Πονάει το στομάχι του παιδιού; Μάθε γιατί!

Όλο και πιο συχνά, μεγάλο ποσοστό παιδιών παθαίνει μία λοίμωξη στο στομάχι από ένα μικρόβιο που ονομάζεται ελικοβακτηρίδιο. Το μικρόβιο αυτό, όταν μπει στο στομάχι του παιδιού, εγκαθίσταται για τα καλά, προκαλεί φλεγμονή και αν δεν γίνει αποτελεσματική θεραπεία, παραμένει εκεί για όλη του τη ζωή. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσετε; Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σας δίνει όλες τις λεπτομέρειες!

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Σχεδόν 1 στα 4 παιδιά μπορεί να μολυνθεί από αυτό το μικρόβιο. Το παιδί παραπονιέται για πόνο πάνω από τον αφαλό, ο οποίος αυξομειώνεται σε ένταση και διαρκεί πάνω από δύο έως τρεις μήνες. Επίσης έχει συχνά ναυτία και τάση για εμετό. Μετά το φαγητό παραπονιέται για φούσκωμα στην κοιλιά και φαίνεται να έχει δυσπεψία. Επειδή συνήθως δεν έχει πυρετό, δεν υποψιαζόμαστε αμέσως αυτό το μικρόβιο και η διάγνωση μπορεί να καθυστερήσει.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Υπάρχουν πολλές εξετάσεις, απλές ή σύνθετες.
Μπορούν να ανιχνευθούν τα αντισώματα του μικροβίου στον ορό του αίματος του παιδιού, σε δοκιμασία αναπνοής, εξετάσεις στα κόπρανα, γαστροσκόπηση ή και βιοψία στομάχου.

Ποια παιδιά πρέπει να ελεγχθούν;

1. Όσα έχουν πόνο γύρω από τον αφαλό για πάνω από 2 έως 3 μήνες.
2. Αν και άλλα μέλη της οικογένειάς του πάσχουν από αυτό το μικρόβιο διότι γίνεται ενδοοικογενειακή διασπορά.
3. Παιδιά που συγγενείς τους πρώτου βαθμού έχουν καρκίνο στο στομάχι.
4. Παιδιά με ανεξήγητη σιδηροπενική αναιμία που δεν ανταποκρίνεται σε θεραπεία.
5. Παιδιά με ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα.

Πώς γίνεται η θεραπεία;

Από τη στιγμή που θα γίνει σωστή διάγνωση, ευτυχώς υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Χορηγούνται από το στόμα αντιβιοτικά. Η διάρκεια της θεραπείας φτάνει τις 14 μέρες. Η αντιβιοτική θεραπεία συνδυάζεται και με φάρμακα που εμποδίζουν την παραγωγή οξέων στο στομάχι του παιδιού.

Γιατί πρέπει να γίνεται αποτελεσματική θεραπεία;

Εκτός από τα ενοχλητικά συμπτώματα που προκαλεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού του στομάχου, όπως γαστρίτιδα και ατροφία του βλεννογόνου του στομαχιού, αυξάνονται οι πιθανότητες ανάπτυξης κακοήθειας σε άτομα που έχουν κληρονομική προδιάθεση.