Οι ερωτήσεις σας δεν σταματάνε να έρχονται στους ειδικούς του TLIFE. Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη απαντάει σε όλες, φυσικά με σειρά προτεραιότητας…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ερώτηση
“Έλειψα 4 μέρες με τον άντρα μου και το κοριτσάκι 2μιση χρονών έμενε με τη γιαγιά. Τώρα με χτυπάει. Και τον μπαμπά του. Υπάρχει συσχετισμός; Τι να κάνω; Πως να αντιδράσω; Ευχαριστώ.”
Απάντηση
Η κόρη σας έχει θυμώσει γιατί όταν σας είδε, κατάλαβε πόσο της λείψατε. Δείξτε υπομονή και κατανόηση. Μην τη μαλώνετε αλλά σταθερά δείξτε της πως δεν είναι επιτρεπτό να χτυπά, ακόμη κι όταν είναι θυμωμένη. Προσπαθείστε να την κάνετε να νιώσει ασφαλής και δώστε της χρόνο, αγκαλιές και παιχνίδι.
Ερώτηση
“Κυρία Μαυράκη έχω ένα τετράχρονο αγοράκι που ξεκίνησε να μιλάει πριν από 6 μήνες και αφού τον είχα γράψει σε παιδικό σταθμό. Όμως πολλές φορές επαναλαμβάνει ολόκληρες προτάσεις από συζητήσεις που μπορεί να είχαν γίνει μέρες πριν σαν παπαγαλάκι. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να κοιτάξω; Επίσης όταν δει κάποιο παιδάκι να κλαίει πανικοβάλλεται κλείνει τα αυτάκια του και κλαίει και εκείνο. Θα πρέπει να ανησυχήσω για τα παραπάνω; Ευχαριστώ πολύ.”
Απάντηση
Θα σας έλεγα να ζητήσετε την αξιολόγηση του παιδιού και της ανάπτυξής του από ειδικό ώστε να έχετε αντικειμενική και επιστημονική διάγνωση και αν χρειασθεί, αποκατάσταση.
Ερώτηση
“Είμαι μητέρα ενός νεογνού μόλις 44 ημερών. Όλοι μου λένε να μην παίρνω αγκαλιά πολύ ώρα τον μικρό γιατί θα κακομάθει και όταν κλαίει απλώς να τον αφήνω αφού έχω αποκλείσει οποιοδήποτε λόγο (υγρασία, πείνα, πόνος). Που ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια; Υπάρχει περίπτωση να “δημιουργήσω” ένα κακομαθημένο παιδί;”
Απάντηση
Να θυμάστε πάντα τα αρχαία Ελληνικά ρητά ‘μηδέν άγαν’ και ‘μέτρον άριστον’. Εκεί βρίσκεται ο χρυσός κανόνας της παιδαγωγικής γιατί όλα πρέπει να έχουν μέτρο και να μην καταφεύγουμε στην υπερβολή. Βεβαίως, δεν σηκώνουμε το παιδί με το παραμικρό στην αγκαλιά μας αλλά και όταν επιμένει να κλαίει επί μακρόν, δεν το αφήνουμε να σπαράζει και το παίρνουμε αγκαλιά να το παρηγορήσουμε.
Ερώτηση
“Καλησπέρα σας, έχω μια κόρη 3 χρόνων. Εδώ και ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ξυπνάει τη νύχτα και έρχεται στο δωμάτιό μας. Έχω δοκιμάσει τα πάντα!! Τη γυρνάω στο δικό της, ξανάρχεται… της έχω μιλήσει μήπως την ενοχλεί κάτι αλλά τα ίδια. Μόνο αν κοιμηθώ μαζί της δεν σηκώνεται. Δεν είναι όμως λύση κι αυτό. Τώρα θα της φτιάξουμε καινούριο δωμάτιο να δούμε μήπως αλλάξει κάτι. Θα ήθελα τη βοήθειά σας ευχαριστώ.”
Απάντηση
Τα περισσότερα παιδάκια σε αυτήν την ηλικία αναζητούν την αγκαλιά της μαμάς τους, όταν ξυπνούν τη νύχτα. Καταλαβαίνω ότι σας επιβαρύνει, αλλά αν το παιδί επιμένει, δείξτε υπομονή και γρήγορα θα το ξεπεράσει, όπως όλα τα παιδιά άλλωστε.”
Ερώτηση
“Πως θα τον πείσω να πάει στον ψυχολόγο μετά την απώλεια του πατέρα και κατόπιν της μητέρας;”
Απάντηση
Δεν μπορείτε να τον πείσετε, μόνον, να προσπαθήσετε να τον συμβουλεύσετε διακριτικά και να τον αφήσετε να καταλάβει μόνος του πως στις δύσκολες στιγμές χρειαζόμαστε υποστήριξη, χωρίς αυτό να σημαίνει αδυναμία ή πρόβλημα.
Ερώτηση
“Καλησπέρα σας. Είμαι μια μανούλα ενός αγοριού σχεδόν 4 ετών. Με τον μπαμπά του είμαστε σε διάσταση 7 μήνες αλλά άμεσα θα είμαστε και διαζευγμένοι γιατί όσο κι αν προσπάθησα δεν έχω κανένα κοινό σημείο μαζί του πέρα από το παιδί μας… Η ερώτησή μου αφορά στον μικρούλη μου ο οποίος δείχνει καλά, χαρούμενο, ευδιάθετο παιδί σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του αλλά είμαι πραγματικά αγχωμένη για την απόφαση που έχω πάρει να μην είμαι πια με τον μπαμπά του και η οποία βαραίνει δυστυχώς και εκείνο. Στις απλές συζητήσεις μας μου δείχνει ότι προσπαθεί να κατανοήσει την κατάσταση και στην καθημερινότητα δεν ζητάει τον μπαμπά, αλλά κάποιες φορές απλά μου λέει ότι άφησα τον μπαμπά του μόνο του χωρίς παρέα ενώ εγώ έχω εκείνον και έχω παρέα. Πιστεύω ότι κάποια συζήτηση με τον μπαμπά του το επηρέασε (ο οποίος μπαμπάς θέλει να ξαναείμαστε μαζί και ίσως το παιδί το διαισθάνεται).
Τι να κάνω να μην με τρώνε οι ενοχές ότι στερώ τον μπαμπά από το παιδί; Και ότι το παιδί μου δεν το έχω ρωτήσει για όλο αυτό που το υποχρεώνω να αποδεχτεί. Προσπαθώ και νομίζω τα έχω καταφέρει να έχουμε μια καλή σχέση όλοι μαζί ακόμη και τώρα. Έχουμε κοινές ασχολίες και οι 3μαζί, πολύ αγάπη,προσπαθώ να του δείξω ότι αγαπιόμαστε όλοι το ίδιο, αλλά με άλλο τρόπο εγώ πια τον μπαμπά. Αλλά δεν ξέρω, τι καταλαβαίνει ο μικρός που δεν είμαστε μια φυσιολογική οικογένεια; Στα μάτια του σε σχέση με τον περίγυρο εννοώ. Γιατί εγώ νιώθω ότι μια χαρά οικογένεια είμαστε απλά διαφορετική. Μήπως να επισκεφθώ κάποιον ειδικό να κάνει μια συζήτηση με το παιδί να σιγουρευτώ ότι μέσα του είναι καλά όσο και έξω του; Σας ζάλισα, αλλά έχω τόση αγωνία να μην προκαλέσω στο παιδί μου κάτι που θα το κουβαλάει μια ζωή.. Σας ευχαριστώ.
Υ.Γ.: Δεν υπάρχουν εντάσεις και διαφωνίες αυτούς τους μήνες, πριν τον χωρισμό υπήρχαν. Αυτοί οι μήνες κυλούν καλά, ήρεμα ανάμεσά μας και η επικοινωνία του παιδιού είναι ελεύθερη ως προς το πότε θα δει τον μπαμπά του. Βλέπονται όταν το επιθυμούν, ούτε αυτό ξέρω αν είναι άσωστο.”
Απάντηση
Για να είναι ένα παιδί χαρούμενο, θα πρέπει να έχει χαρούμενους γονείς. Αν δεν μπορείτε να είστε ευτυχισμένη με το μπαμπά του, είναι προτιμότερο να μείνετε σε διαφορετικά σπίτια, ήρεμοι και χαρούμενοι παρά να ζείτε δυστυχισμένοι μαζί για το “καλό” του παιδιού!
Το παιδί θα πρέπει να καταλάβει πως οι γονείς του το αγαπούν το ίδιο, αλλά θα ζήσουν από ‘δω και πέρα σε διαφορετικά σπίτια, χωρίς αυτό να μειώνει την αγάπη τους ή τη φροντίδα τους για το παιδάκι τους.
Ο μπαμπάς θα πρέπει να έχει τακτές ημέρες και ώρες επικοινωνίας με το παιδί, γιατί έτσι οικοδομείται μία ρουτίνα που ισοδυναμεί με ασφάλεια και σιγουριά για εκείνο αλλά θα μπορεί το παιδί να μιλά μαζί του οπότε νιώθει την ανάγκη.
Αποφύγετε τις πολλές, κοινές δραστηριότητες γιατί έτσι το παιδί δημιουργεί προσδοκίες επανένωσης και δεν αφομοιώνει τη βασική πληροφορία πως οι γονείς του δεν μένουν πια στο ίδιο αλλά σε διαφορετικά σπίτια ο καθένας, από ‘δω και στο εξής.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
