Δυσκοιλιότητα και παιδί

Ένα νεογέννητο μπορεί να παρουσιάζει κενώσεις δέκα φορές την ημέρα αλλά και μία φορά κάθε δύο, τρεις ή ακόμη και τέσσερις ημέρες. Η δεύτερη περίπτωση δεν υποδηλώνει απαραίτητα δυσκοιλιότητα έκτος και αν τα κόπρανα του παιδιού είναι σκληρά και έχουν το σχήμα σβώλου (όπως των κοπράνων της κατσίκας).

Γύρω στο δεύτερο χρόνο της ζωής η δυσκοιλιότητα βρίσκεται στο σημείο της μεγαλύτερης συχνότητας της και μπορεί να προσλάβει χαρακτήρα διαρκείας με αποτέλεσμα το βρέφος να υποφέρει και να καταστέλλει την ανάγκη του να ενεργηθεί. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Το παιδί επειδή φοβάται ότι θα πονέσει, αποφεύγει την αφόδευση με αποτέλεσμα να επιδεινώνει τη δυσκοιλιότητα του.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στην παγίωση ενός εξαρτώμενου αντανακλαστικού που θα καταστήσει πιο επίμονη τη δυσκοιλιότητα και θα θέσει τις προϋποθέσεις ώστε να καταλήξει σε χρόνια ανωμαλία. Περίπου τα δύο τρίτα αυτών των παιδιών έχουν ιστορικό που ξεκινά τους πρώτους μήνες της ζωής τους.

Από πολύ νωρίς πρέπει να “εκπαιδεύσουμε” τα παιδιά να τρώνε τροφές που συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου. Τέτοιες τροφές είναι εκείνες που είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες και βρίσκονται στα φρούτα -ιδίως στη φλούδα- , τα χόρτα και τα δημητριακά. (αναποφλοίωτο ρύζι, ψωμί από στάρι που δεν έχει υποστεί βιομηχανοποίηση). Τα δαμάσκηνα και τα ακτινίδια βοηθούν ιδιαίτερα στις κενώσεις όπως και η μεγάλη κατανάλωση νερού.

Η χορήγηση φαρμάκων καλό είναι να αποφεύγεται γιατί μαθαίνουν στο έντερο να “τεμπελιάζει”, να μη λειτουργεί δηλαδή από μόνο του, με αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να χειροτερεύει η δυσκοιλιότητα του παιδιού.