Είναι τα “όπλα” παιχνίδι; Η ψυχολόγος σου εξηγεί τους κινδύνους που κρύβουν για τα παιδιά

Ένα από τα πιο κοινά καλοκαιρινά παιχνίδια είναι το νεροπίστολο! Άλλωστε, τα παιδιά απολαμβάνουν πολύ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες το κυνηγητό και το… μπουγέλωμα, μιας και το παιχνίδι με νερό είναι μία από τις αγαπημένες τους συνήθειες! Πέρα όμως από τα νεροπίστολα, βλέπουμε ότι τα διάφορα “ομοιώματα” όπλων για παιδιά σε φανταχτερά χρώματα και ευφάνταστα σχέδια, που εκτοξεύουν βέλη και “βλήματα” από φελιζόλ και άλλα… άκακα υλικά έχουν κατακλύσει την αγορά. Ωστόσο, μπορείς κανείς να αναρωτηθεί αν υπάρχει κάτι ωφέλιμο στο παιχνίδι των παιδιών με τα όπλα. Ή αν αντιθέτως τα μηνύματα που περνούν στους μικρούς φίλους μας είναι απολύτως λανθασμένα. Η ψυχολόγος και ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει καθοριστικές οδηγίες και συμβουλές:

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη βία, με τραγικά συμβάντα τόσο συχνά στην επικαιρότητα και τη βαριά σκιά της τρομοκρατίας να πλανάται πάνω από την υφήλιο, τα πολεμικά παιχνίδια κρίνονται τελείως ακατάλληλα και επικίνδυνα.

Τα παιδιά στο συμβολικό τους παιχνίδι, παίζουν ρόλους μεγάλων. Γίνονται γονείς, δάσκαλοι, γιατροί και φυσικά αστυνομικοί και στρατιώτες. Με αυτό τον τρόπο ταυτίζονται με τον ενήλικο ρόλο που θα υιοθετήσουν αργότερα, όταν μεγαλώσουν. Έτσι λοιπόν, τα όπλα είναι ένα χαρακτηριστικό του ρόλου όπως τα κουζινικά, οι κούκλες- μωρά, τα εργαλεία του μάστορα ή του γιατρού.

Και θα πει κανείς: “Τότε τι το κακό στο να τους αγοράζουμε όπλα και πολεμικά παιχνίδια, όπως τους αγοράζουμε τα υπόλοιπα;”. Το κακό είναι ότι επιτρέπουμε και συμφωνούμε με τη χρήση όπλων, άρα και βίας, χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε τα περί άμυνας και όχι επίθεσης. Το παιδάκι με το όπλο στο χέρι, δεν αμύνεται. Κυνηγά τους κακούς, βέβαια, αλλά τους κυνηγά και τους πυροβολεί και τους σκοτώνει. Αυτό είναι, όμως, το κακό: Η έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή που αφαιρείται τόσο εύκολα, σαν παιχνίδι.

Στα παιδιά θα πρέπει τόσο με το παράδειγμά μας, όσο και αξιολογώντας όσα υποπίπτουν στην αντίληψή τους να διδάσκουμε τη μη βία. Να καταδικάζουμε τη βία και να αναδεικνύουμε τα τραγικά της αποτελέσματα. Να ενθαρρύνουμε τα παιδιά στην ειρηνική επίλυση των διαφορών τους και σε δραστηριότητες και παιχνίδια δημιουργικά και παραγωγικά.

Ακόμη κι αν ασχολούνται με πολεμικές τέχνες, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι τρόπος άμυνας και όχι επίθεσης και μάλιστα χωρίς όπλα. Και όσο για το αγαπημένο καλοκαιρινό νεροπίστολο, ας το παρουσιάσουμε σαν εκτοξευτήρα νερού και όχι σαν όπλο. Ένα παιδί που έχει μάθει να παίζει με όπλα, εύκολα θα κρατήσει στο χέρι του κι ένα αληθινό όπλο στην ενήλικη ζωή του και -ακόμη χειρότερα- θα το χρησιμοποιήσει.

Ζούμε σε δύσκολες εποχές. Σύννεφα πολέμου σκεπάζουν μεγάλο κομμάτι της γης. Τα τραγικά αποτελέσματα των ένοπλων συρράξεων τα παιδιά τα βιώνουν στις βάρκες, τα άδεια σωσίβια, τα θλιμμένα ματάκια των προσφυγόπουλων. Και στη φρίκη του πολέμου έρχεται να προστεθεί η τρομοκρατία, αλλά και το κοινό έγκλημα που διαθέτει όπλα και τα χρησιμοποιεί με ευκολία. Γι’ αυτό, ας προτρέπουμε τα παιδιά να παίζουν με τόσα παιχνίδια που υπάρχουν και τα διασκεδάζουν δημιουργικά κι ας ξεχάσουμε τα όπλα, μήπως κι όταν μεγαλώσουν, ο δικός τους κόσμος τα ξεχάσει και ζήσει ειρηνικά!