Η ψυχολόγος απαντάει στα email σας!

“Απέκτησα δίδυμα πριν 9 μήνες. Νιώθω πολύ χαρούμενη αλλά είμαι και υπερβολικά κουρασμένη, γιατί η μόνη βοήθεια που έχω είναι από τη μητέρα μου. Ο άντρας μου όταν μπορεί βοηθά αλλά δεν ασχολείται καθόλου μαζί μου. Του το έχω επισημάνει άπειρες φορές, έκανα υπομονή αλλά δεν αντέχω πια. Βγαίνουμε έξω οι δυο μας σπάνια, κάτι που είναι λογικό, αλλά και τότε δεν είναι τρυφερός. Ερωτικά έχουμε βρεθεί 6 -7 φορές από τότε που γέννησα. Τον απασχολεί η εργασία του πολύ, η οικονομική κατάσταση. Εγώ έχω άδεια μέχρι τον Ιούνιο αλλά πραγματικά δεν αντέχω άλλο. Κανείς δε νοιάζεται που είμαι κλεισμένη, προσπαθώ να χάσω τα τελευταία κιλά, και όλοι ξεχνούν τον αγώνα που έκανα να αποκτήσω παιδιά με εξωσωματική και μάλιστα χωρίς εγώ να έχω κανένα πρόβλημα. Είμαι πολύ απογοητευμένη, σκέφτομαι ακόμα και το διαζύγιο. Ευτυχώς που έχω και τα μωρά μου. Όλοι ασχολούνται με τα μωρά και με τα δικά μου θέλω και τις ανάγκες που δεν είναι και τρομερές, μια βόλτα θέλω και λίγη προσοχή για το πώς πέρασα τη μέρα, τι προβλήματα έχω, κλπ. Τι με συμβουλεύετε;”

Απάντηση

Πιστεύω ότι ακόμα βρίσκεστε υπό την επήρεια των ορμονών σας και αυτό σας κάνει πολύ ευαίσθητη και αρκετά παραπονιάρα. Βεβαίως κουράζεστε, βεβαίως τα δύο παιδιά είναι δοκιμασία αλλά είναι συγχρόνως και διπλή ευτυχία. Σε μια δύσκολη εποχή που ζούμε δεν είναι εύκολο να προσέχουμε και να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες του άλλου ή νομίζουμε ότι με το να ασχολούμαστε με τα οικονομικά θέματα και τα βιοποριστικά, αποδεικνύουμε και επιδεικνύουμε την αγάπη και την φροντίδα μας. Πάρτε δύναμη από τα υπέροχα μωρά σας, διεκδικήστε για χάρη τους περισσότερη προσοχή και φροντίδα από τους γύρω σας εξηγώντας τους πως νιώθετε και μην βιαστείτε να πάρετε αποφάσεις για το καλό σας, αλλά και για το καλό των μωρών.

“Ο γιος μου είναι 3 ετών και ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό. Ενώ είχε καθαρίσει και το βράδυ, στον παιδικό άρχισε να τα κάνει επάνω του με αποτέλεσμα να σταματήσουμε. Με ανησύχησε πολύ το γεγονός ότι με την επιστροφή στο σπίτι επανήλθε στην πρότερη κατάσταση, δηλαδή πηγαίνει κανονικά πάλι στην τουαλέτα. Πως να το διαχειριστώ δεδομένου ότι είναι ο χαϊδεμένος της οικογενείας, 3ο παιδί με διάφορα 10ετιας, και φοβάμαι ότι είναι αντίδραση ενώ δεν δείχνει άρνηση φανερά;”

Απάντηση

Πράγματι η παλινδρόμηση οφειλόταν στην προσαρμογή του παιδιού στις καινούριες συνθήκες. Νομίζω ότι κακώς σταματήσατε το παιδί γιατί του δείξατε έτσι ότι μπορεί και του περνάει αφού μάλιστα είναι ο 3ος, ο μικρότερος και ο χαϊδεμένος. Δεν μπορεί στη ζωή του να γίνονται πάντα τα πράγματα όπως θέλει γι’ αυτό μετά τις γιορτές επανεντάξτε το παιδί στον παιδικό σταθμό, δείχνοντας σταθερότητα ώστε να καταλάβει ότι στη ζωή κάνουμε πράγματα που πρέπει και όχι μόνο που θέλουμε.

“Μόλις χώρισα μετά από 8 χρόνια συμβίωσης. Ο καθένας με 2 παιδιά. Έτρεχα όλη μέρα και από κάποια στιγμή και μετά με θεώρησε δεδομένη. Στηρίζομαι οικονομικά και πάλι στον πατέρα μου. Τώρα που έφυγα μου τάζει τον κόσμο όλο και μου λέει ότι είναι κρίμα να πετάξουμε 8 χρόνια έτσι. Εγώ πάλι πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Έχω άδικο;”

Απάντηση

Πράγματι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, αν όμως ταρακουνηθεί μπορεί και να προσπαθήσει να βελτιωθεί. Ας αποδείξει χωρίς δέσμευση ο σύντροφός σας ότι έχει βελτιωθεί και τότε ξανασκεφτείτε το για μια νέα συμβίωση. Μέχρι τότε δεν μπορείτε να παίζετε με την ψυχολογία των παιδιών σας.

“Έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών και ενώ έχει βγάλει το μπεμπιλίνο κατά την διάρκεια της ημέρας, από 2 ετών δεν μπορεί να συνηθίσει την βραδινή ενούρηση. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να της το βγάλω αλλά δεν καταφέρνω τίποτα. Τι να κάνω;”

Απάντηση

Να κάνετε υπομονή, γιατί η βραδινή ενούρηση μπορεί να κρατήσει χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι τα 7 έτη του παιδιού. Προσπαθήστε να μην πιέζετε με κανένα τρόπο άμεσο ή έμμεσο το παιδί γιατί βρέχεται το βράδυ και πολύ σύντομα το παιδί θα τα καταφέρει.

“Έχω ένα γιο 3 ετών που το τελευταίο διάστημα, περίπου 1 μήνα, βγάζει έντονη επιθετικότητα και με ανησυχεί πάρα πολύ. Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να φερθώ. Εκτός του ότι σηκώνει το χέρι του, απαιτεί να γίνει το δικό του στριγκλίζοντας, πέφτοντας κάτω και με ασταμάτητο κλάμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρω τι να κάνω. Του μιλάω με το καλό αλλά φαίνεται να μην με ακούει, τον μαλώνω του βάζω τιμωρίες αλλά συνεχίζει το κλάμα. Έχω φτάσει στο σημείο να βάλω και εγώ τα κλάματα γιατί δεν ξέρω τι να κάνω! Όταν του περάσει, έρχεται και μου ζητάει συγνώμη. Σας τα είπα περιληπτικά, ελπίζω να καταλάβατε το πρόβλημά μου και να μου απαντήσετε το συντομότερο δυνατό σας παρακαλώ πολύ. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!”

Απάντηση

Οι αλλαγές συμπεριφοράς του παιδιού οφείλονται στο ηλικιακό στάδιο το οποίο διανύει. Κατανοώ την δυσκολία σας να τον πειθαρχήσετε, πρέπει όμως οπωσδήποτε για το καλό του να του δείξετε τα όριά του. Όταν σηκώνει το χέρι ή αρχίζει τα πείσματα, φερθείτε του με σταθερότητα, μιλήστε του με κοφτή και σταθερή φωνή χωρίς παρακάλια αλλά ούτε και δυνατές φωνές. Επιβάλλετε συνέπειες σχετικές με την αταξία που έκανε. Όταν καταλάβει ποιος είναι αυτός που καθορίζει τα πράγματα, θα νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια και θα πειστεί να πειθαρχήσει.