Μπαμπάς-κόρη: μια σχέση αδυναμίας!

“Η σχέση ανάμεσα στους μπαμπάδες και τις κόρες είναι μια ιδιαίτερη σχέση που κατά καιρούς έχει απασχολήσει ειδικούς και μελετητές”, λέει η Νίκη Ζαρκάδα, Ψυχολόγος.

Θυμήσου τα δικά σου! Κι εσύ δεν είχες αδυναμία στον μπαμπά όταν ήσουν μικρή; Δεν τον περίμενες με προσμονή να γυρίσει από τη δουλειά και να σου δώσει λίγη σημασία; Ίσως μάλιστα να ζήλευες και λίγο τη μαμά σου…

“Στην ηλικία των 3 έως 5 ετών το παιδί αρχίζει να εξαρτάται από τον γονείς του αντίθετου φύλου. Το κορίτσι συνδέεται περισσότερο με τον πατέρα, σύμφωνα με τη θεωρία της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του Freud (σύμπλεγμα της Ηλέκτρας). Το μικρό κορίτσι επιθυμεί να υποκαταστήσει τη μητέρα της και να διεκδικήσει τον πατέρα της, μια ιδέα που σταδιακά εγκαταλείπεται”, εξηγεί η Νίκη Ζαρκάδα.

“Πολλές φορές οι μπαμπάδες έρχονται σε αμηχανία καθώς δεν ξέρουν ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να εκφράσουν τα συναισθήματά τους στις κόρες τους, ενώ με τα αγόρια φαίνεται να είναι περισσότερο εύκολο”, λέει η Ψυχολόγος.

Πως φαντάζει ο μπαμπάς στα παιδικά κοριτσίστικα μάτια; Είναι ο πρώτος μας έρωτας; Και γιατί στις σχέσεις μας συνήθως αναζητούμε στοιχεία της λατρεμένης πατρικής φιγούρας;

Σύμφωνα με τη Νίκη Ζαρκάδα:

– Στο πρόσωπο του πατέρα, η κόρη βλέπει τον ιδανικό σύντροφο. Ο πατέρας, κατά την περίοδο της τρυφερής παιδικής και εφηβικής ηλικίας λειτουργεί ως πρότυπο, ικανό να επηρεάσει σημαντικά τις μελλοντικές σχέσεις του κοριτσιού, αλλά και τη σχέση της με τον εαυτό της.

– Ο πατέρας, είναι αυτός που ερωτεύεται η κόρη στα πρώτα της χρόνια. Είναι αυτός που η μικρή τον έχει σαν πρότυπο και φαντάζεται τον δικό της άντρα κάπως έτσι.

-Στα κορίτσια η έλλειψη του πατέρα δημιουργεί διαστρεβλωμένη εικόνα για το αντρικό πρότυπο με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο.