Η ψυχολόγος απαντά!

Ερώτηση
“Γεια σας, θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα. Ο σύζυγός μου δεν θέλει να κάνουμε δεύτερο παιδάκι. Έχω έναν γιο 5 χρονών και εδώ κ ένα χρόνο τον έχω πρήξει στην κυριολεξία κ με το καλό αλλά κ με απειλές, όπως θα χωρίσουμε, ότι δεν θα ξανακάνουμε σεξ. Δεν μπορώ να το δεχτώ ότι μου δίνει τελεσίγραφο ότι ένα παιδί είναι μια χαρά. Να σας πω ότι έχει τρομοκρατηθεί επειδή ο γιος μας ήταν δύσκολο μωρό, δεν κοιμότανε, δεν έτρωγε. Να σας πω ότι πρώτη φορά κοιμήθηκε όλη την νύχτα 4 χρονών, ήμασταν όλο το βράδυ ξύπνιοι με αποτέλεσμα να υπάρχει γκρίνια, εκνευρισμός κ από τους δυο, αλλά αυτά περάσανε. Τι να κάνω; Κοντεύω να τρελαθώ με την αρνητικότητα του. Ο μικρός του λέει συνέχεια ότι θέλει αδερφάκι κ αμέσως του αλλάζει συζήτηση. Στο μυαλό μου έρχονται διάφορα πράγματα να κάνω ώστε να μείνω έγκυος. Συγνώμη για τον συνειρμό των σκέψεών μου. Συμβουλέψτε με σας παρακαλώ πολύ. Ελπίδα”.

Απάντηση
Καλή μου φίλη,
Ένα νέο μέλος στην οικογένεια, όταν μάλιστα έρχεται προγραμματισμένα, χρειάζεται οπωσδήποτε τη συναίνεση και των δύο γονέων. Δεν αποτελεί πανάκεια για τη σχέση και δεν εξασφαλίζει οπωσδήποτε την οικογενειακή ευτυχία. Θα πρέπει να περιμένετε τη στιγμή που και ο σύζυγος θα είναι έτοιμος για να έρθει καλοδεχούμενο και με χαρά ένα δεύτερο παιδί, αλλιώς αδικείται και το νέο μωρό και η σχέση των τριών σας. Το παιδάκι σας που ζητάει αδελφάκι μην φανταστείτε ότι το ευνοεί απόλυτα κι όταν έρθει θα είναι όλα ρόδινα, χωρίς τη φυσιολογική ζήλεια και τα ξεσπάσματά της. Ούτε να πιστέψετε ότι τα μοναχοπαίδια είναι δυστυχισμένα ή κακότροπα. Είναι ο τρόπος που μεγαλώνει ένα παιδί που ενισχύει την κοινωνικότητά του ή αντίθετα τον εγωκεντρισμό του. Συζητήστε ξανά και περιμένετε, ενώ, επίσης, αναρωτηθείτε γιατί έχετε τέτοια επιμονή εσείς που με κάθε μέσο θέλετε το δεύτερο παιδί.

Ερώτηση
“Γεια σας. Θα ήθελα να σας εκφράσω έναν προβληματισμό μου. Έχω ένα αγοράκι σχεδόν πέντε ετών που εδώ κ ένα μήνα κατά τη διάρκεια της ημέρας δείχνει σαν να αναστενάζει, σαν να θέλει να βγάλει αέρα. Δεν είναι κάτι παθολογικό. Φοβήθηκα μήπως είναι κάτι αναπνευστικό κ το έψαξα. Κατέληξα μήπως είναι κάτι ψυχολογικό. Σας έχει ξανατύχει;”

Απάντηση
Αν σας προβληματίζει τόσο, σκεφθείτε αν υπάρχουν λόγοι που θα έκαναν ένα πεντάχρονο να νιώθει βάρος στη ψυχούλα του. Αν δεν υπάρχουν, τότε απλώς είναι η αλλαγή ηλικιακού-εξελικτικού σταδίου που δημιουργεί ένα φυσιολογικό “άγχος” στο κάθε παιδί. Τέλος, ψάξτε μήπως κάποιον μιμείται το παιδί στην αντίδρασή του αυτή.

Ερώτηση
“Αγαπητή κ. Κουτελιέρη, είμαστε νέοι γονείς, ο γιος μας έκλεισε πριν 1,5 μήνα τα 2 έτη, και θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε το εξής. Είναι αρκετά κινητικός, ζωηρός. Πως μπορούμε να του μάθουμε να μην κάνει διάφορα πράγματα όπως π.χ. να πετάει πράγματα από το μπαλκόνι, ή να μην ρίχνει από το ποτήρι του το νερό κάτω στα πλακάκια. Ο σύζυγός μου προσπαθεί με έντονο ύφος να τον αποτρέψει να κάνει κάτι τέτοιο αλλά….δύσκολο…καμιά φορά πετυχαίνει, όμως μετά αρχίζει τα κλάματα κτλ κτλ. Σας ευχαριστώ πολύ”.

Απάντηση
Οι αντιδράσεις του μικρού σας είναι απόλυτα φυσιολογικές, κοινές γι’ αυτή την ηλικία που ονομάζεται “εφηβεία της προσχολικής ηλικίας”. Το πείσμα, ο αρνητισμός, η επιθετικότητα, ο θυμός είναι αντιδράσεις της ηλικίας για να “τεστάρει” τα όρια τα δικά του και τα δικά σας. Απαιτείται από μέρους σας σταθερότητα και αποφασιστικότητα. Ήρεμα και όχι έντονα δείχνετε ξεκάθαρα στο παιδί ότι δεν εγκρίνετε τη συμπεριφορά του και επιβάλετε συνέπειες π.χ. παίρνετε τα παιχνίδια όταν τα πετά, δεν του δίνετε ποτήρι όταν χύνει το νερό. Όταν αντιδράσει, μείνετε ήρεμοι και αταλάντευτοι και μην κάνετε πίσω. Θα μάθει…

Ερώτηση
“Το βαπτιστήρι μου είναι 2,5 χρόνων και αντιμετωπίζει πολλές φοβίες. Όλα αυτά ξεκίνησαν από τη στιγμή που άρχισε να πηγαίνει παιδικό. Για παράδειγμα φοβάται να παίξει με άλλα παιδάκια (ενώ πιο πριν τρελαινόταν), φοβάται να περπατήσει μόνος του στο σπίτι αν δεν είναι κάποιος δίπλα του και γενικά ότι και να κάνει λέει “φοβάμαι,φοβάμαι!” Δεν θέλει καθόλου να πάει στο σχολείο βέβαια οι δασκάλες του λένε πως είναι πολύ καλός.. Ήταν πολύ κοινωνικό και δραστήριο μωρό και βλέπω ότι έχει “μαζευτεί” κάπως και μας προβλημάτισε. Ευχαριστω εκ των προτέρων”.

Απάντηση
Φίλη μου, το πνευματικό σας παιδάκι έχει τις κλασικές αντιδράσεις της προσαρμογής που γρήγορα θα αποδράμουν. Συνειδητοποιώντας την απομάκρυνση από το σπίτι που αποτελούσε το ζωτικό του χώρο μέχρι χθες και την απώλεια της αποκλειστικότητας που βίωνε όσο ήταν στο σπίτι, προσκολλάται στους οικείους όταν τους βλέπει και προσπαθεί να τους δείξει ότι δυσκολεύεται στη νέα πραγματικότητα. Σε λίγες μέρες θα ξεπεραστεί, φτάνει να μην του δείχνετε ανησυχία και άγχος αλλά να ενισχύετε την αυτοπεποίθησή του και να εκδηλώνετε το θαυμασμό σας που μεγάλωσε και πάει σχολείο.