“Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσουν να βάζουν το δάχτυλο στο στόμα; Έχω δοκιμάσει το πιπέρι, αλλά δεν έκανε τίποτα…”
“Καλησπέρα σας! Έχω δύο κόρες -2 και 3,5 ετών. Καθώς γεννήθηκαν τα παιδιά δεν πήραν καθόλου πιπίλα και τώρα όταν είναι να κοιμηθούν ή όταν δεν έχουν όρεξη να παίξουν βάζουν το δάχτυλο στο στόμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουν ένα μικρό εξόγκωμα στο δάχτυλο σαν κάλο. Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσουν να βάζουν το δάχτυλο στο στόμα; Έχω δοκιμάσει το πιπέρι αλλά δεν έκανε τίποτα”.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΑ;
Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη εξηγεί…
“Τα παιδιά από τη στιγμή της γέννησής τους και μέχρι τα 2 περίπου χρόνια περνούν το ονομαζόμενο κατά Φρόιντ “στοματικό στάδιο”. Σε αυτή την εποχή λοιπόν όλα όσα θέλουν περνούν από το στόμα τους γιατί το φαγητό είναι που τα κρατάει στη ζωή και τα αναπτύσσει οπότε έχει μεγάλη σημασία.”
“Το φαγητό με τον θηλασμό φέρνει το παιδί κοντά πάλι στη μάνα που ήταν τόσους μήνες στην κοιλιά της. Έτσι λοιπόν στη διάρκεια του στοματικού σταδίου τα παιδιά ή παίρνουν πιπίλα ή βάζουν το δάχτυλό τους”.
“Εάν το παιδί περνώντας αυτό το στάδιο νιώθει ανασφάλεια για διάφορους λόγους καταφεύγει σε εκείνη την παλιά συνήθεια του προηγούμενου αναπτυξιακού σταδίου αναζητώντας την ασφάλεια που του έδινε η βρεφική ηλικία και το μεγάλο δέσιμο με την μητέρα. Νιώθουν ανασφάλεια σήμερα και γυρίζουν και κάνουν κάτι που έκαναν στην περίοδο που ήταν ασφαλή.”
“Όταν είμαστε μωρά και μας κρατάει η μαμά αγκαλιά, μόλις κλάψουμε τρέχει και μας κάνει όλα τα χατίρια, είναι μια περίοδος ασφαλής. Έτσι λοιπόν αν μετά τα 2 χρόνια ζορίζονται από οποιοδήποτε άλλο λόγο καταφεύγουν σε εκείνη την παλιά συνήθεια που είχαν σε εκείνη την ωραία εποχή. Για αυτό το κάνουν τα παιδιά.”
“Η πιπίλα είναι το στοματικό στάδιο. Το να βάζουν το δάχτυλό τους στο στόμα σημαίνει ότι είναι ανασφαλείς και ότι ξαναγυρίζουν στην εποχή του στόματος που τότε έπαιρναν μπιμπερό.”
ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;
Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σου επισημαίνει τα λάθη που πρέπει να αποφύγεις…
-Δεν πρέπει να βάζεις πιπέρι.
-Δεν πρέπει να το μαλώνεις.
-Δεν πρέπει να κάνεις διαρκώς κηρύγματα και να δίνεις συνέχεια οδηγίες προς τα παιδιά.
“Γιατί όλα τα παραπάνω ενοχοποιούν το παιδί, το κάνουν να έχει περισσότερο άγχος και ανασφάλειες και έτσι θέλουν περισσότερο το δάχτυλο”.
“Όπως και η ίδια η αναγνώστρια παραδέχεται ότι βάζουν στο στόμα το δάχτυλο όταν έχουν ανία και πλήξη. Δηλαδή όταν δεν αισθάνονται καλά. Ή πριν τον ύπνο, που πάντα ο ύπνος τα παιδιά τα ζορίζει”.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;
“Πρέπει να καταλάβεις για ποιο λόγο το κάνουν τα παιδιά και να τους δημιουργήσεις προϋποθέσεις έτσι ώστε:
-Να μην νιώθουν ανασφάλεια αφού έχεις αναζητήσει τους λόγους για τους οποίους την νιώθουν.
-Πρέπει να είσαι πάντα σε εγρήγορση διότι όταν βλέπεις να πηγαίνει το δάχτυλο στο στόμα του να απασχολείς το δάχτυλο με ένα ευρηματικό τρόπο. Δηλαδή όταν βλέπεις να το βάζει στο στόμα αντί να του πεις να το βγάλει από το στόμα να του πεις: “έλα να κάνουμε ζυμαράκια ή έλα να ζωγραφίσουμε για το δώσω στη γιαγιά από εσένα που θα πάω αύριο επίσκεψη.”
-Έμμεσα το διορθώνουμε και όχι άμεσα. Γιατί αν άμεσα του βάλουμε πιπέρι με αυτό τον τρόπο θα κολλήσει το παιδί περισσότερο ή θα ανταλλάξει αυτό με κάτι άλλο επίσης δυσάρεστο.
-Κάτι το πειράζει το παιδί και πρέπει να το ψάξεις!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
