Η εκπληκτική ιστορία της αυτιστικής Iris και της γάτας της Thula!

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε ή διαβάζουμε για το πόσο ευεργετική είναι η παρουσία των κατοικίδιων ζώων στη ζωή των παιδιών. Πέρα από το την πάγια “απαίτηση” των παιδιών για ένα γατάκι ή ένα σκυλάκι, που συχνά οι γονείς είναι αρνητικοί καθότι καταλήγουν να τα φροντίζουν εκείνοι, τα κατοικίδια ζώα βοηθούν πολλαπλώς τα μικρά παιδιά.
Αυτή τη φορά όμως δεν θα μιλήσουμε για ένα απλό παιδί με το κατοικίδιό του αλλά για την περίπτωση της 6χρονης Iris Grace, ενός παιδιού στην Αγγλία με αυτισμό και πώς μία γάτα το βοήθησε να εξωτερικευθεί. Και για να είμαστε πάντα εμπεριστατωμένοι ζητήσαμε και τη γνώμη ειδικού πάνω στο θέμα και συγκεκριμένα από την ψυχολόγο-παιδοψυχολόγο, συγγραφέα κ. Αλεξάνδρα Καππάτου.

Η ιστορία της μικρής Iris
H Iris, σύμφωνα με τη μητέρα της, είναι ένα 6χρονο σήμερα κορίτσι με αυτισμό που ζει στην Αγγλία. Όπως πολλά παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, είχε ιδιαίτερο πρόβλημα κοινωνικής επαφής και ήταν ένα πολύ κλειστό παιδί. Η μητέρα της είχε ακούσει για τις θεραπευτικές ιδιότητες των κατοικίδιων ζώων στα παιδιά με αυτισμό και είχε ήδη δοκιμάσει να φέρει στο σπίτι διάφορα κατοικίδια, εκπαιδευμένα, με τα οποία όμως η μικρή Iris δεν μπόρεσε ποτέ να συνδεθεί.

Όλα αυτά όμως έμελλε να αλλάξουν!

Μια μέρα κάποιοι οικογενειακοί φίλοι τους ζήτησαν να κρατήσουν τη μικρή τους γάτα, μια υπέροχη Maine Coon, την Thula μέχρι να γυρίσουν από τις διακοπές τους.

Για έναν ανεξήγητο λόγο η Iris και η Thula έδεσαν αμέσως παρά το ότι η Thula δεν ήταν εκπαιδευμένη γάτα.

Όπως είναι φυσικό έγιναν αχώριστες και μέρα με τη μέρα η Thula κατάφερε ό,τι δεν καταφέρνουν συνήθως οι άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις: να βοηθήσει την Iris να γίνει πιο λειτουργική και ακόμα παραπέρα να γίνει ο πιστός της σύντροφος καθώς η Iris ανακάλυπτε τον υπέροχο κόσμο της ζωγραφικής.

Τα έργα της Iris ήταν τόσο ιδιαίτερα που όπως αποκάλυψε η μητέρα της η φήμη τους έφτασε μέχρι και την Angelina Jolie η οποία αγόρασε έναν πίνακα της Iris.

Η γάτα βοήθησε τη μικρή να μάθει να παίζει και να βγαίνει από το σπίτι πράγμα σχεδόν ακατόρθωτο για ένα παιδί με αυτισμό που φοβάται πολύ τις αλλαγές.

Χάρη στην Thula η Iris κατάφερε να κάνει το πρώτο της μακρινό ταξίδι με την οικογένειά της από την Αγγλία στη Σουηδία, που σε άλλη περίπτωση δεν επρόκειτο να γίνει.
Η μητέρα της Iris μάλιστα έκανε την ιστορία της κόρης της και της γάτας βιβλίο. Αξίζει δε αναφέρουμε ότι η μόνη εκπαίδευση που δέχτηκε η χαριτωμένη γάτα ήταν να φοράει ένα ειδικό λουράκι.

Η γνώμη της ειδικού

Με αφορμή την υπέροχη αυτή ιστορία της γάτας και του παιδιού ζητήσαμε από την ψυχολόγο-παιδοψυχολόγο, συγγραφέα κ. Αλεξάνδρα Καππάτου να μας πει λίγα πράγματα για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ζώων:

“Εδώ και χρόνια έχει φανεί ότι η επαφή με τα ζώα λειτουργεί θετικά σε παιδιά που παρουσιάζουν προβλήματα κινητικά , συναισθηματικά κά. γιατί διευκολύνει την επικοινωνία τους, βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής και φυσικά η επαφή με το ζώο αποτελεί πηγή ευχαρίστησης. Υπάρχουν ζώα που λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση για να μπορέσουν να ανταποκριθούν καλύτερα στα καθήκοντά τους. Π.χ. οι γάτες ή οι σκύλοι, τα άλογα κλπ. Η γάτα εκπαιδεύεται να συμβιώνει με το παιδί. Παρότι είναι ανεξάρτητη, είναι ήσυχη και μαθαίνει να γίνεται καθημερινή σύντροφος ενός παιδιού με προβλήματα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το άγγιγμα του τριχώματος της γάτας δημιουργεί χαλάρωση από το στρες.
Γενικότερα τα ζώα πάντα ασκούσαν μεγάλη έλξη στα παιδιά. Είναι πιστοί σύντροφοι στο παιχνίδι τους και υπομονετικοί… “συνομιλητές”, κυρίως τα σκυλάκια. Το ζώο δέχεται και το θυμό τους και τη χαρά τους. Πολλές φορές λειτουργεί ως υποκατάστατο ενός φίλου, ειδικά εάν το παιδάκι είναι εσωστρεφές ή ενός αδελφού που δεν έχει (για τα μοναχοπαίδια), χωρίς να το κρίνει ή να το επικρίνει. Του προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας, είναι ακούραστο, πάντα διαθέσιμο σε όλες τις ζαβολιές που κάνει. Μέσα από την επαφή με το ζώο το παιδί μαθαίνει τον κύκλο της ζωής. Παράλληλα, το ζώο δείχνει και κατανόηση, είναι και ένας σύμμαχος του παιδιού ακόμα και απέναντι στους γονείς και στις πιθανές απειλές ή τιμωρίες. Όλα αυτά βοηθούν το παιδί πάρα πολύ και καθιστούν την επαφή του με τα ζώα ανεκτίμητη και μοναδική”.

Η θεραπευτική ιππασία
Η κ. Καππάτου μας μίλησε ειδικότερα για τη θεραπευτική ιππασία. “Kάποια άλογα λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση, γίνονται μέσο θεραπείας και χρησιμοποιούνται από ειδικά εκπαιδευμένους θεραπευτές σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Η θεραπευτική ιππασία απευθύνεται σε παιδιά που αντιμετωπίζουν νοητικές, νευρολογικές αλλά και αναπτυξιακές διαταραχές συνεισφέροντας θετικά στην αποκατάσταση των προβλημάτων τους. Ειδικότερα τα παιδιά με αναπηρία ευνοούνται ιδιαίτερα από την επαφή τους με τα άλογα γιατί βελτιώνεται η ισορροπία τους, η στάση του σώματός τους, ο μυικός τους συντονισμός κλπ. Η αίσθηση της ελευθερίας που νιώθει ένα παιδί ανεβαίνοντας στο άλογο του προκαλεί απέραντη ικανοποίηση,απελευθέρωση και ανακαλύπτει πρωτόγνωρα συναισθήματα. Κάποιες φορές, τα παιδιά με προβλήματα κάνουν θεραπευτική ιππασία και με άλλα παιδάκια με παρόμοιες δυσκολίες οπότε ενισχύεται η κοινωνικοποίησή τους αλλά και η ομαδικότητα. Μέσα από τεκμηριωμένες έρευνες η θεραπευτική ιππασία προκαλεί εξαιρετικά οφέλη στον κινητικό, νοητικό συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα”.