Τα σημάδια που δείχνουν ότι είσαι λίγο υπερπροστατευτική μαμά

Αγαπάς το παιδί σου, το προσέχεις σαν τα μάτια σου, το προστατεύσεις από τους κινδύνους και τα ατυχήματα, γιατί κανένα κακό δεν θες να του συμβεί. Ως εδώ καλά. Τι μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που όλα αυτά συμβαίνουν σε υπερβολικό βαθμό; Φυσικά, η πρόθεση σου δεν είναι σε καμία περίπτωση κακιά. Είναι πιθανόν, όμως, όσο εσύ πιστεύεις ότι κάνεις το καλύτερο για το παιδί σου, στην πράξη να μην το αφήνεις να “αναπνεύσει”. Για δες τα σημάδια και πες μου αν είσαι λίγο πιο υπερπροστατευτική μαμά…

Πιστεύεις ότι είναι πάντα το θύμα της υπόθεσης
Το παιδί επιστρέφει από το σχολείο, εσύ διαπιστώνεις ότι κάτι δεν πήγε μέσα στην ημέρα τόσο καλά, ακούς την εκδοχή του και το παρηγορείς. Ή μάλλον καλύτερα το παρα-παρηγορείς. Σου λέει ότι απλά μάλωσε με τους φίλους του, ότι η δασκάλα τον έπιασε αδιάβαστο. Εντάξει, θα του σταθείς. Θα είσαι εκεί. Δεν χρειάζεται, όμως, να το κάνεις στον υπερθετικό βαθμό. Γιατί, αφενός το μικρό σου δεν θα μάθει να αντιμετωπίζει σοβαρότερα προβλήματα και αφετέρου δεν θα συνειδητοποιήσει ότι όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη.

“Πρόσεξε” η αγαπημένη σου λέξη
Θες να το προστατεύσεις και πολύ καλά κάνεις. Μήπως, όμως, αρνείσαι και εσύ να παραδεχθείς ότι σαν πολλές φορές δεν χρησιμοποιείς το ρήμα “προσέχω” μέσα στην ημέρα. Από τα λάθη μαθαίνουμε και από τις εμπειρίες αποκτάμε γνώση. Ειδικά, όταν οι τελευταίες δεν το βλάπτουν σωματικά ή ψυχικά.

Δεν του αναθέτεις και πολλές δουλειές
Δες πίσω από τα συμφραζόμενα. Ανάλογα με την ηλικία και τη διάθεση του, ένα παιδί μπορεί και πρέπει να αναλάβει μερικές από τις δουλειές του σπιτιού, όχι μόνο για να σε βοηθά, αλλά γιατί έτσι μαθαίνει έμπρακτα την έννοια της υπευθυνότητας. Και υπευθυνότητα σημαίνει προσοχή και πρόγραμμα. Διαφορετικά, η πρώτη φορά που θα το αφήσεις μόνο του στο σπίτι θα εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Το δικαιολογείς
Το παιδί δεν έχει όρεξη να διαβάσει για το σχολείο, το διαγώνισμα δεν πήγε καθόλου καλά, αλλά, εσύ επικεντρώνεσαι αποκλειστικά στο να το δικαιολογήσεις με πρόσχημα την κακή ημέρα και ψυχολογία – που προς θεού μπορεί να συμβούν. Ξεχνάς, όμως, ότι το άτομο που πρέπει να το επαναφέρουν στο πρόγραμμα του είσαι εσύ. Για πάμε…

Κάνεις πάρα πολλές ερωτήσεις
Στην προσπάθεια σου να τσεκάρεις ότι όλα βαίνουν καλώς. Ποιοι είναι οι νέοι φίλοι του, πόσο χρονών είναι, ποιες συνήθειες τους ενώνουν, τι τους χωρίζει, ποια είναι η συμπεριφορά τους απέναντι σε άλλους, τι του είπε η δασκάλα, γιατί δεν έχει όρεξη να φάει το μεσημεριανό που με τόση αγάπη ετοίμασες, γιατί φαίνεται κουρασμένο, τι το δυσαρεστεί. Και οι ερωτήσεις μόλις ξεκίνησαν… 

(*πηγή φωτογραφιών: iStock)