Πώς να προετοιμάσετε τα “πρωτάκια” για το νηπιαγωγείο!

Πολλά πρωτάκια άρχισαν ήδη να εγγράφονται στα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς ενόψει του φθινοπώρου. Πώς πρέπει να τα προετοιμάσετε; Η ψυχολόγος και σχολική σύμβουλος Αναστασία Γκοτσοπούλου σας δίνει χρήσιμες συμβουλές!

H προσαρμογή των μικρών παιδιών σε οποιοδήποτε καινούργιο περιβάλλον είναι τις περισσότερες φορές μια δύσκολη υπόθεση. Το ίδιο συμβαίνει, πολλές φορές και με την έναρξη του παιδικού σταθμού ή νηπιαγωγείου. Όμως, με λίγη επιμονή και στρατηγική σκέψη μπορείτε να τα διευκολύνετε να δεχτούν με χαρά αυτό το νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.

Το πιο σημαντικό απ’όλα είναι η σωστή προετοιμασία του παιδιού για την αλλαγή που πρόκειται να υπάρξει στη ζωή του. Έτσι:
• Καλό είναι, αρκετό καιρό πριν την έναρξη του παιδικού σταθμού/νηπιαγωγείου, να του μιλήσετε για το νέο του σχολείο, να περάσετε από έξω και στο τέλος να επισκεφθείτε μαζί του το χώρο, προκειμένου το παιδί να αρχίσει να εξοικειώνεται.

• Εξηγήστε το καθημερινό πρόγραμμα, τα ωράρια, τις δραστηριότητες (αφού πρώτα έχετε ενημερωθεί γι’αυτά από τη Διεύθυνση του σχολείου), τις υποχρεώσεις των παιδιών, τους κανόνες που πρέπει να υπακούουν, το ρόλο της δασκάλας ώστε να διαμορφώσει μια πρώτη εικόνα για το σχολικό πλαίσιο.

• Τονίστε με περίσσευμα ενθουσιασμού, χαράς και ανυπομονησίας τη σπουδαιότητα των όσων θα μάθει στο σχολείο του, ώστε να του κεντρίσετε την προσοχή και περιέργειά του (θα μάθει όμορφα πράγματα, νέα παιχνίδια, θα αποκτήσει φίλους…κ.α.).

• Τονίστε επίσης το πόσο τυχερό είναι που πάει στο συγκεκριμένο σχολείο! Χρειάζεται πάντα να μιλάτε με τα καλύτερα λόγια για το σχολείο και τις δασκάλες του, ώστε μέσα από τη δική σας σιγουριά και εμπιστοσύνη, να βιώσει και το ίδιο αυτά τα συναισθήματα, με αποτέλεσμα να μη φοβάται να πηγαίνει στο σχολείο. Είναι σημαντικό να σας δει να μιλάτε, να χαμογελάτε και να συμβουλεύεστε τους παιδαγωγούς, ώστε να καταλάβει ότι τους εμπιστεύεστε.

• Βοηθήστε το να εξοικειωθεί με τον καινούργιο του εξοπλισμό, αρκετό καιρό πριν. Αγγίξτε, παίξτε με την τσάντα του, την πετσέτα, το κουτάκι για το κολατσιό του κ.α. Παίξτε μαζί του το παιχνίδι του σχολείου στο σπίτι και διαβάστε του παραμύθια και ιστορίες σχετικά με τον αποχωρισμό παιδιού-γονιών λόγω σχολείου.

• Σε καμιά περίπτωση βέβαια, οι δυσκολίες προσαρμογής που μπορεί να παρουσιάσει κάποιο παιδί με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, δε θα πρέπει να πανικοβάλουν τους γονείς, καθώς είναι απόλυτα φυσιολογικές και αναμενόμενες αντιδράσεις στο άγχος αποχωρισμού από τους γονείς.

• Οι γονείς χρειάζεται να αποχαιρετούν με σιγουριά το παιδί και να αποχωρούν από τον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο για να πάνε στη δουλειά τους/σπίτι τους, αφού έχουν εξηγήσει στο παιδί ότι θα επιστρέψουν την τάδε ώρα για να το πάρουν.

• Αν υποκύψουν στις πιέσεις του παιδιού και το κρατούν τρεις μέρες στο σπίτι για κάθε μία που πηγαίνει στο σταθμό, οι πιθανότητες να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα είναι ελάχιστες. Ομοίως και αν σταματήσουν τη φοίτησή του στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο, απλά μεταθέτουν τις δυσκολίες για μετά και συνήθως με πιο έντονο τρόπο, καθώς «κρατούν» το παιδί πιο μωρό σε σχέση με την ηλικία του και δεν του δείχνουν εμπιστοσύνη.

• Σε γενικές γραμμές, οι γονείς φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ομαλή ή όχι προσαρμογή των παιδιών τους στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο, με την έννοια ότι οι δικοί τους φόβοι και άγχος για το καινούριο περιβάλλον του σχολείου, αμφιβολίες και αγωνίες για το αν θα τα καταφέρει το παιδί τους στα νέα του καθήκοντα, ενοχές ότι «εγκαταλείπουν» το παιδί στο σχολείο, «περνούν» στο παιδί και δυσκολεύουν την ένταξή του.

• Γι’αυτό, καλό είναι, να έχουν στο μυαλό τους, ότι το παιδί τους μεγαλώνει, ανεξαρτητοποιείται και σταδιακά είναι φυσιολογικό να αποδεσμεύεται από την αποκλειστική φροντίδα τους. Ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο είναι οι πρώτοι φορείς κοινωνικοποίησης, μετά την οικογένεια, που φέρνουν ωριμότητα στο παιδί, καθώς μαθαίνει να μοιράζεται και να συναναστρέφεται ειρηνικά με τους γύρω του και γι’αυτό το λόγο οι γονείς χρειάζεται ολόψυχα και χωρίς δισταγμούς να στηρίζουν και ενισχύουν τη νέα αυτή πραγματικότητα του παιδιού τους.