείς να έχεις ένα τόσο μακροχρόνιο όραμα. Στην περίπτωσή μου, οι αστάθμητοι παράγοντες είναι τόσο πολλοί, οι ευκαιρίες τόσο λίγες που σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να κάνω κάποιο, έστω και υποτυπώδες, μακροπρόθεσμο πλάνο.
Βέβαια η ερώτησή σου απευθύνεται στην επιθυμία, δηλαδή για πως εγώ θα ήθελα να είναι η ζωή μου σε δέκα χρόνια, τι να σου πω, ότι θα ήθελα να έχω πετύχει και να μοιράζω το χρόνο μου μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής, ή ακόμα ότι θα ήθελα να έχω δική μου οικογένεια; Για το πρώτο, θα πρέπει πρώτα να κάνω κάτι πολύ σημαντικό εδώ, ενώ για να κάνω οικογένεια θα πρέπει πρώτα να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος. Δηλαδή με άλλα λόγια θα πρέπει, πρώτα το ένα, πρώτα το άλλο και το μόνο που γίνεται, αν μπω σ’ αυτή τη λογική, είναι απλώς να ονειρεύομαι κι εγώ δεν θέλω να πετάω στα σύννεφα αλλά να πατάω στη γη. Έτσι αποφεύγω να σκέφτομαι το τι θα ήθελα αλλά το τι μπορώ να πετύχω στο άμεσο μέλλον.