Είμαι μια νέα μαμά. Η μητέρα μου συνεχώς με επικρίνει στον καινούριο μου ρόλο, κάνοντας παρατηρήσεις για οτιδήποτε σχετικό με το παιδί. Ισχυρίζεται πως εκείνη ξέρει καλύτερα και πως δεν κάνω τίποτα σωστά. Η συμπεριφορά αυτή με στεναχωρεί πολύ. Γιατί συμπεριφέρεται έτσι και πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Ψυχολόγος, Βίκυ Σακκή απαντά:
Οι νέες μαμάδες είναι σίγουρα προετοιμασμένες για πολλές από τις συγκινήσεις, τις χαρές, τις ευθύνες, τις δυσκολίες, τα εμπόδια και την προσπάθεια που χρειάζεται αυτός ο υπέροχος, καινούργιος και πολυσύνθετος ρόλος.
Πολλές φορές όμως καταληγουν να βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόσωπο που θεωρούσαν ότι θα είναι ο πιο στενός σύμμαχος τους, τις δικές τους μαμάδες!
Γιατί συμβαίνει αυτό;
– Πολλές γυναίκες “παγιδεύονται” στις κατά συρροή προσφερόμενες συμβουλές από τις μαμάδες τους, από το μαιευτήριο κιόλας: “Το μωρό πρέπει να το κρατάς με αυτόν τον τρόπο!”, “Το μωρό πρέπει να το αλλάζεις με αυτόν τον τρόπο”, “Το μωρό πρέπει να το θηλάσεις με αυτόν τον τρόπο”
Και ακολουθεί μια πληθώρα οδηγιών που με έναν έντεχνο τρόπο η καταστροφική λεξούλα “πρέπει” εμπεριέχεται σε κάθε πρόταση.
– Πάντα οι γιαγιάδες ξεκινάνε με την καλή πρόθεση του να προσφέρουν βοήθεια, εκεί που τα πράγματα αλλάζουν πορεία είναι όταν δεν συνειδητοποιούν ότι παραγκωνίζουν την νέα μαμά και την καταργούν από πρωταγωνίστρια στη σχέση με το μωρό της.
– Η νέα μαμά είτε αντιμετωπίσει, είτε όχι την επιλόχεια κατάθλιψη χρειάζεται χρόνο προσαρμογής στον καινούργιο ρόλο και στο χτίσιμο της σχέσης με αυτό το υπέροχο αλλά μυστηριώδες και απαιτητικό ανθρωπάκι που έχει έρθει στην ζωή της. Δεν είναι καθόλου δύσκολο λοιπόν, μη έχοντας αρκετές δυνάμεις να αφεθεί σε μια συνεχόμενη καθοδήγηση αλλά και στην κριτική του πιο σκληρού κριτή, της γιαγιάς!
– Σε αυτή την εποχή οι γυναίκες περισσότερο από ποτέ είναι φορτωμένες με ενοχές, λόγω των ωρών που εργάζονται, λόγω των συνεχώς αυξανόμενων απαιτήσεων της καθημερινής ζωής, οπότε ο συνδυασμός παρέμβασης -κριτικής- και εν τέλει απόρριψης των ικανοτήτων της νέας μαμάς μπορεί να δημιουργήσει το πιο εκρηκτικό αποτέλεσμα: μια θυμωμένη, γεμάτη ενοχές μαμά, όπου το πιθανότερο είναι να είναι ευερέθιστη, φοβισμένη, θλιμμένη και με τάση για συναισθηματικές εκρήξεις.
Δεν είναι ευχάριστο το γεγονός που παρατηρείται πολύ συχνά μαμάδες και κόρες να διαταράσσουν τις σχέσεις τους στην δεδομένη χρονική στιγμή που μοιράζονται για πρώτη φορά μια κοινή εμπειρία, την μητρότητα.
Γιατί λοιπόν κάποιες γιαγιάδες χάνουν την ψυχραιμία τους και τα όρια του ρόλου τους και πιθανόν γίνονται άκρως ανταγωνιστικές με τις κόρες τους, που μέχρι πριν λίγο χρονικό διάστημα ήταν τα πολύτιμα δημιουργήματα τους;
– Ίσως γιατί η αγάπη τους και αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν καλά, δηλαδή το να προσφέρουν, τις κάνει να λειτουργούν παρορμητικά.
– Ίσως γιατί φοβούνται ότι αν δεν συμμετέχουν, η ζωή τους θα εγκλωβιστεί σε μια ανιαρή καθημερινότητα.
– Ίσως γιατί “ξυπνούν” δικά τους βιώματα, όπου δέχτηκαν οι ίδιες πολλή πίεση και περιορισμούς σαν νέες μαμάδες, και πια μπορούν να πουν την γνώμη τους και να έχει βαρύτητα.
– Ίσως γιατί δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι το δικό τους “μικρό κοριτσάκι” θα πρέπει να μεγαλώσει ένα μωρό.
– Ίσως γιατί ανησυχούν μήπως η κόρη τους δεν καταφέρει να αντιμετωπίσει μόνη της τις δυσκολίες
Όλα αυτά τα ίσως όμως καταλήγουν να ακυρώνουν τον δικό τους αγώνα και το δικό τους δημιούργημα, τις κόρες τους!!Και εν τέλει και τις ίδιες!
Σε αυτή την φάση θα ήταν υπέροχο οι κόρες και νέες μαμάδες πια να έχουν τον πιο πολύτιμο σύμμαχο, την ψυχραιμία τους και να τολμήσουν να πουν αλήθειες στις δικές τους μαμάδες και να τηρήσουν όλα αυτά που θέλουν και ονειρεύονται να πράξουν απέναντι στο μωρό τους και στην ζωή τους.
Είναι ο καλύτερος και ασφαλέστερος τρόπος, με αυτό το πρότυπο να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, γιατί το κάθε ταξίδι χρειάζεται μόνο έναν αρχηγό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
