H ψυχολόγος απαντά…

Η μητρότητα είναι ευχάριστη και πολλές φορές δύσκολη. Γεμάτη υποχρεώσεις, άγχη και προβληματισμούς. Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη είναι εδώ για να απαντήσει στις ερωτήσεις σας…

Ερώτηση

“Το κοριτσάκι μου είναι 6,5 ετών και ακόμα κάνει πιπίλα με το δάκτυλο, όταν χαλαρώνει, αγχώνεται ή θέλει να κοιμηθεί. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, τι να κάνω; Μαίρη”

Απάντηση

Να αναρωτηθείτε γιατί το παιδί μένει συνδεδεμένο με ένα στάδιο αναπτυξιακό, πολύ προηγούμενο. Το πιπίλισμα του δαχτύλου παραπέμπει στον θηλασμό και στην εποχή που το παιδί ήταν πολύ δεμένο με την μητέρα.

Βοηθήστε το να αυτονομηθεί να καταλάβει πόσο μεγάλο και σπουδαίο είναι και δείξτε υπομονή στη συνήθειά του αυτή, δίνοντας στην ίδια την ευθύνη του να κόψει το πιπίλισμα για να γλιτώσει τα δόντια, τον ουρανίσκο και το δάχτυλό της.

“Ο γιος μου είναι 6 ετών μοναχοπαίδι και δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο παιδί, λόγω δικού μου προβλήματος υγείας. Το μάθαμε όταν ήταν 2,5 χρονών και είπαμε να σταθούμε κοντά στο παιδί μας, ότι δε θα του λείψει τίποτα (όχι μόνο από υλικά αγαθά) άλλα και από παρέες, φίλους κτλ ώστε να μην αισθάνεται μοναξιά. Το πρωί το περνάει στο σχολείο, όλο τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιερώνουμε στον μικρό, με δημιουργικά παιχνίδια μαζί του, συζητήσεις, θέατρο, σινεμά, παιδότοπο, μαθήματα ζωγραφικής που ο ίδιος διάλεξε. Και όμως όταν βλέπει παιδιά τρελαίνεται σαν να είναι κλεισμένος μέσα 10 χρόνια και δεν έχει ξαναδεί παιδιά. Τρέχει πίσω τους, είναι εξαρτημένος από αυτά, δεν τα αφήνει να φύγουν (αν έρθουν σπίτι ή αν πάμε εμείς αλλού) και κάνει οτιδήποτε του πούνε. Σαν να νιώθει μεγάλη μοναξιά. Κάνω ατέλειωτες συζητήσεις μαζί του, αλλά δεν νιώθει μοναξιά λέει. Η μέρα του είναι πράγματι γεμάτη. Γιατί αυτή η εξάρτηση; Πολλές φόρες κουράζει και τα ίδια τα παιδιά με την εμμονή του σε αυτά και δεν θέλουν να πολυέρχονται σπίτι. Πως θα το χειριστώ; Κάτια”

Απάντηση

Θα το χειριστείτε επιμένοντας στο να φέρνετε παιδιά στο σπίτι και στο να πηγαίνει το παιδί στα δικά τους σπίτια δίνοντάς του πολύ περισσότερες ευκαιρίες για ομαδικές δραστηριότητες και λιγότερο εγκεφαλικές και μοναχικές δραστηριότητες ή ατελείωτη παρέα μαζί σας.

Το παιδί με τον τρόπο του δείχνει ότι χρειάζεται παρέα συνομηλίκων και όχι παρέα ενηλίκων. Προσπαθείστε λοιπόν να είναι η μέρα του γεμάτη με ομαδικά αθλήματα, ομαδικές δραστηριότητες και φίλους παρά τις συζητήσεις μαζί σας, τα δημιουργικά παιχνίδια ή τα μαθήματα ζωγραφικής. Εσείς είστε γι’ αυτόν δεδομένη. Χρειάζεται παιδική παρέα. Σκεφτήκατε να φιλοξενείτε πότε πότε παιδί από κάποιο ίδρυμα ή πιθανά να προχωρήσετε και σε μία αναδοχή; Θα ήταν καλό για εσάς, για το παιδί σας αλλά και για το άλλο παιδί που ζητάει ένα σπιτικό.

“Η κόρη μου είναι 3 χρονών και έχει μια ξαδερφούλα στην ίδια ηλικία που μένουμε μαζί. Η ξαδερφούλα μας εκδηλώνει βία λεκτική και σωματική καθώς επίσης και ζήλια προς την κόρη μου. Η κόρη μου ενώ πάρα πολλές φορές το παιχνίδι καταλήγει σε κλάμα δεν ξεκολλάει από αυτή και θέλει συνέχεια να παίζει με την ξαδέρφη της ακόμα και όταν αυτή την διώχνει ή την κοροϊδεύει. Τι μπορώ να κάνω για να προστατέψω το παιδί μου και να το κάνω να αποκτήσει λίγο εγωισμό ώστε να μην την ποδοπατάνε αύριο, μεθαύριο στην ενήλικη ζωή της; Ελένη”

Απάντηση

Εξηγείστε της ότι είναι πάρα πολύ ωραίο που αγαπάει την ξαδέρφη της, που δείχνει κατανόηση για την κακή της συμπεριφορά και που την συγχωρεί γι’ αυτήν. Θα πρέπει όμως να υπερασπίζεται η ίδια τον εαυτό της και να οριοθετεί την ξαδερφούλα της έτσι ώστε να μην καταπατά τα δικαιώματά της εκείνη, αλλά και η κόρη σας να μην θυματοποιείται.

Μιλήστε με διακριτικότητα και στην μητέρα του άλλου παιδιού και κάποια στιγμή διηγηθείτε και στα 2 παιδιά όταν θα βρίσκονται παρέα μια ιστορία της οποίας το δίδαγμα θα είναι ότι “σέβομαι τον άλλον για να μπορώ να τον έχω φίλο, γιατί αν δεν τον σεβαστώ δεν θα με έχει φίλο και θα μείνω μόνος μου”.

“Κυρία Μαυράκη σας ευχαριστώ για την συμβουλή σας σε ένα προηγούμενο email. Θα ήθελα να σας ρωτήσω για μια φίλη μου που η κορούλα της είναι 5 ετών κούκλα και η αδελφούλα της είναι 2 ετών. Η μεγάλη της η κόρη έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, νομίζει ότι όλα τα παιδάκια είναι πιο όμορφα, ό, τι φοράει άλλο κοριτσάκι είναι πιο ωραίο από το δικό της, ό, τι ζωγραφιά κάνει λέει ότι δεν είναι ωραία και γενικά πάντα ανεβάζει τα άλλα παιδάκια. Για παράδειγμα λέει: “Κατερίνα τι ωραίο φόρεμα; Είσαι πολύ όμορφη εγώ δεν είμαι.” Ο μπαμπάς της είναι λίγο υπερβολικός με τα παιδιά στις παρατηρήσεις στο να μην ενοχλούν τον κόσμο, να μην τρέχουν κ.τ.λ Δεν ξέρει η μαμά της πως να την αντιμετωπίσει για να την κάνει να πιστεύει στον εαυτό της. Τι φταίει; Τι να της πει; Ευχαριστώ.”

Απάντηση

Καταρχήν θα πρέπει να μιλήσει στον μπαμπά ο οποίος με την υπερβολική οριοθέτηση και την υπερβολική ενοχοποίηση των παιδιών ως προς το να σέβονται τους άλλους και να μην τους ενοχλούν έχει δημιουργήσει στην μικρή ένα σύμπλεγμα ενοχής και αισθήματος ότι οφείλει σε όλους ενώ κανένας δεν οφείλει σε εκείνη τίποτε.

Οι παρατηρήσεις που κάνει στα άλλα παιδάκια είναι η ανάγκη της να ακούσει και η ίδια παρόμοια σχόλια. Βέβαια κανείς μας δεν είναι έτοιμος να ανταποδώσει, είμαστε όλοι έτοιμοι να πάρουμε χωρίς να δίνουμε.

Η μητέρα θα πρέπει να φροντίσει ώστε να ανεβάσει την αυτοεκτίμηση του παιδιού της, πρώτον με κατευθείαν συζήτηση λέγοντάς της πόσο σπουδαία και καταπληκτική είναι και ότι πρέπει να το ξέρει η ίδια και να μην περιμένει να της το λένε οι άλλοι, δεύτερον με αναγνώριση και διαρκή έπαινο των θετικών της στοιχείων, τρίτον με ανάθεση καθηκόντων υποχρεώσεων και πρωτοβουλιών που θα βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει πόσο μεγάλο σπουδαίο και ικανό είναι.

“Όταν έχεις πλήρη άρνησή από ένα κορίτσι 16 ετών και έχεις κάνει τεράστιες προσπάθειες ακόμα και με ειδικούς και ψυχολογικά δεν είναι καλά, τι κάνεις;”

Απάντηση

Επιμένετε διότι αν παραιτηθείτε το παιδί το οποίο δείχνει να έχει θέματα δεν θα διορθωθεί και θα χειροτερέψει. Παίρνετε και συμβουλές από ειδικούς, συνεχίστε εσείς να συμπεριφέρεστε σωστά και κάποια στιγμή θα υπάρξει η ανταπόκριση. Τουλάχιστον δεν θα χειροτερέψει ή δεν θα υπάρξει μεγάλωμα των υπαρχόντων προβλημάτων.