“Ο γιος μου είναι 7 ετών και ακόμα φοράει πάνες το βράδυ για ενούρηση. Παρότι δεν βρέχεται συχνά, όταν συνέβαινε ξυπνούσε με κλάματα και ήταν πολύ κουρασμένος την άλλη μέρα στο σχολείο. Υπόψη ότι δεν έχει φοβίες, υπάρχει μικρό φως στο διάδρομο, και δεν υπάρχει οικογενειακό πρόβλημα στο σπίτι. Οι δε επιδόσεις του στο σχολείο είναι εξαιρετικές. Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση? Σας ευχαριστώ θερμά.”
Με αφορμή το email της αναγνώστριας κάναμε θέμα για την ενούρηση. Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σε βοηθάει να καταλάβεις τι φταίει και το παιδί κατουριέται, τι πρέπει να κάνεις και τι όχι….
ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ;
Για ενούρηση και για ενουρητικά παιδιά μιλάμε μετά την ηλικία των 7 ετών και για μερικούς επιστήμονες ακόμη και μετά την ηλικία των 9-10 ετών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέχρι τότε δηλαδή το παιδί έχει δικαίωμα να του φεύγουν τα τσίσα για δύο λόγους:
-Διότι η ορμόνη η οποία είναι υπεύθυνη να βοηθάει τον έλεγχο της κύστης και το σφιχτήρα που ελέγχει την κύστη μπορεί ακόμη να μην έχει παραχθεί από την υπόφυση.
Έτσι λοιπόν το παιδί μπορεί να έχει θέμα έλλειψης αυτής της ορμόνης και γι’ αυτό τον λόγο δεν ελέγχει τον σφιχτήρα μυ που ελέγχει την κύστη.
Έτσι λοιπόν το παιδί μπορεί να έχει θέμα έλλειψης αυτής της ορμόνης και γι’ αυτό τον λόγο δεν ελέγχει τον σφιχτήρα μυ που ελέγχει την κύστη.
-Μπορεί το παιδί να έχει κάποιο πρόβλημα στο ουροποιητικό.
Αν δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο τότε υπάρχουν δύο λόγοι που κάνουν ένα παιδί να κατουριέται :
-Δεν έχει διδαχθεί σωστά τον μηχανισμό του ελέγχου της κύστης.
-Έχει πάρα πολύ άγχος και ένα από τα συμπτώματα του άγχους μπορεί να είναι και η ενούρηση.
-Επίσης μπορεί να το κάνει το παιδί επειδή θέλει να τιμωρήσει τους γονείς του, βάζοντάς τους στη διαδικασία να πλύνουν, να στεγνώσουν, να σιδερώσουν εξαιτίας της πάρα πολύ αυστηρής συμπεριφοράς τους απέναντί του. Αν ο γονιός είναι πολύ καταπιεστικός στο παιδί ή τελειομανής μπορεί το παιδί υποσυνείδητα να βρέχεται για να τον τιμωρήσει.
Υπάρχει η νυχτερινή ενούρηση και η ημερήσια ενούρηση. Υπάρχουν παιδιά τα οποία μπορούν να βραχούν κατά την διάρκεια της μέρας και υπάρχουν παιδιά που βρέχονται μόνο το βράδυ.
Υπάρχει η πρωτογενής ενούρηση όπου ένα παιδί δεν έμεινε ποτέ τελείως στεγνό, δηλαδή ποτέ δεν κατάφερε να μείνει στεγνό και τις 7 μέρες της εβδομάδας ή τις 7 νύχτες της εβδομάδας.
Υπάρχουν παιδιά τα οποία κατέκτησαν τον έλεγχο της κύστης τους, έμειναν στεγνά και πισωγύρισαν και ξανάρχισαν να βρέχονται. Εδώ σημαίνει ότι έγινε κάτι πολύ σοβαρό που τα άγχωσε και γι’ αυτό τον λόγο παλινδρόμησαν στην εποχή εκείνη που βρεχόντουσαν ή που μάθαιναν να μην βρέχονται.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ:
Ανάλογα με την περίπτωση είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης….
-Εάν το παιδί δεν έχει μάθει να ελέγχει την κύστη του, θα πρέπει να το βοηθήσουμε να το καταφέρει.
Πρώτα από όλα θα πρέπει να δίνει σημασία στο ερέθισμα δηλαδή να καταλαβαίνει πότε η κύστη είναι γεμάτη, να έχει το νου του.
-Στη συνέχεια θα πρέπει το ερέθισμα να μάθει να το στέλνει στον εγκέφαλο, να προετοιμάζεται για την αντίδραση στο ερέθισμα, να στέλνει την διαταγή ώστε να ενεργοποιηθεί ο σφιχτήρας και να μην λειτουργήσει η κύστη στα καλά καθούμενα.
-Όλο αυτό πρέπει να το διδάξουμε στο παιδί. Οι γονείς πρέπει να διδάξουν στο παιδί με υπομονή και με μία συμπεριφορά σταθερή. Δηλαδή να του πουν :“Μπράβο που το καταφέρεις, δεν είναι σωστό τόσο έξυπνο παιδί να βρέχεσαι πάνω σου”.
Πρέπει να καταλάβει το παιδί ότι το αποδεκτό είναι ότι πάει στην τουαλέτα, αδειάζει την κύστη του και παίρνει μπράβο.
ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
-Δεν πρέπει να ξεκινάμε την αγωγή τουαλέτας όταν το παιδί δεν είναι ακόμα ώριμο και έτοιμο.
Διότι παιδιά που ξεκίνησαν με πίεση και χωρίς να είναι ακόμα έτοιμα, δεν είναι σίγουρο ότι θα κατακτήσουν την διαδικασία και πάρα πολλές φορές θα πισωγυρίζουν και θα βρέχονται.
Άρα ένα παιδί που είναι 7 ετών και εξακολουθεί να βρέχεται, μπορεί να ξεκίνησε την αγωγή τουαλέτας σε λάθος χρόνο και γι’ αυτό τον λόγο δεν έμαθε ποτέ να ελέγχει την κύστη του.
Διότι παιδιά που ξεκίνησαν με πίεση και χωρίς να είναι ακόμα έτοιμα, δεν είναι σίγουρο ότι θα κατακτήσουν την διαδικασία και πάρα πολλές φορές θα πισωγυρίζουν και θα βρέχονται.
Άρα ένα παιδί που είναι 7 ετών και εξακολουθεί να βρέχεται, μπορεί να ξεκίνησε την αγωγή τουαλέτας σε λάθος χρόνο και γι’ αυτό τον λόγο δεν έμαθε ποτέ να ελέγχει την κύστη του.
-Να μην χρησιμοποιήσουμε ποτέ κακό τρόπο γεμάτο άγχος, απειλή, φόβο και ενοχή.
Δηλαδή δεν πρέπει να του πεις : “αν κατουρηθείς θα σου κάψω το πουλί σου, αν κατουρηθείς δεν σε αγαπάω, αν κατουρηθείς θα σε διώξω από το σπίτι…” Μπορεί εκείνη την στιγμή αυτά να αποδώσουν, αλλά πάρα πολύ γρήγορα με το πρώτο καινούριο άγχος θα ξαναρχίσει να βρέχεται.
Δηλαδή δεν πρέπει να του πεις : “αν κατουρηθείς θα σου κάψω το πουλί σου, αν κατουρηθείς δεν σε αγαπάω, αν κατουρηθείς θα σε διώξω από το σπίτι…” Μπορεί εκείνη την στιγμή αυτά να αποδώσουν, αλλά πάρα πολύ γρήγορα με το πρώτο καινούριο άγχος θα ξαναρχίσει να βρέχεται.
-Δεν πρέπει να ρεζιλεύουμε, να το γελοιοποιούμε, να μειώνουμε και να απαξιώνουμε το παιδί. Βεβαίως του εξηγούμε ότι επειδή είναι μεγάλο παιδί θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί όπως όλοι οι μεγάλοι και του δείχνουμε ότι αυτό που έκανε δεν είναι καθόλου σωστό, αλλά δεν το κάνουμε ρεζιλεύοντας το.
Αντίθετα του εξηγούμε πόσο πιστεύουμε σε εκείνο, πόσο μεγάλο και σπουδαίο είναι και ότι αν προσέξει σίγουρα θα καταφέρει να ελέγξει την κύστη του και να μην ξαναβραχεί.
Τέλος δεν ξεχνάμε ποτέ να επαινούμε το παιδί κάθε φορά που κρατιέται στεγνό και πηγαίνει και κάνει όπως πρέπει την ούρηση και δεν βρέχεται πάνω του. Εάν το παιδί φτάσει τα 7 χρόνια και εξακολουθεί να κατουριέται πρέπει οπωσδήποτε να συζητήσουμε το θέμα με ειδικό ξεκινώντας πρώτα από τον παιδίατρο και στη συνέχεια με τον ψυχολόγο.
Με πολύτιμη συνεργασία της Χρυσούλας Μαυράκη
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
