Πότε πρέπει το μωρό να κοιμηθεί μόνο του; Νέα έρευνα ρίχνει φως στο debate της συγκοίμισης

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία αρκετά χρόνια γύρω από το co-sleeping και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της πρακτικής της συγκοίμισης. Κατά καιρούς έχει γνωρίσει ένθερμους υποστηρικτές από την επιστημονική κοινότητα, ενώ συχνά έχει αμφισβητηθεί από εκπροσώπους της. Πάντως, σύμφωνα με ευρήματα του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, από τους 3700 θανάτους βρεφών στην Αμερική, τα 1600 περιστατικά οφείλονται στο Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου. Γι’ αυτό και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προτείνει οι γονείς να μοιράζονται το δωμάτιο, αλλά όχι το κρεβάτι, με τα μωρά τους για τους πρώτους έξι μήνες με ένα έτος της ηλικίας τους, καθώς οι παιδίατροι θεωρούν πως αυτό θα βοηθήσει στην πρόληψη του θανάτου από το Σύνδρομο, μιας και οι γονείς θα μπορούν να ελέγχουν τα παιδιά τους. Νέα έρευνα, όμως, έρχεται να δώσει νέα δεδομένα σε αυτή την υπόθεση, μιας και προτείνει τα βρέφη να παραμένουν στο δωμάτιο των γονιών τους έως τους τέσσερις μήνες ζωής τους.

Για τις ανάγκες της έρευνας, ο παιδίατρος και επικεφαλής της μελέτης, Ian M. Paul, με την ομάδα του ανέλυσαν τα δεδομένα από 230 οικογένειες που συμμετείχαν στην μελέτη. Από αυτό το σύνολο, ο μισός πληθυσμός ενθαρρύνθηκε να μεταφέρει το μωρό στο δικό του δωμάτιο όταν έγινε τριών μηνών, ενώ οι υπόλοιπες οικογένειες δέχτηκαν συμβουλές από εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό για την πρόληψη του Συνδρόμου Αιφνίδιου Θανάτου, βελτιώνοντας το περιβάλλον ύπνου των βρεφών τους. Εκείνο που ανακάλυψαν οι ερευνητές είναι ότι τα μισά βρέφη κοιμούνταν στο δωμάτιό τους μέχρι να συμπληρώσουν τους τέσσερις μήνες, ενώ κάτι από παραπάνω από το 1/4 αυτών ήταν σε θέση να κοιμηθεί ανεξάρτητα από τους γονείς, κατά το διάστημα από τεσσάρων έως εννέα μηνών. Επιπλέον, τα βρέφη που κοιμούνταν στα δωμάτιά τους μετά τους τέσσερις μήνες κοιμούνταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην διάρκεια της ημέρας.

Τέλος, ο Ian M. Paul λέει πως η πρακτική του αποχωρισμού των παιδιών στον ύπνο στην ηλικία του ενός έτους μπορεί να είναι ιδιαιτέρως επιζήμια για τα παιδιά, καθώς σε αυτή την ηλικία σημειώνεται η αύξηση του στρες αποχωρισμού. “Υπάρχουν τόσο πολλοί άλλοι παράγοντες στην υγεία του παιδιού και του γονέα στους οποίους επιδρά αυτή η απόφαση. Αυτή, λοιπόν, είναι η χειρότερη χρονική στιγμή για μια τέτοια αλλαγή, όσον αφορά την ανάπτυξη του παιδιού” σημειώνει ο ίδιος.