Η ψυχολόγος απαντά…

“Καλησπέρα σας. Έχω μια σχέση εδώ και 3 χρόνια, είμαστε αρκετά καλά μαζί, αλλά έχω μεγάλη άρνηση από τον γιο του. Κάνει τα πάντα για να μην είμαστε μαζί. Δεν ξέρω εάν φταίει το γεγονός ότι του αναφέρανε ότι η μαμά του δεν θα αναστηθεί όπως ο Λάζαρος όταν με γνώρισε. Πως μπορώ να συμπεριφερθώ; Κάνω τα πάντα, του συμπεριφέρομαι σαν παιδί μου, αλλά δεν βγαίνει κάτι μόνο προσωρινά.”

Απάντηση

Καταρχήν να θυμάστε ότι δεν είναι παιδί σας, είναι παιδί της κυρίας που δεν θα αναστηθεί ως ο Λάζαρος. Κι αυτό δεν αλλάζει ακόμη και αν δεν αναστηθεί, είναι πάντα η μαμά του παιδιού. Εσείς θα πρέπει να συμπεριφέρεστε σαν μια ενήλικη, στοργική και τρυφερή φίλη και να αφήσετε τον πατέρα να εξηγήσει στο παιδί την σημερινή κατάσταση, ότι δηλαδή η μητέρα του είναι στον ουρανό, αλλά εμείς που είμαστε στη γη έχουμε τις ανάγκες μας και συνεχίζουμε την ζωή μας και προχωρούμε μπροστά. Τέλος συμβουλεύστε τον πατέρα να πάρει για τον ίδιο αλλά και για το παιδί συμβουλή ειδικού.

“Κυρία Μαυράκη καλησπέρα. Είμαι μαμά 2 κοριτσιών 4 και 2,5 αντίστοιχα. Το πρόβλημα είναι ότι μαλώνουν συνεχώς δεν κάνουν μαζί ούτε ένα λεπτό. Δεν με ακούνε καθόλου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Γκρινιάζουν για τους πιο άσχετους λόγους, βγαίνουμε έξω και γίνονται πάλι τα ίδια. Η κατάσταση έχει γίνει ανυπόφορη. Ασχολούμαι μαζί τους άλλα στο πρώτο λεπτό πάλι τα ίδια γίνονται. Η γκρίνια δεν υποφέρεται. Πως να βρω έναν τρόπο ώστε να μιλάνε όμορφα να είναι ευγενικές και να μη με φέρνουν σε αμηχανία; Ένα λέω εγώ, δεκαπέντε μου λένε αυτές. Νομίζω θα τρελαθώ. Ευχαριστώ.”

Απάντηση

Ό, τι κάνουν τα κορίτσια το κάνουν για να τραβούν την προσοχή σας και εσείς ακριβώς αυτό κάνετε. Αντί να τις αφήνετε να σας τρελαίνουν, δείξτε τους ότι είστε η μητέρα τους, ότι ούτε διαιτητής είστε, ούτε παιδονόμος, ούτε συνομήλική τους. Είστε η μαμά τους και εσείς αποφασίζετε ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό για εκείνες. Αν δεν μπορούν να συνυπάρξουν, θα παίζουν χωριστά. Εάν παίξουν μαζί και αρχίσουν πάλι τα ίδια, χωρίζονται. Και επιβάλλετε συνέπειες κάθε φορά που δείχνουν κακή συμπεριφορά ανάλογες με την συμπεριφορά την κακή που έχουν δείξει.

“Η κατάθλιψη χρειάζεται οπωσδήποτε φαρμακευτική θεραπεία;”

Απάντηση

Αυτό θα το αποφασίσει ο γιατρός που θα δει από κοντά το περιστατικό και θα αποφασίσει για την σοβαρότητά του. Πάντως τα φάρμακα διευκολύνουν πάρα πολύ το να αντιμετωπιστεί πιο σύντομα η κατάθλιψη, ακόμη και αν γίνεται ψυχοθεραπεία μέσα από ψυχαναλυτικές ή άλλες προσεγγίσεις.

“Καλησπέρα! Είμαι 20 χρονών. Πριν από ένα χρόνο έχασα τον μπαμπά μου. Δυστυχώς με εκείνον οι σχέσεις μου δεν ήταν πολύ καλές, είχαν χωρίσει από όταν ήμουν μωρό. Ο πατέρας μου δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα, δεν είχα νέα του 10 χρόνια και λίγο καιρό πριν φύγει ξαναμιλήσαμε. Τον πρώτο καιρό ήμουν καλά. Δηλαδή ναι μεν στεναχωριόμουν αλλά το τελευταίο 6μηνο ίσως και λιγότερο με έχει πιάσει ένας φόβος με τον θάνατο και με πιάνουν κρίσης πανικού (στην αρχή δεν ήξερα τι μου συνέβαινε, πρόσφατα έκανα γενικές εξετάσεις και είδα ότι δεν μου συμβαίνει κάτι) έχω ένα μόνιμο άγχος μη πάθουν οι δικοί μου κάτι. Δεν πήγα διακοπές με τον φόβο μήπως γίνει κάτι η μήπως πάθω κάτι. Δεν οδηγώ πια με το ίδιο σκεπτικό. Τι μπορώ να κάνω για να το αντιμετωπίσω; Τι με συμβουλεύετε; Σας ευχαριστώ πολύ!”

Απάντηση

Χρειάζεστε άμεσα συμβουλή και υποστήριξη ειδικού, δεδομένου ότι παρουσιάζετε αγχώδη διαταραχή, αντιδραστικά με τον θάνατο του πατέρα σας σε σχέση με την ηλικία σας που όμως χρειάζεται αντιμετώπιση έτσι ώστε να ξεπεραστεί και να μην χάνετε την ποιότητα της ζωής σας γιατί είναι το μόνο το οποίο τελικά σας συμβαίνει.

“Κυρία Μαυράκη είμαι μια μητέρα τριών παιδιών και αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με το γιο μου ο οποίος είναι 10 ετών. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί εύκολα σε όλες τις περιπτώσεις είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι όταν είναι να διαβάσει. Ακόμα και στο μπάσκετ που του αρέσει πολύ, δυσκολεύεται να κάνει αυτά που του λέει ο δάσκαλός του. Κατά τα άλλα είναι ένα φυσιολογικότατο παιδί. Ούτε υπερκινητικό ούτε απροσάρμοστο. Θα ήθελα να μου πείτε πως μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό και αν είναι κάτι που θα πρέπει να με ανησυχεί, που ήδη με ανησυχεί. Τι μπορώ να κάνω; Πως να τον κάνω να συγκεντρωθεί;”

Απάντηση

Θα πρέπει το παιδί να αξιολογηθεί και να εκτιμηθεί από ψυχολόγο και ειδικό παιδαγωγό για να μπορέσετε να κάνετε κάποια πράγματα είτε μόνη σας, είτε με συνεργασία με ειδικό ή ομάδα ειδικών για να μπορέσει το παιδί να μάθει να εστιάζει την προσοχή του και να μην διασπάται. Πολλές φορές μπορεί να είναι αποτέλεσμα άγχους, άλλες φορές να είναι ίδιο του χαρακτήρα, σε κάθε περίπτωση όμως αφού είναι ένα φυσιολογικό παιδί είναι κρίμα να χάνει ευκαιρίες επειδή είναι φευγάτο και απρόσεχτο.