“Να σε κάνω μια αγκαλιά;” Ένα βιβλίο που θα ενδυναμώσει τα παιδιά μας

“Να σε κάνω μια αγκαλιά;” Η Φρόσω Φωτεινάκη υπογράφει το δεύτερο βιβλίο της και μας ταξιδεύει στον κόσμο της αγκαλιάς. Μια αγκαλιά που γίνεται καταφύγιο, όταν τη θέλουμε, αλλά και φυλακή, όταν δεν την επιθυμούμε και έρχεται βίαια και πιεστικά. Μιλήσαμε με την συγγραφέα και ταξιδέψαμε μαζί της στον κόσμο που ενδυναμώνει τα παιδιά και τα μαθαίνει να λένε “όχι”…

-Πείτε μας δυο λόγια για το “Να σε κάνω μια αγκαλιά;”
Η Αγκαλιά είναι το δεύτερο παιδικό βιβλίο που συγγράφω, ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από το πρώτο μου “Και η αγάπη… σε ποιο σπίτι μένει;”, καθώς το κείμενο εδώ χτίζεται ζωντανά και παραστατικά, σαν ένας διάλογος μεταξύ της ηρωίδας και των παιδιών – αναγνωστών.

“Να σε κάνω μια αγκαλιά;” Ένα ερώτημα που θέτει ο τίτλος του βιβλίου, βάζοντάς μας ευθύς εξαρχής στο σπουδαίο μήνυμα της συναίνεσης. Η Αγκαλιά είναι ένα βιβλίο – λιθαράκι στην κουλτούρα συναίνεσης που προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε ως θεραπευτές και γονείς, με στόχο να μεγαλώσουμε παιδιά ενδυναμωμένα, που θα αγαπούν και θα προστατεύουν τον εαυτό απέναντι σε κάθε μορφή παραβίασης. Αυτό αγάπη, σεβασμός στον εαυτό, όρια σώματος, δικαίωμα στο “όχι” για να μεγαλώνουμε παιδιά εξοπλισμένα και οχυρωμένα απέναντι στις παραβιάσεις του σώματος και της ψυχής.

-Πόσο εύκολο είναι να γράφετε για τόσο δύσκολα θέματα που αφορούν σε παιδιά;
Η ιδιότητα μου, ως Ψυχολόγου και Θεραπεύτριας, με γεμίζει ιδέες και έμπνευση, ενώ μου προσφέρει και το ενδυναμωτικό υπόβαθρο της επιστημονικής γνώσης για να προσεγγίζω θέματα που γονείς, εκπαιδευτικοί και φροντιστές θέλουν πολύ να συζητήσουν αλλά δυσκολεύονται. Το θέμα των παραβιάσεων του σώματος και της ψυχής, είναι ένα θέμα που συζητάμε σχεδόν καθημερινά στο γραφείο με γονείς και οικογένειες και θεώρησα χρέος μου να δημιουργήσω ένα βιβλίο που θα καθιστά σαφές πως κάθε παιδί έχει δικαίωμα να διαλέγει τις αγκαλιές και τα αγγίγματα του, ακούγοντας το σώμα του. Η γνώση αλλά και η θεραπευτική μου εμπειρία αποτελούν κλειδιά και εφόδια στο πώς δημιουργώ τις ιστορίες μου.

-Είναι τα παραμύθια, τα βιβλία, το διάβασμα ο καλύτερος τρόπος να μεταφέρουμε μηνύματα στα παιδιά;
Και βέβαια! Το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει εργαλείο στα χέρια γονιών και εκπαιδευτικών, ένα εργαλείο που θα ενθαρρύνει το άνοιγμα επικοινωνίας, το  μοίρασμα αλλά και την αυτό παρατήρηση, την αυτογνωσία και την επαφή με τα συναισθήματα. Μηνύματα δύσκολα και πολύ σημαντικά, μπορούν να μεταφερθούν με ευαισθησία και ασφάλεια στα παιδιά μέσα από την ταύτιση με τους ήρωες των ιστοριών, μέσα από την αίσθηση πως υπάρχουν και άλλοι που βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες ή παρόμοια συναισθήματα με τα δικά τους. Το βιβλίο του παιδιού είναι σύμμαχος του ενήλικα, στην προσπάθεια να συνδέεται με το παιδί και να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την καλλιέργεια της συναισθηματικής του ευφυΐας και της αυτοεκτίμησης του.

-Πόσο σημαντική είναι μια αγκαλιά; 
Μια αγκαλιά γίνεται καταφύγιο και φωλιά, όταν την επιθυμούμε και την επιλέγουμε. Μπορεί όμως να γίνει και φυλακή, όταν δεν την επιθυμούμε και έρχεται βίαια και πιεστικά. Σε μια αγκαλιά γεννιόμαστε, στα χέρια του γιατρού, και ως θεραπεύτρια εύχομαι να ταξιδεύουμε πάντοτε σε ασφαλείς αγκαλιές αλλά και να αγκαλιάζουμε σφιχτά τον εαυτό. Η αγκαλιά που ξεχειλίζει συμπόνια, ενσυναίσθηση, αγάπη και αποδοχή είναι η αγκαλιά που μας δίνει ζωή και για αυτές τις αγκαλιές αξίζει να παλεύουμε.

-Πώς μπορούμε να “θωρακίσουμε” τα παιδιά μας αυτήν τη δύσκολη εποχή; Πώς θα τα μάθουμε να λένε “όχι”; 
Ως θεραπεύτρια παρατηρώ πως οι γονείς αγωνιούν για το πως τα παιδιά τους θα μάθουν να λένε “όχι” στους ξένους, ενώ δεν τους επιτρέπουν να πουν “όχι” στους ίδιους! Συνηθίζω να λέω πως το δικαίωμα του παιδιού να ορίζει το σώμα του το διδάσκουμε μέσα από τον σεβασμό που δείχνουμε οι γονείς μέσα στον πυρήνα του σπιτιού, σε απλά πράγματα όπως στο πόσο τα παιδιά θέλουν να φάνε, στο πόσες στρώσεις ρούχων επιθυμούν να φοράνε, σε κάθε μικρό και μεγάλο όριο που εκείνα προσπαθούν να βάλουν, υπερασπιζόμενα το σώμα τους. Δείχνοντας σεβασμό στο παιδί και μαθαίνοντας του να ακούει και να εμπιστεύεται το σώμα του, το θωρακίζουμε απέναντι σε κάθε μορφής παραβίαση. Ακούω το σώμα μου σημαίνει πως αν ένα άγγιγμα δεν με κάνει να νιώθω καλά, το σταματώ και μοιράζομαι το πώς ένιωσα με κάποιον που εμπιστεύομαι. Ακούω το σώμα μου σημαίνει πως εμπιστεύομαι τον εαυτό πως ξέρει να διακρίνει το ασφαλές άγγιγμα μέσα από το πως αισθάνεται με αυτό και μάλιστα το βιβλίο εξοπλίζει τα παιδιά με εργαλεία διάκρισης του ασφαλούς αγγίγματος αλλά και με φράσεις οριοθέτησης ώστε να νιώθουν έτοιμα να βάλουν τα όρια τους, όταν το χρειαστούν. 

-Θα προτείνατε αυτό το βιβλίο για δώρο Χριστουγέννων; Αν ναι, γιατί;
Αυτό το βιβλίο το θεωρώ πραγματικά ιδανικό δώρο για κάθε παιδί που αγαπάτε. Τα πιο σπουδαία μηνύματα που θέλουμε να διαπεράσουμε στα παιδιά είναι αυτά της αυτοεκτίμησης, της αυτό αγάπης, της αυτοπροστασίας και του δικαιώματος στο “Όχι”. Και αυτό το βιβλίο, περιλαμβάνει όλα αυτά τα  μηνύματα, ντυμένα με εικόνες που δημιούργησε αριστουργηματικά η Φωτεινή Τίκκου ενώ ο Μάριος Μάζαρης έγραψε τον πιο μαγικό πρόλογο, που θα τον βρείτε στις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Καθότι η ηρωίδα Αντιγόνη μας ταξιδεύει και στις πιεστικές αγκαλιές που συχνά έρχονται κατά πάνω μας την περίοδο των Χριστουγέννων, το βιβλίο αυτό έρχεται να σας εξοπλίσει με όρια και αυτοπροστασία και για τις ημέρες αυτές! 

Καλή ανάγνωση!