Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου απαντά στις ερωτήσεις σας!

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος-συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου απαντά στις ερωτήσεις των γονέων! Στείλε και εσύ την ερώτησή σου εδώ

Ερώτηση
“Έχω ένα παιδάκι 2,5 ετών. Με τον πατέρα του είμαστε σε διάσταση και έχει αυτός την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού. Εγώ το βλέπω 2 φορές την εβδομάδα για 3 ώρες στο πατρικό σπίτι του πατέρα του από τότε που ήταν 4 μηνών. Παρότι ακόμη δεν μιλάει πολύ μου δείχνει την αγάπη του και απολαμβάνει έστω και τον ελάχιστο χρόνο που περνάμε μαζί. Όταν έρχεται η ώρα που πρέπει να φύγω αντιδρά στην αρχή αλλά μόλις τον διαβεβαιώνω ότι θα ξαναπάω ηρεμεί. Μπορείτε να με συμβουλεύσετε τι πρέπει να κάνω σε γενικές γραμμές προκειμένου το παιδί να μην πληγώνεται με όλη αυτή την κατάσταση δεδομένου ότι ο πατέρας του δεν μου επιτρέπει να το βλέπω περισσότερο ή να το πηγαίνουμε τουλάχιστον μαζί βόλτα και γενικά συμπεριφέρεται εκδηλώνοντας μίσος, ζήλια και κακία όταν βλέπει τον ισχυρό δεσμό που υπάρχει ανάμεσα σε μένα και το παιδί μας; “

Απάντηση
Πράγματι η επικοινωνία σας με το παιδί είναι λίγη. Ωστόσο δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τους λόγους για τους οποίους ο πατέρας έχει την προσωρινή επιμέλεια του παιδιού και το συναντάτε τόσο λίγο. Είναι σαφές όμως ότι το παιδί σας θέλει είστε η μαμά του και έχει ανάγκη από την παρουσία σας. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ασχολείστε εποικοδομητικά μαζί του, φροντίζοντας όσο μπορείτε να καλύψετε τις συναισθηματικές ανάγκες του μια και δεν μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή ο χρόνος επικοινωνίας και να το διαβεβαιώνετε ότι θα ξαναπάτε. Παράλληλα να αποφεύγετε τις εντάσεις με τον πατέρα του, παρουσία του μικρού σας. Αν έχετε κάποιο κοινό γνωστό με τον πατέρα ή το δικηγόρο του πιθανά να μπορούσατε να κάνετε μια συζήτηση μαζί του για αύξηση του χρόνου επικοινωνίας -έστω και στο σπίτι του όπως γίνεται μέχρι τώρα. Από κει και πέρα εάν αυτό δεν μπορεί να γίνει, αρκεστείτε σε αυτούς τους κανόνες, μη δείχνετε στο παιδί ότι στεναχωριέστε όταν τον αποχωρίζεστε και φροντίστε να είστε να τυπική με το ωράριο της επικοινωνίας σας.

Ερώτηση
“Έχω ένα κοριτσάκι ενός έτους. Λόγω κάποιας περιπέτειας με την υγεία της δεν κοιμόταν τα βράδια από μωρό κ έτσι συνήθισε να κοιμάται μαζί μου η στον καναπέ η στο κρεβάτι μας. Θέλω να ρωτήσω πώς θα καταφέρω να την βάλω στην κούνια ή να της πάρω δικό της κρεβατάκι. Να σημειώσω ότι αν τη βάλω στη κούνια ενώ έχει κοιμηθεί ξυπνάει και ουρλιάζει. Και δεύτερο θέμα, έχω ξεκινήσει την δουλειά μου κ την προσέχει μια κυρία. Όταν γυρίζω σπίτι όμως θα είναι κολλημένη επάνω μου μέχρι να κοιμηθεί το βράδυ. Και στον ίδιο χώρο να είμαστε κλαίει αν δεν είναι αγκαλιά μου. Ούτε στο μπαμπά της δεν κάθεται. Σας ευχαριστώ πολύ!”

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, χρειάζεται είναι καταρχήν να είστε σίγουρη ότι θέλετε να βάλετε το παιδάκι μόνο στο δωμάτιό του. Εάν είστε πράγματι αποφασισμένη θα δοκιμάσετε να το βάλετε έχοντας σταθερότητα, φροντίζοντας να ξεκινήσετε κάποιο σαββατοκύριακο, διότι θα πρέπει να είστε προετοιμασμένη να περάσετε πιθανά… λευκή νύχτα. Ο τρόπος είναι απλός, χρειάζεται όμως σταθερότητα και σιγουριά: θα βάλετε το παιδάκι στο δωμάτιό του με ηρεμία και θα καθίσετε δίπλα του μέχρι να το πάρει ο ύπνος. Αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα, θα κάνετε πάλι το ίδιο, θα πάτε άμεσα χωρίς να ανάψετε φώτα, θα καθίσετε μαζί της μέχρι να την ξαναπάρει ο ύπνος. Θα το κάνετε αυτό όσες φορές χρειαστεί. Μέσα σε μερικές μέρες, όταν το παιδί δει ότι σπεύδετε άμεσα και είστε εκεί, χωρίς φώτα, χωρίς να την παίρνετε αγκαλίτσα, μόνο χαιδεύοντάς την στην πλάτη, θα καταλάβει ότι η μαμά της είναι εκεί και ανταποκρίνεται στις ανάγκες της. Οπότε σταδιακά το παιδί θα συνηθίσει εφόσον είστε σταθερή στην εφαρμογή του προγράμματος. Γι’ αυτό θα πρέπει να εφαρμόσετε το πρόγραμμα αυτό μόνο όταν είστε αποφασισμένη ότι θα το τηρήσετε. Προσοχή μεγάλη: εάν πρόσφατα έχετε ξεκινήσει την εργασία και προσέχει το παιδί σας η κυρία δεν θα πρότεινα να πέσουν δύο αλλαγές μαζί, να έχει περάσει τουλάχιστον διάστημα ενός μήνα προκειμένου το παιδάκι να έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Επίσης βασική προϋπόθεση είναι να έχει δεχτεί την κυρία γιατί το παιδί έχει να αντιμετωπίσει την επιστροφή σας στην εργασία σας, ένα ξένο άτομο που τη φροντίζει και τον ύπνο. Το γεγονός ότι το παιδί κλαίει όταν επιστρέφετε και είναι κολλημένο πάνω σας δείχνει ότι του λείπετε πάρα πολύ. Εξετάστε και τη δική σας συμπεριφορά: μήπως αισθάνεστε ένοχη που έχετε αφήσει το παιδί; Υποθέτω ότι έχετε ελέγξει εάν περνάει καλά με τη κυρία που το κρατά, τι πρόγραμμα ακολουθούν κλπ. Όταν γυρίζετε από τη δουλειά να ασχολείστε μαζί της με ηρεμία και χωρίς άγχος, φροντίζοντας ταυτόχρονα να συμμετέχει πιο ενεργά και ο πατέρας έστω για λίγο.

Ερώτηση
“Eιμαι 57 χρονών γιαγιά ενός 2.5 ετών παιδιού. Η κόρη μου, η μαμά του δηλαδή δουλεύει κι εγώ έχω το παιδί κάποιες ώρες. Βέβαια πηγαίνει και παιδικό 4 ώρες την ημέρα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν λόγω ωραρίου της μαμάς του την παίρνω εγώ απ τον παιδικό. Έχει πολύ κακή διάθεση και κλαίει συνέχεια ζητώντας τη μαμά της. Δεν μπορώ να τη απασχολήσω με τίποτε. Δεν ακούει κανέναν και κλαίει ασταμάτητα. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση αυτή. Ποια είναι η συμβουλή σας;Αυτή η συμπεριφορά είναι χειρότερη μετά από τις διακοπές του παιδικού ή τα Σαββατοκύριακα που περνάει περισσότερο χρόνο με τη μαμά της. Σας ευχαριστώ”.

Απάντηση
Κάθε μέρα που πηγαίνει το παιδί στον παιδικό θα πρέπει η μαμά να της λέει ότι πάει στη δουλειά της και να της εξηγεί ότι θα την παραλάβετε εσείς το μεσημέρι. Από κει και πέρα είναι πολύ σημαντικό να μη χάνετε εσείς την ψυχραιμία σας όταν τη βλέπετε να κλαίει. Να είστε ήρεμη, να κάνετε έναν περίπατο με το παιδί στην παιδική χαρά, να της αποσπάτε την προσοχή σε μια άλλη δραστηριότητα χωρίς να θυμώνετε ή να στεναχωριέστε ή να τη μαλώνετε. Είναι απαραίτητο να της εμφυσήσετε την ασφάλεια που έχει ανάγκη. Μάθετε εάν στο παιδικό σταθμό είναι ήρεμη, χαρούμενη, αν πλησιάζει τα συνομήλικα παιδάκια. Αν πάει καλά η προσαρμογή της θα δουλέψετε μαζί της την επαφή σας με ηρεμία, κάνοντας πράγματα που της αρέσουν, φέρνοντας την ώρα που την παίρνετε από τον παιδικό σταθμό ένα αγαπημένο της παιχνίδι χωρίς να κάνετε πολλές αγκαλιές ή να πέφτετε πάνω της, δίνοντάς της λίγο χρόνο να αναπνεύσει.

Ερώτηση
“Κυρία Καππάτου, η κόρη μου 4 ετών πάει προνήπιο, είναι μοναχοπαίδι, δεν είχε πάει παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο μερικές φορές είναι επιθετική προς τα άλλα παιδάκια. Τράβηξε τα μαλλιά από ένα κοριτσάκι και όταν τη ρώτησα γιατί το έκανε μου απάντησε γιατί έχει καφέ μαλλάκια. Επίσης ζωγραφίζει μόνο μουτζούρες όταν τη ρωτώ τι είναι μου απαντά διαφορετικά κάθε φορά. Τι να κάνω; Να την πάω σε παιδοψυχολόγο; Ευχαριστώ πολύ”.

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, αρχικά θα πρέπει να απευθυνθείτε στις δασκάλες του παιδιού για να πληροφορηθείτε πώς είναι η προσαρμογή της στο προνήπιο. Αν πλησιάζει τα άλλα παιδιά, αν μπορεί να ακολουθήσει τις δραστηριότητες της ομάδας, πώς βλέπουν την εικόνα της γενικά και αν υπάρχει κάποια πρόοδος από την αρχή που ξεκίνησε το σχολείο. Αν σας πει η δασκάλα ότι είναι πίσω σε σχέση με τα άλλα παιδιά της τάξης ή έχετε εσείς ερωτηματικά απευθυνθείτε σε ειδικό προκειμένου να υπάρξει αξιολόγηση του παιδιού. Προσπαθήστε να τη φέρνετε σε επαφή συστηματικά με παιδάκια και εκτός παιδικού σταθμού. Στο σπίτι να της διαβάζετε βιβλία, να ζωγραφίζετε, να κάνετε κατασκευές, να ολοκληρώνει αυτό που ξεκινά και να την ενισχύετε.

Ερώτηση
“Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει μια συμπεριφορά της εννιάχρονης κόρης μου που με προβληματίζει. Όταν βρισκόμαστε με τις συμμαθήτριες, κι ενώ εκείνη το έχει κανονίσει, σχεδόν πάντα θα απομονώσουν την μια και θα κάνουν οι υπόλοιπες παρέα. Λένε μυστικά, κρύβονται και γενικά δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ τους. Αυτό το κάνει και ή δική μου κόρη σε κάποια άλλη φίλη της κι άλλες φορές της το κάνουν. Δεν ξέρω πως να της μιλήσω και τι να της πω. Δε ξέρω πως ξεκινά όλο αυτό και σίγουρα φταίει και αυτή, άσχετα αν δεν το παραδέχεται. Περιμένω σύντομα την απάντηση σας με αγωνία”.

Απάντηση
Οι συμπεριφορές του αποκλεισμού είναι συχνές στα παιδιά αυτών των ηλικιών. Συζητήστε εκτενώς με την κόρη σας, ρωτήστε την για τους λόγους που συμβαίνει αυτό, αν συμβαίνει στην ίδια, πώς αισθάνεται όταν τα παιδιά λειτουργούν απέναντί της με αυτόν τον τρόπο δηλ. την απομονώνουν. Να τη ρωτήσετε παράλληλα αν αυτό συμβαίνει και στα άλλα παιδιά, αν το κάνει και η ίδια. Εξηγήστε της με ηρεμία ότι αυτό δεν βοηθάει γιατί όπως εκείνη αισθάνεται άσχημα έτσι αισθάνονται και τα άλλα παιδιά. Αν έχετε φιλικές σχέσεις συζητήστε με τις μαμάδες των φίλων της εφαρμόζοντας μια ενιαία στάση τονίζοντας ότι δεν απομονώνουμε παιδιά γιατί αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν δεν το κάνουμε σε άλλους. Συζητήστε και με τη δασκάλα ζητώντας τη βοήθειά της.