Peaceful Parenting: Μεγαλώνοντας ήρεμα και ευτυχισμένα παιδιά – Το κόλπο που δεν ήξερες!

Ίσως να μην υπάρχει τίποτα που μία μαμά και ένας μπαμπάς να μετανιώνουν περισσότερο από εκείνες τις φορές που έχουν φωνάξει στα παιδιά τους. Δυστυχώς έχει συμβεί σε όλους μας και δυστυχώς συχνά έχει υπάρξει άδικο από πλευράς μας.

Γυρίζοντας από μία κουραστική ημέρα στο γραφείο είναι πολύ εύκολο να καταφύγει κανείς σε φωνές και τιμωρίες σε μία προσπάθεια να επιβάλλει στα παιδιά του αυτό που πρέπει να κάνουν προκειμένου να διαβάσουν τα μαθήματα τους, να φάνε το φαγητό τους ή να συμμαζέψουν το δωμάτια τους. Eίναι όμως αυτός ο έντονος, τιμωρητικός τρόπος επικοινωνίας, ο τρόπος επικοινωνίας που θέλουμε να έχουμε με τα παιδιά μας; Και γιατί εκείνη η οικογένεια στο διπλανό τραπέζι του εστιατορίου το προηγούμενο Σάββατο μιλούσε συνέχεια χαμηλόφωνα και έδειχνε σε πλήρη συνεννόηση ο ένας με τον άλλον;

Kάπου εδώ πέφτει στο τραπέζι η μέθοδος του peaceful parenting, η οποία μας ενθαρρύνει να ξεκινήσουμε από σήμερα κι όλας να επικοινωνούμε με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο στα παιδιά μας τις υποχρεώσεις τους και αυτά που περιμένουμε σαν γονείς από εκείνα.

Tι ακριβώς, όμως, είναι το peaceful parenting;

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα ωφέλιμο μοντέλο διαπαιδαγώγησης το οποίο βασίζεται στη σωστή και ήρεμη επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά με στόχο την ανατροφή ανθρώπων που θα μάθουν να μη φωνάζουν, να μη μιλούν έντονα, να μη χειρονομούν και να σέβονται πάντα τις ανάγκες του άλλου. Όταν τα πράγματα σε ένα σπίτι με δύο ή και περισσότερα παιδιά ζορίζουν πολύ μέσα στην καθημερινότητα μπορεί να ακούγεται πολύ δύσκολο να βάλεις τάξη, μιλώντας πάντα ψύχραιμα και χαλαρά, με «δημοκρατικούς» όρους.

Έχεις, όμως, αναρωτηθεί ποτέ μήπως όσο περισσότερο καταφέρνεις να απευθύνεσαι στα παιδιά σου ψύχραιμα και ήρεμα τόσο λιγότερο μαθαίνουν να γκρινιάζουν, να παραπονιούνται και να δημιουργούν εντάσεις μέσα στο σπίτι;

Πώς μπορώ να εφαρμόσω κι εγώ τις μεθόδους του peaceful parenting;

Προφανώς και δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μαγικά από τη μία στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται κόπος και τρόπος και πρέπει να έχεις υπομονή, ώστε αυτός ο νέος τρόπος επικοινωνίας με τα παιδιά σου να σου γίνει καλή συνήθεια.

Οι βασικές αρχές του peaceful parenting είναι:

Tα παιδιά δεν κάνουν αυτό που του λέμε, αλλά αυτό που μας βλέπουν να κάνουμε.

Είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι ότι η συμπεριφορά των παιδιών σου είναι καθρέφτης της δικής σου συμπεριφοράς. Το να λες σε ένα παιδί ότι δεν πρέπει να μιλάει έντονα και άσχημα αλλά την ίδια στιγμή εσύ φωνάζεις στον δρόμο ενώ οδηγείς και είσαι αγενής με τους άλλους ανθρώπους, είναι σαν να του λες ότι δεν εννοείς τίποτα από όσα του διδάσκεις. Ό,τι και να πεις σε ένα παιδί αυτό θα συνεχίζει να αντιγράφει τη συμπεριφορά των γονιών του. Γι αυτό και το peaceful parenting προάγει τόσο επίμονα την χαμηλών τόνων και ψύχραιμη συμπεριφορά της μαμάς και του μπαμπάς.

Ζητάμε συγγνώμη όταν κάνουμε λάθος

Σίγουρα θα υπάρξουν και εκείνες οι φορές που δεν θα καταφέρεις να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Είναι και αυτό κομμάτι της ζωής με μικρά παιδιά. Το πιθανότερο είναι πως μετά από λίγη ώρα θα το έχεις μετανιώσει. Τότε είναι πραγματικά πολύτιμο να έχεις το θάρρος να πλησιάσεις το παιδί σου και να παραδεχθείς ότι συμπεριφέρθηκες με λάθος τρόπο, ζητώντας του συγγνώμη. Έτσι δεν θα μάθει μόνο το ίδιο την αξία του να ζητάμε συγγνώμη όταν σφάλουμε, αλλά θα κατανοήσει πως και οι γονείς του είναι άνθρωποι που κάνουν λάθη και, μάλιστα, δεν έχουν πρόβλημα να το παραδεχθούν.

Δίνουμε αξία στα συναισθήματα του

Εννοείται, πως ένα παιδί έχει ανάγκη από όρια. Όμως είναι πολύ σημαντικό αυτά τα όρια να μπαίνουν με ενσυναίσθηση και κατανόηση για τη συμπεριφορά του παιδιού και για τις ανάγκες του. Οι παλαιότερες γενιές είχαν την τάση να λένε στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση γιατί «εγώ είμαι ο μεγάλος και θα κάνεις αυτό που σου λέω». Αυτό όχι μόνο δεν δίνει σε ένα παιδί να καταλάβει με επιχειρήματα γιατί η μαμά ή ο μπαμπάς το μαλώνει, αλλά την ίδια στιγμή δημιουργήσει μέσα του μία αυτόματη αρνητική αντίδραση σε αυτό που του λέει ο γονιός του ότι πρέπει να κάνει.

Αντίθετα, το να δείχνουμε στα παιδιά ότι κατανοούμε και τη δική τους θέση και τα δικά τους συναισθήματα τα κάνει να νιώθουν πιο ανεξάρτητα και πιο δυνατά. Και τους υπαγορεύει σιωπηλά

Δεν αξίζουν όλες οι πράξεις να έχουν συνέπειες

Το πιο εύκολο πράγμα για έναν γονιό, όταν το παιδί του ξεφεύγει από τα όρια, είναι να βάλει τις φωνές και να του πει πως η πράξη του θα έχει συνέπειες. Και όντως αν πρόκειται για κάτι σοβαρό, όπως το ότι χτύπησε τη μικρή αδελφή του επίτηδες ή ότι φέρθηκε άσχημα σε κάποιον συμμαθητή του στο σχολείο, τότε πράγματι πρέπει να υπάρξουν συνέπειες. Αν όμως μιλάμε για κάτι μικρό, όπως το ότι ζωγράφισε στο γραφείο του ή ότι έσπασε κατά λάθος ένα βάζο, τότε πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε έναν διαχωρισμό τοποθετώντας την κάθε πράξη στη σωστή της διάσταση. Αν απειλούμε ένα παιδί συνέχεια με τιμωρία και συνέπειες τότε θα πάψει να κατανοεί τη σοβαρότητα των πράξεων του θεωρώντας πως όλα ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Έτσι όταν κάνει κάτι πραγματικά πολύ άσχημο και σοβαρό δεν θα μπορεί να καταλάβει καν τη διαφορά.

Κεντρική φωτογραφία και φωτογραφίες άρθρου: iStock