Η Χρυσούλα Διαβάτη αποτελεί, αναμφισβήτητα, μία από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου αλλά και της τηλεόρασης. Πολλές φορές έχει προκαλέσει αίσθηση με τις δηλώσεις της, αφού, ως γνωστόν, δεν μασάει τα λόγια της ποτέ. Πέρα από σημαντική ηθοποιός, η Χρυσούλα Διαβάτη είναι μητέρα, σύζυγος και γιαγιά. Ο γάμος της με τον Νικήτα Τσακίρογλου μετρά πάνω από 40 χρόνια και μέχρι σήμερα λένε “σ’αγαπώ” ο ένας στον άλλον.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town και στην Φανή Πλατσατούρα απάντησε σε όλους εκείνους που την έχουν χαρακτηρίσει “δύσκολη”, ενώ μιλάει και για τους συμβιβασμούς που έκανε στον γάμο της, με τον επίσης ηθοποιό.
Γιατί πιστεύετε ότι έχετε τη φήμη ενός αρκετά δύσκολου ανθρώπου;
Πενήντα έξι χρόνια στο θέατρο, αγάπη μου, και να μη θέλεις, σπάνε τα νεύρα σου. Ίσως με θεωρούν δύσκολο άνθρωπο επειδή έχω μάθει στη ζωή μου να λέω την αλήθεια. Δεν μπορώ να είμαι εύκολη σε όλα μου. Τι θα λέω, δηλαδή; “Ορίστε, περάστε;” Στη γειτονιά όλοι με ξέρουν. Λέω την καλημέρα μου, μιλάω με τον κόσμο, πάω με το τσόκαρο και ψωνίζω. Απρόσιτος άνθρωπος δεν είμαι. Δεν θα με αγαπούσε άλλωστε τόσο πολύ ο κόσμος, αν ήμουν απρόσιτη. Έχω παγιώσει κάποιες γνώσεις ζωής. Σε αυτό βοήθησε και ο άντρας μου, γιατί ήταν πάντα ένας σοβαρός άνθρωπος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάναμε και εμείς τις πλάκες μας και τα αστεία μας.
Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος υπάρχει κάτι που φοβάται περισσότερο από τον θάνατο;
Την αρρώστια. Εμένα ο θάνατος δεν με τρομάζει. Ειλικρινά σου μιλάω. Αυτό που δεν θες είναι να αρρωστήσεις και να χάσεις την αξιοπρέπειά σου. Εγώ τουλάχιστον. Αλλιώς ο θάνατος θα έρθει. Κανείς δεν είναι απέθαντος, που έλεγαν οι παλιοί. Λοιπόν, ας έρθει γλυκά και ωραία. Αυτό θέλω. Είχα μια γεμάτη ζωή, ποτέ δεν ζήτησα από τα πολλά, πλούτη και τρέλες. Είμαι έτοιμη.
Την ηλικία σας τη λέτε;
Πάντα. Να σου πω πόσο είμαι; Γεννήθηκα το 1940 και είμαι 77 χρονών.
Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος συμβιβασμός που χρειάστηκε να κάνετε στον δικό σας γάμο;
Ήμουν αρκετά ζηλιάρα. Όχι παθολογικά, αλλά ζήλευα πολύ, γιατί τον αγαπούσα αυτόν τον άνθρωπο και νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως όταν αγαπάς θεωρείς και λίγο δικό σου τον άλλον. Έχεις μια κτητικότητα. Λόγω της δουλειάς μας έμπαιναν συχνά στη μέση οι πειρασμοί. Και εγώ είχα πειρασμούς. Ο Νικήτας ακόμη περισσότερους. Εκεί έκανα συμβιβασμό και προσπάθησα πάρα πολύ. Οι πειρασμοί ήταν γύρω μας, ακόμη και μέσα στο σπίτι μας. Παντού. Μας περικύκλωναν. Γιατί υπάρχει και αυτή η προστυχιά και η βρομιά στον χώρο μας.
Και τι κάνατε; Τα στραβά μάτια;
Όχι, ποτέ. Το συζητάγαμε. Του έλεγα: “Η πόρτα είναι εκεί. Θες να φύγεις Φύγε. Είσαι ελεύθερος. Αλλά όσο θα είσαι μαζί μου, θα είσαι κύριος. Δεν θα μου δώσεις δικαίωμα, και δεν θα με προσβάλλεις”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ