Έκανε κάτι κακό και λάθος το παιδί σου. Εσύ θέλεις να το τιμωρήσεις για να μάθει και να μην το ξανακάνει. Αν το τιμωρήσεις όμως δεν θα το ξανακάνει επειδή το θέλει, αλλά επειδή φοβάται. Σύμφωνα με την ψυχολόγο Χρυσούλα Μαυράκη η τιμωρία είναι λάθος τρόπος για να μάθει. Διάβασε προσεχτικά τι πρέπει να κάνεις…
Καταρχήν η σύγχρονη παιδαγωγική έχει αποκλείσει την τιμωρία και τη σωματική τιμωρία, αλλά και κάθε είδους τιμωρία από την ανατροφή και την εκπαίδευση. Ένας πολύ σπουδαίος παιδαγωγός συμβούλευε τους γονείς και εκπαιδευτικούς να πετάξουν την βέργα μακριά. Διότι η τιμωρία το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, να χαλάει την σχέση με τον γονιό του και να χαλάει και την αγωγή.
Η τιμωρία είναι λάθος τρόπος! Πρέπει να δείξεις στο παιδί το σωστό και το λάθος.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το 65% των παιδιών που τιμωρούνται επαναλαμβάνουν αυτό για το οποίο τιμωρήθηκαν, δηλαδή δεν έχει παιδαγωγική χρησιμότητα η τιμωρία. Αυτό συμβαίνει διότι αφενός μεν το ξανακάνει, απλά προσέχει περισσότερο για να μην τον πιάσουν, αφετέρου ακόμα και αν δεν ξανακάνει ένα παιδί κάτι μόνο και μόνο από τον φόβο της τιμωρίας, τότε σημαίνει ότι δεν κέρδισε κάτι, δεν νουθετήθηκε, δεν κατάλαβε ότι αυτό που κάνει είναι εσφαλμένο και επιλέγει να μην το ξανακάνει επειδή φοβάται την τιμωρία.
Ο ρόλος της αγωγής είναι να δείξεις στο παιδί το σωστό και το λάθος και να το προτρέψει να διαλέγει το σωστό και όχι το λάθος. Άρα λοιπόν με την τιμωρία αποτυγχάνουμε, χαλάμε την σχέση με το παιδί μας, μας βλέπει σαν μπαμπούλες και σαν δικαστές και όχι σαν τον γονιό που πρέπει να εμπιστεύεται.
Αυτό που πρέπει να εφαρμόσουμε στην παιδαγωγική είναι οι συνέπειες. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι παίρνει αυτό που το ίδιο προκάλεσε. Αν έχει κάνει κάτι καλό θα πάρει κάτι καλό, αν έχει κάνει κάτι κακό θα πάρει κάτι κακό. Είναι η σχέση δηλαδή δράση και αποτελέσματος αιτίου και αιτιατού και αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο μάθημα που πρέπει να διδαχθεί το παιδί. Ότι ανάλογα με τις συμπεριφορές του είναι και το αποτέλεσμα το οποίο εισπράττει.
Οι συνέπειες πρέπει να είναι φυσικές και λογικές, δηλαδή να δένουν και να κουμπώνουν με αυτό που έκανε το παιδί.
Για παράδειγμα αν το παιδί έσπασε το βάζο, δεν είναι η συνέπεια του να μην πάει στο πάρτι του ξαδέρφου του μετά από 10 μέρες. Η συνέπεια που χρειάζεται να έχει το παιδί το οποίο που ενώ προειδοποιήθηκε, συνέχισε να παίζει μπάλα στο σαλόνι και έσπασε το βάζο, είναι να συνεισφέρει με χρήματα από τον κουμπαρά του στο να αγοράσουμε ένα καινούριο βάζο. Όσο και αν αυτό στεναχωρήσει το παιδί. Έτσι όμως κατάλαβε ότι αυτό που χάλασε κόστιζε χρήματα και αυτά τα χρήματα καλείται να τα πληρώσει και εκείνος όπως πρέπει για να επαναφέρει την ζημιά που έκανε.
Συμβουλές!
-
Θα πρέπει όταν νουθετούμε να μην χρησιμοποιούμε πολύ έντονο τόνο φωνής, αλλά ούτε να έχουμε κλαψιάρικο και παραπονιάρικο τόνο. Θα πρέπει να έχουμε σταθερή και κοφτή φωνή έτσι ώστε το παιδί να καταλάβει ότι είμαστε ενοχλημένοι, να το κοιτάζουμε στα μάτια είτε το ανεβάζουμε είτε χαμηλώνουμε εμείς γιατί πρέπει να είμαστε στο ίδιο επίπεδο, του λέμε ότι το αγαπάμε πάρα πολύ ότι και να γίνει αλλά για ποιο λόγο είναι λάθος αυτό που κάνει και για ποιο λόγο επισύρει τις συνέπειες αυτές τις οποίες επιβάλλαμε.
-
Κρατάμε τις συνέπειες αυτές σταθερά, δηλαδή δεν κάνουμε πίσω, ούτε για το ίδιο παράπτωμα κάθε φορά επιβάλλουμε κάτι διαφορετικό για να μην μπερδεύεται το παιδί. Ακόμη δηλαδή και αν το παιδί κλαίει, χτυπιέται και φωνάζει αυτό το οποίο πρέπει να γίνει πρέπει και να ακολουθηθεί λέγοντας του ότι λυπούμαστε που υποφέρει, στεναχωριόμαστε που δεν είναι χαρούμενο, το λατρεύουμε και θέλουμε πάντα να χαμογελά, δυστυχώς όμως η πράξη του επιφέρει αυτές τις συνέπειες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
