Μήπως το αγοράκι σου παίζει με κούκλες;

Πολλοί γονείς αγχώνονται όταν βλέπουν τα μωράκια τους να παίζουν με τα παιχνίδια του άλλου φύλου και ειδικά… όταν το αγοράκι τους παίζει με τις κούκλες! Δεν υπάρχει όμως λόγος ανησυχίας.

Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη εξηγεί…

Μέχρι τα 3 χρόνια τα παιδιά παίζουν συνήθως με παιχνίδια παρόμοια που στόχο έχουν να εξασκήσουν τα χέρια και τα πόδια τους, να συντονίσουν την κίνηση, τον εγκέφαλο, το μάτι και γενικά τα παιχνίδια δεν τα ξεχωρίζουμε σε αγορίστικα και κοριτσίστικα. Όλα τα παιδιά παίζουν παζλ, με τα παιχνίδια που βγάζουν ήχους, με ποδήλατα.

Από τα 3 χρόνια και μετά το παιδί μπαίνει στη φάση του συμβολικού παιχνιδιού και του παιχνιδιού ρόλων και έτσι το παιχνίδι το οποίο του προσφέρουμε αλλά και που το ίδιο επιλέγει είναι συνήθως σύμφωνο με τους ρόλους τους οποίους καλείται το παιδί να παίξει.

Το αγοράκι συνήθως παίρνει παιχνίδια μαστορεμάτων, το κοριτσάκι κούκλες και κουζινικά και θεωρούν ότι στερεοτυπικά ανάλογα με το φύλο πρέπει να προσφέρουμε και το παιχνίδι που ταιριάζει με τις ασχολίες του συγκεκριμένου φύλου.

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει εντελώς. Υπάρχουν γυναίκες που οδηγούν λεωφορεία, γίνονται αστυνομικίνες και υπάρχουν και άντρες που γίνονται σεφ ή μπαμπάδες που αλλάζουν τα μωρά, γιατί οι γυναίκες εργάζονται πλέον και πρέπει όλοι μαζί να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της οικογένειας.

Δεν είναι παράλογο ένα αγοράκι να παίξει μία φορά με κούκλες!

Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να αλλάξουμε και εμείς, να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα και να μην τρελαινόμαστε όταν ένα αγόρι ζητάει να πάρει μια κούκλα αγκαλιά ή ένα κορίτσι παίζει με τα εργαλεία στον πάγκο του μαραγκού.

Οι εποχές έχουν αλλάξει. Δεν είναι κακό λοιπόν ένα παιδάκι να πάρει τα παιχνίδια της αδερφούλας του για να παίξει ή ένα κοριτσάκι πάρει τα παιχνίδια του αδερφού της για να παίξει.

Οι γονείς λοιπόν δεν θα πρέπει να ανησυχήσουν και να βάλουν ιδέες στο μυαλό τους όταν δούνε ένα αγοράκι που θέλει να πάρει τα καλλυντικά και να πασαλειφτεί, διότι το χρώμα είναι πολύ σημαντικό στη ζωή του παιδιού στην μικρή ηλικία. Γιατί να διαλέξει το μπλε, το καφέ και το γκρι που εμείς θεωρούμε ότι είναι αγορίστικο και να μην πάρει το ροζ, το κόκκινο και το μοβ που εμείς θεωρούμε κοριτσίστικο;

Δεν θα πρέπει να ανησυχήσουν όταν δουν το παιδί να θέλει να μιμηθεί κάτι που κάνει ένας γονιός, γιατί απλά δοκιμάζει. Απλά μιμείται και μαγεύεται από το διαφορετικό που το κάνει ο άλλος και εκείνος δεν το κάνει.

Εκεί οι γονείς δεν θα πρέπει ούτε να ανησυχήσουν ούτε να αρχίσουν παρατηρήσεις στο παιδί του είδους : “εσύ είσαι κοριτσάκι ή εσύ είσαι αγοράκι ντροπή ή τα αγόρια δεν βάφονται”.

Θα πρέπει πολύ διακριτικά να υποδείξουμε στο παιδί ότι είναι δικαίωμά του που το έκανε μια φορά, που θέλησε να δει πως είναι, διότι πραγματικά είναι περίεργο αυτό που κάνουν οι γυναίκες με τα καλλυντικά.

Για παράδειγμα ένα αγοράκι πασαλείφεται με κραγιόν. Δεν του λες : “πως έγινες έτσι και ντροπή σου και τα αγόρια δεν τα κάνουν αυτά τα πράγματα ή είδες τον μπαμπά σου να το κάνει ποτέ αυτό;”

Είναι πολύ προτιμότερο να του πεις : “καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται πολύ περίεργο που η μαμά πασαλείφεται με αυτό και γι’ αυτό το δοκίμασες. Τώρα λοιπόν που το δοκίμασες κατάλαβες πόσο αστείοι φαινόμαστε γι’ αυτό και οι κλόουν βάφονται και γίνονται αστείοι με το βάψιμο”.

-Οι γονείς θα πρέπει να ανησυχήσουν όταν βλέπουν ότι το παιδί δεν το κάνει περιστασιακά αυτό επειδή βλέπει να το κάνει το αδερφάκι του, η μαμά του ή ο μπαμπάς του.

-Όταν δουν ότι το παιδί εμμονικά το κάνει, δηλαδή έχει κολλήσει σε κάτι και δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από αυτό.

-Πρέπει να ανησυχήσουν όχι όταν πάρει μία φορά το παιδί το κραγιόν για να δει πως είναι αυτό, αλλά όταν δεν παίζει με τίποτα άλλο παρά μόνο με τα ρούχα και τα καλλυντικά της μητέρας.

-Όταν βλέπει όλα τα άλλα παιχνίδια αδιάφορα και θέλει να ντύνεται barbie καιν να κάνει την πριγκίπισσα. Εκεί πρέπει να ανησυχήσεις, όχι όμως όταν το κάνει μία φορά.

Θα πρέπει να δεις μήπως το παιδί έχει πολύ ισχυρό μητρικό πρότυπο και μιμείται, είτε έχει παρεξηγήσει κάποια πράγματα, δηλαδή τι ταιριάζει σε ποιον.

Μπορείς διακριτικά να του υποδείξεις και να το ενθαρρύνεις να ασχοληθεί με παιχνίδια που δεν είναι μόνο του ενός φύλου, αλλά όλων.

-Να μην είναι υπερβολικοί στις ανησυχίες τους

-Να μην δείξουν την ανησυχία τους στο παιδί γιατί τότε το παιδί θα μπλοκάρει και μπορεί να κολλήσει σε κάτι που σε άλλη περίπτωση θα το ξεπέρναγε και δεν θα το έκανε ποτέ.