Μπορεί το μικρό σου για πολύ καιρό να σου ζητάει ένα αδερφάκι, αλλά όταν τελικά φτάνει η στιγμή να… αποκτήσει ένα, οι ισορροπίες μπορεί να αλλάξουν! Με ποιο τρόπο θα προετοιμάσεις το παιδί σου για τον ερχομό ενός νέου μωρού στο σπίτι, πώς θα το βοηθήσεις να καταλάβει τι σημαίνει αυτή η χαρμόσυνη άφιξη και γιατί ο τρόπος που θα του μιλάς πρέπει να είναι συγκεκριμένος; Η Ψυχοπαιδαγωγική Σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει τις βασικές οδηγίες:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι χαρά! Ο “πελαργός” ξαναχτύπησε την πόρτα μας! Πώς, όμως, θα το δεχτεί το μεγαλύτερο παιδάκι μας; Τόσο καιρό, μπορεί το ίδιο το παιδί να ήταν εκείνο που ζητούσε ένα αδερφάκι, ωστόσο τώρα που έρχεται η στιγμή, πώς θα το αντιμετωπίσει, άραγε;
Η καλύτερη στιγμή για να ανακοινώσουμε τα ευχάριστα νέα είναι όταν η εγκυμοσύνη αρχίσει να φαίνεται καθαρά. Το παιδί δεν έχει την ίδια αίσθηση του χρόνου με τους ενήλικες και οι εννέα μήνες της αναμονής φαντάζουν… αιώνες για εκείνο. Επίσης, το μωρό που έρχεται είναι το “ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥ”, όχι το “μωρό ΜΑΣ”, δηλαδή θα πρέπει πάντα σημείο αναφοράς να παραμένει το ίδιο το παιδί, που τόσο καιρό μονοπωλούσε το ενδιαφέρον και την προσοχή όλων. Για να το βοηθήσουμε να δεχτεί την έλευση του “ανταγωνιστή”, θα πρέπει να του εξηγήσουμε ότι το αδερφάκι θα έχει μια δική του αγάπη και δεν θα μοιραστεί του μεγαλύτερου. Το ίδιο θα ισχύει, άλλωστε, και με τη δική του κούνια, τα δικά του ρουχαλάκια και τα δικά του πράγματα. Το μεγαλύτερο παιδί θα είναι πάντα πρώτο και εκείνο που μας έμαθε να είμαστε γονείς. Στο μεγάλωμα του μωρού θα δει όσα κάναμε, ήδη, για το ίδιο και θα συμμετέχει εφόσον το επιθυμεί.
Είναι λάθος να λέμε στο παιδί “εσύ που είσαι μεγάλο θα βοηθάς”, “εσύ που είσαι μεγάλο θα προσέχεις το μωρό μας”, γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι μεγάλο, αλλά απλά μεγαλύτερο. Οι φράσεις “θα του δίνεις τα παιχνίδια σου, γιατί εσύ είσαι μεγάλο παιδί” ή αργότερα “άφησέ το είναι μικρό, εσύ είσαι μεγάλο”, μάλλον δυναμιτίζουν παρά παρεμποδίζουν τη ζήλια.
Το παιδί πρέπει να καταλάβει πως η αγάπη πολλαπλασιάζεται και δεν διαιρείται! Ο ερχομός του μωρού θα συμπληρώσει την οικογένεια, αλλά δεν θα απειλήσει το ίδιο, γιατί δεν πρόκειται να χάσει κανένα κεκτημένο του. Βέβαια, το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε φύση του παιδιού ασθενής, που σημαίνει πως το παιδί θα εκδηλώσει αναμενόμενα αίσθημα ζήλιας στην αρχή, το οποίο θα καταλαγιάσει για λίγο στη συνέχεια και θα επανέλθει δριμύτερα μόλις το μωρό αρχίσει να κινείται στο χώρο και να διεκδικεί τη δική του περιοχή δράσης και όσα αυτή περιλαμβάνει.
Η κατανόηση των γονέων, η καθοδήγησή τους στους λοιπούς συγγενείς, ώστε να μην δείχνουν υπερβολική προσοχή μετ’ ενθουσιασμού στο μωρό, αγνοώντας το μεγαλύτερο, καθώς και η αποκλειστική ενασχόληση του ενός ή του άλλου γονέα μαζί του, θα βοηθήσουν, ώστε να έχουμε μόνο χαρά και να καλοδεχτούμε το νέο μέλος της οικογένειας.
Επιμέλεια κειμένου: Νίκη Κλεισούρα
Φωτογραφία εξωφύλλου: iStock
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ