Χριστίνα Αλούπη: “Ας προσέξουμε όλοι πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας”

Η Χριστίνα Αλούπη δεν θα μπορούσε να μην ευαισθητοποιηθεί από τις τραγικές στιγμές που βιώνει η χώρα. Οι πυρκαγιές της ανατολικής Αττικής στοίχησαν τη ζωή σε δεκάδες συμπολίτες μας, ξεκλήρισαν οικογένειες και κατέστρεψαν ολοσχερώς κόπους μιας ζωής. Η ίδια είχε επιστρέψει αυτές τις μέρες σην Ελλάδα από όπου ζει μόνιμα με τον σύζυγό της και τον γιο τους. Ήρθε για διακοπές αλλά έπεσε πάνω σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα. Παρακολουθώντας, λοιπόν, τα τραγικά γεγονότα θέλησε να στείλει το δικό της μήνυμα. Ως μητέρα με ένα παιδί που σε λίγους μήνες θα φέρει στον κόσμο και το δεύτερο:

“Τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων ημερών τουλάχιστον μας ένωσαν ως λαό (για πόσο δεν ξέρω) και θέλω να πιστεύω πως όλοι βοηθήσαμε και βοηθάμε, άλλοι από κοντά και άλλοι από απόσταση, δεν έχει σημασία, ό,τι μπόρεσε ο καθένας φτάνει να είναι κάποιου είδους βοήθεια.

Δεν μπορώ να μη σκέφτομαι όμως το αύριο, όχι το άμεσο, το πιο μακρινό. Πώς θα αλλάξει πραγματικά αυτός ο τόπος ώστε να μη βιώσει κανείς τέτοια τραγωδία ξανά; Γιατί γι’αυτή τη γενιά και τους «ανθρώπους» (για να μην πω τη λέξη που τους αρμόζει) που μας κυβερνούν, έχω χάσει πλέον κάθε ελπίδα. Αλλά θα φύγουν αυτοί, θα γεράσουν, θα έρθουν άλλοι, θα έρθει η μέρα που τα παιδιά μας θα κυβερνούν και θα είναι υπεύθυνα γι’αυτόν τον τόπο.

Ποια είναι η δική μας ευθύνη λοιπόν; Πόσοι από εμάς έχουμε πραγματικά συνειδητοποιήσει την τεράστια ευθύνη που κουβαλάμε ως γονείς; Τι άνθρωποι θα γίνουν τα παιδιά μας όταν μεγαλώσουν, δηλαδή οι αυριανοί μας ηγέτες; Τίμιοι, υπεύθυνοι, αλτρουιστές, ανιδιοτελείς, ευαισθητοποιημένοι απέναντι στο συνάνθρωπο τους, την πατρίδα τους, το περιβάλλον, έτοιμοι να αναλαμβάνουν ευθύνες, να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, να κάνουν τα λόγια τους πράξεις, ικανοί να βάζουν τις δικές τους ανάγκες πίσω από των άλλων όταν πρέπει; Ή μια απ’τα ίδια με αυτούς που ορίζουν την τύχη μας σήμερα;

Μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου δε σημαίνει μόνο τους δίνω αγάπη, μόρφωση, ανέσεις. Σημαίνει ότι πρώτα απ’όλα, εγώ ως γονιός, η συμπεριφορά μου, οι πράξεις μου, τα λόγια μου, αποτελούν παράδειγμα για τα παιδιά μου. Τα παιδιά μας γίνονται αυτό που βλέπουν σ’εμάς. Άρα το μερίδιο ευθύνης μας είναι τεράστιο, εμείς θα φταίμε αν τα παιδιά μας που θα κυβερνούν αύριο πράττουν μια απ’τα ίδια, ή βάζουν φωτιές και σκοτώνουν αθώους ανθρώπους για να γεμίσουν τις τσέπες τους… Ας προσέξουμε όλοι πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τι μηνύματα τους περνάμε, τι ανθρώπους βγάζουμε στην κοινωνία. Από εμάς εξαρτάται η Ελλάδα του αύριο”