Όταν το παιδί χρονίσει (κάποιες φορές και πολύ νωρίτερα αλλά κάποιες φορές και πολύ αργότερα) οι νέες μαμάδες που θηλάζουν μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν το πώς θα γίνει ο απογαλακτισμός του παιδιού τους ώστε να περάσει στο ποτηράκι ή στο μπιμπερό. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γίνει αυτό και ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης μας εξηγεί ποιος είναι ο καλύτερος!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Καταρχάς, εάν δεν έχει ιδιαίτερο λόγο, μία μητέρα θα μπορούσε να συνεχίσει να θηλάζει το παιδί της μέχρι να κλείσει και τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του. Απο κει και πέρα το “πρόβλημα” που θα αντιμετωπίσει η μαμά είναι καθαρά ψυχολογικό όσον αφορά τη συμπεριφορά του παιδιού το οποίο έχει συνδυάσει, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, τη διατροφή του με την επαφή με την μανούλα του, την μυρωδιά της, αισθάνεται ασφάλεια και όλα αυτά που ξέρουμε ότι προέρχονται από την επαφή που έχει ένα μωρό με τη μαμά του μέσω του μητρικού θηλασμού. Ο τρόπος της διακοπής με το χάπι είναι ο πιο γρήγορος διότι αφού σταματήσει η ροή του γάλακτος, το παιδί σιγά σιγά απογοητεύεται και δεν επιθυμεί πια το στήθος.
Δεν θα πρότεινα και εγώ τη μέθοδο αυτή, η οποία είναι λίγο “βίαιη”, και θα πρότεινα μια δεύτερη λύση που είναι να θηλάζει μεν η μαμά αλλά με διακριτικό τρόπο να μειώνει σιγά σιγά το χρόνο που μένει το παιδί στο στήθος ώστε με την πάροδο του χρόνου να υπάρξει μια διακοπή με ήρεμο τρόπο καθώς το παιδί αρχίζει να παίρνει λιγότερες ποσότητες γάλακτος από το στήθος, να μένει λιγότερο χρόνο στην αγκαλιά της μαμάς και καθώς πεινάει, χωρίς να το καταλαβαίνει, θα πίνει περισσότερο ξένο γάλα. Επίσης εάν την στιγμή που πρόκειται να του δώσει το γάλα με το μπιμπερό, το δίνει ένας άλλος άνθρωπος και η μητέρα δεν είναι παρούσα, βοηθάει και αυτό διότι εκμεταλλευόμαστε την πείνα του παιδιού και καθώς δεν είναι παρούσα ούτε την μυρίζει, ενώ αναγκάζεται σιγά σιγά, λειτουργώντας το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, να πίνει όλο και περισσότερο γάλα από το μπιμπερό.
Ένας άλλος τρόπος, που συχνά τον χρησιμοποιούμε, είναι όταν θα του δώσει η μαμά ή ένας τρίτος το μπιμπερό, να το έχει τυλίξει με ένα σουτιέν της μαμάς που δεν έχει πλυθεί ώστε να μυρίζει τη μυρωδιά της και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να παρασυρθεί και να πιει με μεγαλύτερη προθυμία το ξένο γάλα. Γενικότερα, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι έμμεσοι να γίνει ο απογαλακτισμός με πολύ ήρεμο και διακριτικό τρόπο ώστε να μην “τραυματιστεί” ούτε το παιδί-ψυχολογικά εννοείται- αλλά ούτε και η μανούλα του γιατί σε αυτήν την ηλικία βλέπουμε ότι ούτε οι μητέρες ουσιαστικά θέλουν να διακόψουν το θηλασμό διότι κι αυτές έχουν αναπτύξει αυτό το υπέροχο συναίσθημα με το παιδί τους και δεν θέλουν να το ξεκόψουν με τραυματικό τρόπο”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ