Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Γιορτάζουμε ή διεκδικούμε;

Η 8η Μαρτίου είναι εδώ. Άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, γεμάτη ευχές, λουλούδια και μηνύματα του τύπου «οι γυναίκες είναι υπέροχες» – και ναι, όντως είναι. Αλλά ας σταθούμε λίγο. Είναι πραγματικά γιορτή; Γιατί πίσω από τα όμορφα λόγια και τις τυπικές αναρτήσεις στα social media, υπάρχουν ακόμα γυναίκες που παλεύουν καθημερινά. Υπάρχουν εκείνες που δίνουν μάχη για τα αυτονόητα, που δεν έχουν φωνή, που φοβούνται. Και υπάρχεις κι εσύ, που κουβαλάς στην πλάτη σου μια ολόκληρη κοινωνία που περιμένει να τα προλαβαίνεις όλα και να χαμογελάς.

Η ιστορία πίσω από αυτή την ημέρα

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν ξεκίνησε για να δεχόμαστε λουλούδια και ευχές, αλλά ως ένας αγώνας για δικαιώματα, ισότητα και αξιοπρέπεια. Από τις απεργίες εργατριών στις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τις διαδηλώσεις που καθόρισαν την ιστορία, οι γυναίκες διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ίσες ευκαιρίες και το δικαίωμα να ακουστούν. Η ημέρα αυτή θεσμοθετήθηκε ως υπενθύμιση ότι τίποτα δε χαρίζεται, αλλά κερδίζεται με αγώνα. Σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει, αλλά η ανάγκη για ισότητα παραμένει. Γιατί όσο υπάρχουν γυναίκες που κερδίζουν λιγότερα, που δεν έχουν πρόσβαση στις ίδιες ευκαιρίες, που η φωνή τους αγνοείται, αυτός ο αγώνας συνεχίζεται.

Η πραγματικότητα της μητρότητας

Και μετά υπάρχει η μητρότητα. Όχι σαν ρομαντική εικόνα από διαφήμιση, αλλά όπως πραγματικά είναι: απαιτητική, εξαντλητική και γεμάτη αντιθέσεις. Αν είσαι μητέρα, ξέρεις ότι το 24ωρο δεν είναι ποτέ αρκετό. Δε θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκες χωρίς διακοπές, έχεις κάνει ρεκόρ ταχύτητας στο να ετοιμάζεις ένα παιδί για το σχολείο, ενώ παράλληλα στέλνεις emails, και η λίστα των υποχρεώσεων δεν τελειώνει ποτέ. Κι όμως, ακόμα κι όταν νιώθεις ότι δεν προλαβαίνεις τίποτα, κάπως βρίσκεις τον τρόπο να προχωράς. Όχι επειδή είσαι superhero, αλλά επειδή απλά δεν υπάρχει επιλογή. Και αυτό είναι που κάνει τη δύναμή σου τόσο αληθινή.

Η κοινωνία έχει δημιουργήσει μια εξωπραγματική εικόνα για τη γυναίκα-οκτάποδο. Πρέπει να είναι καλή στη δουλειά της, τέλεια σύντροφος, στοργική μητέρα, δοτική φίλη, να φροντίζει τους πάντες και (για κάποιο λόγο!) να βρίσκει και χρόνο να φροντίζει τον εαυτό της. Κι αν τα προλαβαίνει όλα; «Έτσι είναι οι γυναίκες, δυνατές!» Κι αν δεν τα προλαβαίνει; «Μα, πώς γίνεται;» Κάπου εδώ, ας βάλουμε ένα stop. Η γυναίκα δε γεννήθηκε για να ισορροπεί τα πάντα τέλεια. Δεν χρειάζεται να αποδεικνύει συνεχώς ότι αξίζει τον σεβασμό και την αναγνώριση. Και, το πιο σημαντικό, δεν χρειάζεται να νιώθει ενοχές αν αφήσει κάτι για αύριο.

Sisterhood ως τρόπος ζωής – Η δύναμη της αλληλεγγύης

Η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ζούμε σε έναν κόσμο που συχνά μας συγκρίνει, μας βάζει σε ανταγωνισμό και μας πιέζει να αποδεικνύουμε συνεχώς την αξία μας. Όμως, η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο να τα καταφέρνουμε μόνες μας, αλλά στο να στηρίζουμε η μία την άλλη. Είναι η φίλη που θα σε ακούσει χωρίς να σε κρίνει. Η συνάδελφος που θα σου δώσει χώρο όταν νιώσει ότι τον χρειάζεσαι. Η άγνωστη γυναίκα που θα σε υπερασπιστεί στον δρόμο, στο γραφείο, στη ζωή, χωρίς να σας συνδέει τίποτα άλλο πέρα από το γεγονός ότι καταλαβαίνει. Όταν μια γυναίκα βοηθά μια άλλη, δεν της κάνει χάρη – δημιουργεί έναν κύκλο υποστήριξης που, αργά ή γρήγορα, επιστρέφει.
Και αυτή η αλληλεγγύη είναι η πιο ισχυρή απάντηση σε κάθε μορφή αδικίας, ανισότητας και πίεσης. Γιατί όταν είμαστε ενωμένες, δεν είμαστε απλά πιο δυνατές. Είμαστε ασταμάτητες.

Γυναίκες στον κόσμο χωρίς τα βασικά δικαιώματα – Η ισότητα δεν είναι δεδομένη

Και ενώ μιλάμε για multitasking και ισορροπία, κάπου αλλού στον κόσμο, μια γυναίκα προσπαθεί απλώς να επιβιώσει. Να μορφωθεί. Να μην παντρευτεί με το ζόρι. Να μην θεωρείται ιδιοκτησία. Υπάρχουν μέρη όπου οι γυναίκες στερούνται ακόμα το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην επιλογή του τι θα κάνουν με το σώμα τους. Για εκείνες, η 8η Μαρτίου δεν είναι απλώς μια γιορτή – είναι μια κραυγή για δικαιοσύνη. Κι αν εμείς έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να διεκδικήσουμε, ας το κάνουμε και για εκείνες που ακόμα δε μπορούν.

Χρόνος για τον εαυτό μας και ευαισθητοποίηση σε κοινωνικά θέματα

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μια απλή μέρα αφιερωμένη στις γυναίκες. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε πόσα έχουμε καταφέρει και πόσα ακόμα έχουμε να διεκδικήσουμε. Είναι μια υπενθύμιση πως η ισότητα δεν έχει επιτευχθεί παντού και πως ο δρόμος δεν τελειώνει εδώ.
Αλλά πέρα από την κοινωνική αφύπνιση, αυτή η μέρα είναι και μια υπενθύμιση ότι δε χρειάζεται να περιμένεις κανέναν να σε γιορτάσει. Μπορείς να γιορτάσεις εσύ τη δύναμή σου, τον εαυτό σου, όλα όσα έχεις πετύχει. Και, το πιο σημαντικό, να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη. Γιατί όταν μια γυναίκα στηρίζει μια άλλη, κάτι αλλάζει. Και όταν πολλές γυναίκες στηρίζουν η μία την άλλη, τότε ο κόσμος μπορεί πραγματικά να γίνει καλύτερος.