Η διάσπαση προσοχής και η υπερκινητικότητα είναι πλέον μάλλον ένα συχνό φαινόμενο, που όλο και περισσότερο συναντάται στα παιδιά, αλλά κάποιες φορές παρερμηνεύεται από τους γονείς, θεωρώντας πως πρόκειται για μία φάση ή αντίδραση του μικρού. Ωστόσο, πρόκειται για υπαρκτή και ιδιαιτέρως σημαντικη διαταραχή που εμφανίζεται στα παιδιά και χρήζει προσοχής και αντιμετώπισης. Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου εξηγεί γιατί:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Δ.Ε.Π.Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) απασχολεί σοβαρά τους γονείς, αλλά και την εκπαιδευτική κοινότητα τα τελευταία χρόνια. Από τη στιγμή που αναγνωρίζεται και μελετάται απενοχοποιεί πολλά παιδιά από το χαρακτηρισμό του “απροσάρμοστου”, του “καπετάν-φασαρία”, του “αφηρημένου”, του “αμελή” και του “δυσπροσάρμοστου”.
Οι στατιστικές μιλούν για ένα 5% περίπου, φαίνεται όμως, ότι το ποσοστό είναι μεγαλύτερο. Η Δ.Ε.Π.Υ. “προτιμά” τα αγόρια από τα κορίτσια σε σχέση 2 προς 1 κι εμφανίζεται από την ηλικία των τριών ετών αρκετά διακριτά. Οι επιστήμονες την αποδίδουν σε νευρο-χημικούς και βιο-χημικούς παράγοντες και θεωρούν ότι με αυτή γεννιόμαστε.
Τα χαρακτηριστικά της είναι η διασπασμένη και μη εστιασμένη προσοχή, η έντονη επιθετικότητα, ο παρορμητισμός και η άγνοια κινδύνου, καθώς και η αδυναμία συγκέντρωσης και οριοθέτησης. Το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. ακούει αλλά δεν ακούει, δηλαδή δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμα, δεν προσέχει τις οδηγίες, δεν απαντά στις ερωτήσεις. Δεν στέκει λεπτό σε ένα μέρος, κάθεται μόνο για να κάνει ό,τι του αρέσει πραγματικά, π.χ. να παίξει στο play station ή να παρακολουθήσει μία σειρά στην τηλεόραση. Δεν προσέχει τα πράγματά του, τα χάνει συχνά ή τα καταστρέφει και ποτέ δεν τα τακτοποιεί. Εύκολα παραιτείται από μία ασχολία ή μία δραστηριότητα και δεν τελειώνει αυτό που αρχίζει. Μπλέκει συνεχώς σε καβγάδες, γίνεται επιθετικό προς τους συνομηλίκους και τους ενήλικες που έχουν σχέση μαζί του -γονείς και εκπαιδευτικούς. Η σχολική επίδοσή του είναι χαμηλή και οι διαπροσωπικές του σχέσεις φτωχές.
Και όμως, το παιδί με Δ.Ε.Π.Υ. είναι φυσιολογικό ως προς την ευφυΐα του και πολλές φορές πολύ έξυπνο. Η δυσκολία του να οργανωθεί εσωτερικά και εξωτερικά το δυσκολεύει να αποδώσει όπως πραγματικά δύναται και ταλαιπωρεί το ίδιο, αλλά και τους γύρω του.
Η έγκαιρη διάγνωση από τον ειδικό (αναπτυξιολόγο, ψυχολόγο, ψυχίατρο) και η πρώιμη παρέμβαση εργοθεραπευτικά και ψυχοϋποστηρικτικά θα βοηθήσουν το παιδί σημαντικά. Οι γονείς θα πρέπει να έχουν υπομονή και κατανόηση και να προσπαθούν να το βοηθήσουν να οργανωθεί και να δράσει αποτελεσματικά. Μέσα στο χρόνο που ασχολούνται μαζί του, θα προσπαθούν να εντάσσουν μικρά, ολιγόλεπτα διαστήματα, όταν το παιδί θα ασχολείται καθισμένο με ένα παιχνίδι μνήμης, προσοχής, λογικής σειράς, αλλά και χειροτεχνίες, ιχνογραφήματα και κατασκευές που πρώτα θα ολοκληρώνει και μετά θα μπορεί να σηκωθεί.
Και οπωσδήποτε, η ενημέρωση της σχολικής κοινότητας και η συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της ομάδας του παιδιού θα το βοηθήσουν, ώστε να μην απομονωθεί, αλλά να γίνει ενεργό μέλος, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Shutterstock
Επιμέλεια κειμένου: Νίκη Κλεισούρα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ