Όταν ο γονιός έχει αδυναμία σε ένα από τα παιδιά του…

Όταν ένας γονέας ξεχωρίζει πιο πολύ το ένα από τα δύο παιδιά του ή δείχνει περισσότερη αγάπη στο ένα απ’ ότι στο άλλο ή κάνει τα χατίρια μόνο στο ένα τότε μιλάμε για… ευνοιοκρατία. Πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί άμεσα αυτό το φαινόμενο διότι κάνει κακό και στο παραμελημένο παιδί, αλλά και στο ευνοημένο.

Η ψυχολόγος Κρίστη Μηλιόρδου σου εξηγεί τα σημάδια της ευνοιοκρατίας, αλλά και τι πρέπει να κάνεις…

Αναμφισβήτητα, το να είσαι γονιός είναι ένα από τα πιο ευχάριστα στάδια της ζωής. Η ανατροφή ενός παιδιού όμως είναι συνάμα μία δύσκολη υπόθεση που απαιτεί προσοχή και σωστούς χειρισμούς.

Η μεγαλύτερη ανάγκη των παιδιών και ταυτόχρονα το καλύτερο δώρο που μπορούν να τους κάνουν οι γονείς είναι η αμέριστη αγάπη. Τι συμβαίνει όμως όταν ένα παιδί αισθανθεί ότι η αγάπη και η ευνοϊκή διάθεση των γονιών δεν μοιράζεται εξίσου ανάμεσα σε εκείνο και το αδερφάκι του;

Η ευνοιοκρατία στην οικογένεια είναι ένα φαινόμενο του οποίου την ύπαρξη οι γονείς αποφεύγουν να παραδεχτούν, ωστόσο μπορεί να έχει σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις στο παραμελημένο παιδί. Τα παιδιά που ανατρέφονται μέσα στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον μεγαλώνουν και αναπτύσσονται ευδιάκριτα. Έτσι, είναι βέβαιο ότι οι γονείς μπορεί να εγκρίνουν ορισμένες ενέργειες και να αποδοκιμάζουν κάποιες άλλες.

Με ποιο τρόπο όμως το να τάσσεται συχνά ο γονιός υπέρ του ενός από τα παιδιά του μπορεί να βλάψει τόσο τα παραμελημένα όσο και το ευνοημένο παιδί;

Είναι γεγονός ότι τα παιδιά που δεν λαμβάνουν ευνοϊκή μεταχείριση μπορεί να αναπτύξουν μία απαθή στάση και να οδηγηθούν ακόμα και σε παραβατικότητα, σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από την πληγή που τους προκάλεσε η αίσθηση ότι η αγάπη των γονιών του δεν ήταν αμερόληπτη.

Επίσης, η ευνοιοκρατία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση τους αλλά και τη σχέση με τα ευνοημένα αδέρφια, για τα οποία θα αισθάνονται πίκρα και φθόνο.

Από την άλλη μεριά το “αγαπημένο” και κατ’ επέκταση ευνοημένο παιδί συχνά μπορεί να αναπτύξει εγωιστική συμπεριφορά και να σκέφτεται περισσότερο τον εαυτό του παρά τους άλλους. Επιπρόσθετα θα μπορούσε να το κάνει να αισθανθεί ότι είναι πιο σημαντικό από τους άλλους και οι ανάγκες του οφείλουν να έχουν το προβάδισμα. Με αυτήν ακριβώς την τακτική μπορεί να λειτουργεί το παιδί σε όλη του τη ζωή, γεγονός που θα μπορούσε να το οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε τεράστια απογοήτευση, όταν στον πραγματικό κόσμο κανείς δεν του συμπεριφερθεί με την ίδια εύνοια.

Σημάδια ευνοιοκρατίας

– Την ανταμοιβή ενός εκ των παιδιών μόνο, για ένα γεγονός στο οποίο πήραν μέρος και τα υπόλοιπα, που όμως δεν εκτιμήθηκαν κατά τον ίδιο τρόπο.

– Επίσης, μία τιμωρία που θα επιβληθεί στο παραμελημένο παιδί η οποία είναι μεγαλύτερη σε ισχύ από αυτήν που αποδόθηκε στο ευνοημένο παιδί για την ίδια ακριβώς ένδειξη κακής συμπεριφοράς.

– Άλλο σημαντικό σημείο είναι η ένδειξη ενθάρρυνσης και η προσφορά μεγάλων δώρων ή η οργάνωση ενός πάρτι αποκλειστικά για το παιδί που χαίρει της εύνοιας του γονιού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οφείλουμε να τονίσουμε πως το παραμελημένο παιδί θα αισθανθεί όχι μόνο μοναξιά αλλά και απόρριψη από τους ίδιους τους γονείς του.

Για κάποιους γονείς αυτό μπορεί να έρθει φυσικά. Για τους υπόλοιπους είναι απαραίτητο να δώσουν μεγάλη προσοχή στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους.

Είναι φυσικό πως κάθε κατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανάλογα καθώς υπάρχει άμεση εξάρτηση με την ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκει κάθε παιδί.

Ωστόσο είναι δυνατόν να γνωρίζουν πράγματα, όπως το αν δίνουν περισσότερες τιμωρίες στο ένα εκ των παιδιών ή προνόμια για παρόμοιες συμπεριφορές.

Το κυριότερο ζήτημα είναι να έχουν επίγνωση των πράξεών τους και να προσφέρουν αμερόληπτα όλη τους την αγάπη και τη στήριξη στα παιδιά τους.