Όταν ο μπαμπάς λείπει…

Πολυάσχολος ή αδιάφορος, ένας πατέρας συχνά δεν είναι παρών όταν το παιδί τον χρειάζεται. Πως επηρεάζεται η ψυχολογία του παιδιού από την πατρική απουσία και πως μπορεί να αναπληρωθεί ο χαμένος χρόνος;

“Ένας πατέρας μπορεί να απουσιάζει από την οικογένεια του, είτε με τη μορφή της φυσικής είτε με τη μορφή της ψυχικής/ συναισθηματικής απουσίας” λέει η Αγγέλικα Αποστολοπούλου, Συμβουλευτική Ψυχολόγος.

“Η φυσική απουσία μπορεί να οφείλεται σε λόγους επαγγελματικούς, όπου ο πατέρας αναγκάζεται να ταξιδεύει συχνά ή να απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι. Μπορεί επίσης να οφείλεται στην περίπτωση διαζυγίου, όπου συχνά αποχωρίζεται το παιδί ή το βλέπει μόνο τα Σαββατοκύριακα.

Τέλος, η πιο οδυνηρή ίσως μορφή απουσίας είναι ο θάνατος, όπου το παιδί καλείται να διαχειριστεί την οριστική απώλεια του πατέρα” λέει η κυρία Αποστολοπούλου.

“Η ψυχική/ συναισθηματική απουσία αναφέρεται στην περίπτωση όπου παρόλο που ο πατέρας βρίσκεται στο σπίτι, δεν αφιερώνει ποιοτικό χρόνο στη σχέση με το παιδί, δεν αναπτύσσει ουσιαστική επικοινωνία μαζί του και δεν επενδύει συναισθηματικά στη σχέση τους.

Σε αυτήν την κατηγορία, ο πατρικός ρόλος περιορίζεται στο ρόλο του «κουβαλητή», όπου θεωρεί ότι το χρέος του στην οικογένεια είναι η παροχή υλικών αγαθών ενώ η μητέρα είναι αυτή που επωμίζεται αποκλειστικά την ανατροφή των παιδιών” εξηγεί η Ψυχολόγος.

-Και οι δύο μορφές πατρικής απουσίας έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη και στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, ενώ επηρεάζει και τη μελλοντική συμπεριφορά του ως γονεϊκή φιγούρα.

-Ο απών πατέρας δεν περνάει με το παιδί του χρόνο, δεν γνωρίζει τα ενδιαφέροντα, τις ανάγκες και τα προβλήματά του. Υπάρχει έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν συγκρούσεις, συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης. Το παιδί αποζητά συναισθηματική και όχι υλική κάλυψη, όμως ουσιαστικά μαθαίνει να αγαπά και να αγαπιέται μέσα από αμοιβές και κέρδη.

“Η μητέρα προσπαθεί να αναπληρώσει την παρουσία του πατέρα αναλαμβάνοντας και τον πατρικό ρόλο, με συνέπεια να βιώνει συναισθήματα μοναξιάς, άγχους, καθώς και ψυχική και σωματική κόπωση” υπογραμμίζει η Αγγέλικα Αποστολοπούλου.

“Η φυσική απουσία του πατέρα δε συνεπάγεται απαραίτητα και την ψυχική του απουσία. Ο χαμένος χρόνος μπορεί να αναπληρωθεί από μία ουσιαστική και ποιοτική σχέση, είτε μεταξύ πατέρα και παιδιού είτε με εξίσου σημαντικές ανδρικές φιγούρες μέσα στην οικογένεια που μπορούν να αποτελέσουν πατρικά πρότυπα για το παιδί” καταλήγει η Ψυχολόγος.