Πώς να περιορίσεις τις “εκρήξεις”και τις κακές συμπεριφορές του μικρού σου; Με αγάπη!

Θέλεις να ετοιμαστείτε και να φύγετε γρήγορα το πρωί για το σχολείο, αλλά το μικρό σου αποφασίζει να πεισμώσει, να μην φοράει τα ρούχα του και να κλαίει απαρηγόρητο στο πάτωμα του δωματίου του. Προσπαθείς να σερβίρεις το βραδινό φαγητό, αλλά τα παιδιά αρνούνται να έρθουν στο τραπέζι γιατί “σιχαίνονται αυτό το φαγητό και δεν το βάζουν στο στόμα τους”. Απλές, καθημερινές, οικογενειακές ιστορίες, που σου δείχνουν ότι τα παιδιά σου όχι μόνο έχουν ισχυρή προσωπικότητα, αλλά οι αντιδράσεις τους μπορεί να είναι υπερβολικά… υπερβολικές! Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι περισσότεροι γονείς τείνουν να αντιδρούν “διορθωτικά”, θέλοντας να διδάξουν στα μικρά τους ποιοι είναι οι σωστοί κανόνες συμπεριφοράς. Έλα, όμως, που μια μετά-ανάλυση πολλών ερευνών πάνω στη συμπεριφορά των παιδιών και τους χειρισμούς των γονέων κατέληξε στο συμπέρασμα πως λίγη παραπάνω… αγάπη μπορεί να κάνει “θαύματα”!

Η ανάλυση 150 ερευνών έδειξαν πως όταν όταν τα παιδιά αντιδρούν με άσχημο τρόπο, ίσως η καλύτερη λύση είναι να καταφέρεις να διαχειριστείς τη συμπεριφορά τους, βεβαιώνοντάς τα πως αγαπιούνται. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική έκδοση Child Development, εξέτασε τις περιπτώσεις ερευνών που ασχολήθηκαν με περισσότερες από 15000 οικογένειες σε 20 χώρες του κόσμου. Ανάμεσα στα παιδιά ηλικίας δύο έως 10 ετών με ταραχώδεις συμπεριφορές, οι αντιδράσεις των γονιών τους θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν είτε ως βοηθητικές για την βελτίωση της σχέσης τους (δηλαδή με περισσότερη ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες του παιδιού), είτε ως διαχειριστικές της συμπεριφοράς (δηλαδή με πειθαρχία απέναντι στην κακή συμπεριφορά και έπαινο απέναντι στην καλή συμπεριφορά).

Τα ευρήματα αυτής της μετά-ανάλυσης αποδεικνύουν πως η προτιμότερη λύση είναι ο συνδυασμός των δύο αντιδράσεων, ειδικά σε εκείνα τα παιδιά με τις πιο έντονες συμπεριφορές. “Για τα παιδιά που έχουν ήδη αναπτύξει ταραχώδεις συμπεριφορές, το να προστίθεται στη διαχείριση της συμπεριφοράς τους το ‘χτίσιμο’ της σχέσης με τους γονείς τους είναι βασικό για τη μείωση των προβλημάτων τους” εξηγεί ο Δρ. G.J. Melendez-Torres από το τμήμα κοινωνικών επιστημών και υγεία τους Πανεπιστημίου του Cardiff που συμμετείχε στην έρευνα.

Όπως επισημαίνεται από την επιστημονική κοινότητα που συμμετείχε στην έρευνα, εκείνο που έχει σημασία είναι οι γονείς να δίνουν στα παιδιά τους τα εργαλεία να χειρίζονται μόνα τους τις συμπεριφορικές εκφάνσεις τους και αυτό σημαίνει πως χρειάζεται να τα ενδυναμώνουν! Επομένως, χρειάζεται μεν να διορθωθεί η συμπεριφορά τους, αλλά με ήρεμους τρόπους και έχοντας ως στόχο την κατανόηση του προβλήματος από την πλευρά των παιδιών και τη σταδιακή αίσθηση πως μπορούν να τα καταφέρουν!