Καθώς το πατρικό μου σπίτι βρίσκεται στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, σε έναν οικισμό στην κορυφή της Πάρνηθας, στο κεφάλι μου είναι «φακελωμένες» όλες οι κακοκαιρίες των τελευταίων χρόνων και τα ονόματά τους -γιατί, όπως καταλαβαίνετε, ανάλογα με το πόσο απειλητικά έρχονται, συνήθως θαβόμαστε μέσα στο χιόνι. Βέβαια, δεν χρειάζεται να ανήκεις στη δική μου κατηγορία, για να θυμάσαι την κακοκαιρία Daniel. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τον Daniel, που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του τον περσινό Σεπτέμβριο, πλήττοντας με σφοδρότητα τη Θεσσαλία και αφήνοντας πίσω σημάδια -όχι μόνο στη γη αλλά και στις ψυχές; Μια τραγική υπενθύμιση της δύναμης της φύσης αλλά και της ανθρώπινης ευαλωτότητας. Εκείνες οι ημέρες ήταν γεμάτες από εικόνες που δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Ολόκληρα χωριά σβήστηκαν από τον χάρτη, σπίτια και επιχειρήσεις χάθηκαν μέσα στη λάσπη, αμέτρητα ζώα πνίγηκαν, οικογένειες έχασαν μέσα σε λίγες ώρες ό,τι έχτιζαν για χρόνια. Και η μεγαλύτερη καταστροφή δεν ήταν υλική. Ήταν η αγωνία της επιβίωσης, η αβεβαιότητα για το αύριο.
Μέσα σε όλη αυτή την οδυνηρή συνθήκη, οι άνθρωποι στάθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον. Αλληλεγγύη. Χέρια ενώθηκαν για να βγάλουν τα χαλάσματα, για να δώσουν τροφή και νερό σε όσους το είχαν ανάγκη, για να προσφέρουν μια αγκαλιά παρηγοριάς σε εκείνους που δεν είχαν πια τίποτα. Και κάπως έτσι, σε μια πολύ σκοτεινή στιγμή για την Ελλάδα, υπήρξε μια μικρή αχτίδα φωτός. Η βοήθεια του συνανθρώπου. Και αυτή η αχτίδα δίνει τον ρυθμό για να ξαναχτίσουμε, για να ξαναζήσουμε, για να ξαναδημιουργήσουμε, για να ελπίσουμε πάλι.
Η Interamerican και η Anytime, οι οποίες είναι πάντα δίπλα στους ανθρώπους με όλες τους τις δυνάμεις, σε κάθε δύσκολη στιγμή, έναν χρόνο ακριβώς μετά το φαινόμενο «Daniel», στέκονται με δέος μπροστά σε αυτές τις ιστορίες των ανθρώπων που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και ξεπέρασαν τα στενά όρια του καθήκοντος, για να σταθούν υπεύθυνα δίπλα σε κάθε συνάνθρωπο. Συγκέντρωσαν, λοιπόν, ανθρώπινες ιστορίες δύναμης και αποφασιστικότητας, τις οποίες στη συνέχεια ανέδειξε η Danezis Stories, σε μια σειρά ντοκιμαντέρ μικρού μήκους με κεντρικό μήνυμα «Χτίζοντας Ξανά Την Ελπίδα».
Συγκλονίζουν οι άνθρωποι στην πρώτη γραμμή
Οι ήρωες της πρώτης γραμμής μιλούν για όλα αυτά που μας ενώνουν και μας κινητοποιούν, όταν η ελπίδα μοιάζει να στερεύει, και στα μάτια των ανθρώπων κυριαρχεί ο φόβος, η απόγνωση, η αγωνία. Οι ίδιοι, κατά τις κρίσιμες ώρες της επέλασης του «Daniel», επιχείρησαν σε πρωτόγνωρες συνθήκες κι έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να δώσουν διέξοδο ξανά στην ελπίδα και να ανταποκριθούν στις επείγουσες ανάγκες των πληγέντων, με ενσυναίσθηση, ανθρωπιά, αποτελεσματικότητα. Οι αφηγήσεις τους για όλα όσα αντίκρισαν συγκλονίζουν.
«Όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε την ψυχή μας»
Ο Βαγγέλης Αντωνόπουλος, Οδηγός Οδικής Βοήθειας στην Interamerican από το 1993, περιγράφει τις εικόνες καταστροφής που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη του. «Όταν έφτασα στον Παλαμά το πρωί, είδα ένα θέαμα που δεν το είχα ξαναδεί στα 31 χρόνια». Εκατοντάδες αυτοκίνητα μέσα σε νερό, το ένα πάνω στο άλλο, σε λάσπη ανάμεσα σε ξύλα και σίδερα. Ο ίδιος φέρνει στον νου του την πρώτη κλήση –έναν ηλικιωμένο που είχε εγκλωβιστεί σε στάβλο κι η λάσπη είχε φτάσει σχεδόν στις πόρτες του αυτοκινήτου του. Θυμάται τα μάτια του, την απελπισία που βίωνε, τις εκκλήσεις του για βοήθεια: «παιδάκι μου κάνε ό,τι μπορείς να το βγάλουμε», αλλά και πώς τελικά μετά από πολλή προσπάθεια τα κατάφεραν.
«Όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε την ψυχή μας κι η εταιρία είναι δίπλα μας και μας στηρίζει», υπογραμμίζει μεταξύ άλλων. «Όταν ο πελάτης σού λέει “ευχαριστώ” και βάζει το χέρι στην καρδιά, εκείνη την ώρα η ικανοποίηση είναι τεράστια. Κάθε μέρα που τελείωνε, πέρα από την κούραση, αισθανόμασταν και μια ανακούφιση που βοηθάμε τους ανθρώπους», εξομολογείται. «Τα φορτηγά της Interamerican ήταν εκεί, οι οδηγοί ήμασταν εκεί, η εταιρία ήταν παρούσα».
View this post on Instagram
«Όταν φτάσαμε το νερό ήταν περίπου στο 1,5 μέτρο»
Τα μέλη του πληρώματος των ασθενοφόρων της Interamerican συνέδραμαν πολλαπλά το έργο των αρχών και προσέφεραν απλόχερα τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στο πλευρό των συμπολιτών μας. «Όταν φτάσαμε, το νερό ήταν περίπου στο 1,5 μέτρο και προσπαθούσαμε να βρούμε σε ποιο σημείο του δρόμου έχει 40-50 πόντους νερό λόγω της υψομετρικής διαφοράς, για να μπορούμε να προσεγγίσουμε», αναφέρει ο Νίκος Καραβαλάκης, Team Leader Πληρωμάτων Ασθενοφόρων της Interamerican, κάνοντας λόγο για σκληρές και πρωτοφανείς εικόνες.
Στο ελικοδρόμιο –που ήταν το σημείο επιχειρήσεων– προσγειώνονταν δύο ελικόπτερα ταυτόχρονα και κατέβαιναν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι πραγματικά δεν ήξεραν πού θα πάνε και τι θα κάνουν. Από την πλευρά του, θυμάται τον πρώτο ασθενή που παρέλαβαν, ο οποίος είχε καρδιολογικά προβλήματα, για δύο ημέρες δεν είχε πάρει τα φάρμακά του κι έπρεπε άμεσα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο γιατί είχε υψηλούς παλμούς και αυξημένη πίεση. Δεν θα ξεχάσει τη συγκινητική αγκαλιά του κόσμου στη μεγάλη τους προσπάθεια. «Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια ιδιωτική ασφάλεια και να ξέρεις ότι στα δύσκολα θα μπορείς να έχεις μια υπηρεσία που είναι εκεί για σένα και ανά πάσα ώρα και στιγμή θα βρεθεί κοντά σου για να σε υποστηρίξει», τονίζει.
View this post on Instagram
«Είμαι περήφανος που κάνω αυτή τη δουλειά»
Ο Κωνσταντίνος Αντωνίου, Διασώστης Πληρώματος Ασθενοφόρων της Interamerican, επιχειρούσε σε γνώριμα μέρη, καθώς έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στην περιοχή, είναι χαρακτηριστικό δε ότι έσπευσε να απεγκλωβίσει την ίδια του τη μητέρα. «Είμαι περήφανος που κάνω αυτή τη δουλειά». «Ό,τι κι αν γίνει, θα ήθελα να είμαι ξανά στην πρώτη γραμμή και να βοηθήσω τους ασφαλισμένους μας κι όποιον άλλον συνάνθρωπό μας χρειαστεί τη βοήθειά μας». Αυτοί είναι οι ήρωες που κάνουν τη διαφορά, δημιουργώντας μια αλυσίδα αλληλεγγύης για όλους. Αυτό είναι το αποτύπωμα που αφήνουν η Interamerican και η Anytime στην κοινωνία, όπου υπάρχει ανάγκη, πρωτοστατώντας στην αντιμετώπιση των συνεπειών των φυσικών καταστροφών.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164