5 Tips για την σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού!

Όλοι οι γονείς όταν φέρνουν ένα παιδί στον κόσμο θέλουν αρχικά να είναι υγιές και στη συνέχεια στοχεύουν να το μεγαλώσουν σωστά. Να φτάσει επίσης σε μια ηλικία που να μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί και να έχει τις βασικές γνώσεις για να ζήσει μόνο του.

Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει 5 βασικούς κανόνες για να μεγαλώσεις σωστά το μικρό σου και να του δώσεις τα εφόδια που πρέπει!

1. Τα παιδιά είναι κοντά μας για να πάρουν εφόδια ώστε να είναι αυτάρκη, ανεξάρτητα και αξιόμαχα στον αγώνα της ζωής που θα κληθούν να δώσουν. “Τα παιδιά μας δεν είναι παιδιά μας, είναι παιδιά της ζωής που γι’ αυτή λαχταρούν.” Οι στίχοι του ποιητή μας τονίζουν ότι τα παιδιά δεν είναι κτήματα, εξαρτήματα ή παραφυάδες μας. Είναι αυθύπαρκτες προσωπικότητες και μένουν μαζί μας μέχρις ότου τελειοποιηθεί η ανάπτυξή τους σωματικά και πνευματικά.

2. Τα παιδιά μεγαλώνουν με την αγάπη. Η αγάπη όμως δεν πρέπει να μετατρέπεται σε υπερπροστασία και να αναστέλλει την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Το παιδί πρέπει να ενθαρρύνεται και να προωθείται στο να παίρνει πρωτοβουλίες και να αναλαμβάνει ευθύνες και καθήκοντα που συνάδουν με την ηλικία του. Είμαστε πάντα κοντά του για να προλάβουμε και να προστατεύσουμε, δεν ενεργούμε εμείς, όμως στη θέση του παιδιού γιατί είναι ικανό και άξιο και πρέπει να το εμπιστευόμαστε για να εμπιστευτεί και το ίδιο τις δυνάμεις του.

3. Το παιδί διδάσκεται και εκπαιδεύεται, μόνο με θετικούς τρόπους για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε τον τρόπο της εξαγοράς με υποσχέσεις και ανταλλάγματα, ούτε τον τρόπο της απειλής και της τιμωρίας. Το παιδί πρέπει να ενθαρρύνεται, να έχει θετικά κίνητρα και να παραδειγματίζεται από τα προς μίμηση πρότυπα των ενηλίκων και της συμπεριφοράς τους.

4. Το παιδί ανατρέφεται και εκπαιδεύεται με χρήση του διαλόγου και των συνεπειών. Η τιμωρία, ως όρος και πρακτική, πρέπει να εξοστρακιστεί από την πρακτική όλων όσων ασχολούνται με το παιδί. Οι συνέπειες της πράξης που θα αντιμετωπίσει το παιδί ως αποτέλεσμα των δικών του ενεργειών και μόνο, θα το διδάξουν πρώτα απ’ όλα την σχέση “δράσης-αποτελέσματος” ότι κάνω δηλαδή αυτό πληρώνω ή εισπράττω και θα το νουθετήσουν δείχνοντάς του ότι όταν θα κάνει κάτι κακό, θα εισπράξει κάτι δυσάρεστο. Οι συνέπειες θα πρέπει να είναι φυσικές και λογικές δηλαδή να είναι συνδεδεμένες με την πράξη, πχ έσπασες το βάζο, θα συμμετάσχεις στην αγορά του, θα μειωθεί κατά ένα ποσοστό το χαρτζιλίκι σου ή θα αναβληθεί για λίγο η αγορά του παιχνιδιού που είχαμε κανονίσει.

5. Οι πράξεις των παιδιών και μάλιστα οι μη ορθές, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως συμπτώματα και όχι ως ασθένεια. Με άλλα λόγια, να αναζητούνται τα κίνητρα που ωθούν τα παιδιά στις ενέργειες αυτές και να θεραπεύονται τα αίτια και όχι να προσπαθούμε να απαλείψουμε τη συγκεκριμένη δυσάρεστη συμπεριφορά. Για παράδειγμα ένα παιδί που λέει ψέματα έχει σοβαρούς λόγους για να το κάνει και πρέπει αυτούς να άρουμε ή να θεραπεύσουμε για να μην ξαναπεί το ψέμα.

Τέλος τα παιδιά χρειάζονται αφοσίωση, ποιοτικό χρόνο, χιούμορ, διπλωματία και ευελιξία ώστε να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι και αποτελεσματικοί στην επαφή μαζί τους.