Κάποιες φορές τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν ορισμένες αθέμιτες συμπεριφορές στο σχολικό περιβάλλον του, είτε πρόκειται για “επιθετικές”, είτε για “υποτονικές”. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβληματισμό στο σπίτι και την οικογένεια, καθώς μπορεί οι γονείς να μην έχουν αντιληφθεί συγκεκριμένα συμπεριφορικά προβλήματα από το παιδί τους εν γένει. Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη σου εξηγεί ποιες είναι οι συμπεριφορές που μπορεί να εντοπίσεις και πώς θα τις προλάβεις:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η σχολική χρονιά άρχισε και το σχολείο έγινε ξανά η καθημερινότητα του παιδιού, το κοινωνικό περιβάλλον του.
Μέσα στο μικρόκοσμο αυτό, όπου το παιδί μαθαίνει να ζει, να λειτουργεί, να δημιουργεί, παρουσιάζονται και τα προβλήματα που μπορεί να παρουσιάσει αντιδραστικά ένα άτομο ευρισκόμενο και λειτουργώντας σε σχέση και συνδυασμό με τους άλλους, συνομήλικους και μεγαλύτερους.
Οι συμπεριφορές που παρουσιάζουν τα παιδιά στο σχολείο και προβληματίζουν είναι συνήθως οι εξής:
- απείθεια, ανυπακοή, αρνητισμός
- επιθετικότητα, σχολικός εκφοβισμός, δημιουργία “κλίκας”, βανδαλισμός
- ανεντιμότητα και παραβατικότητα (ψέμα, κλοπή, απάτη)
- χαμηλή επίδοση, σκασιαρχείο, αδιαφορία για τη μάθηση
- υποτονικότητα, αδιαφορία, σχολική φοβία και υπερβολική συμμόρφωση
Κατά κανόνα, οι γονείς πληροφορούνται για τη συμπεριφορά των παιδιών τους από το σχολικό περιβάλλον ή κάποιους παραπονούμενους γονείς συμμαθητών. Ο ενεργός γονέας, όμως, θα πρέπει να διαβλέπει και να αφουγκράζεται το παιδί του και να προλαμβάνει τις αντιδράσεις του αυτές, αναιρώντας την αιτία τους.
Η αιτία, συνήθως, ξεκινά από το πώς βλέπει το παιδί τον εαυτό του και τη θέση και τη σχέση του μέσα στην οικογένεια. Σε πολύ λίγες, ευτυχώς, περιπτώσεις η αιτία έχει νοσηρό υπόβαθρο, είναι δηλαδή θέμα ψυχικής υγείας και ισορροπίας του παιδιού. Στις περισσότερες, η προβληματική συμπεριφορά είναι αντιδραστική και αντικατοπτρίζει την ανάγκη του παιδιού να αντιμετωπίσει την εσωτερική πίεση που έχει δημιουργηθεί από τον τρόπο που ανατρέφεται και από όσα βιώνει στο στενό του περιβάλλον.
Ο συνειδητοποιημένος γονέας αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα τόσο το πρόβλημα, όσο και την αιτία που το δημιουργεί και φροντίζει για τη λύση και τη θεραπεία του. Κάποιες φορές το παιδί μπορεί να κάνει “αυτοΐαση” και να ξεπεράσει την κακή συμπεριφορά από μόνο του, βρίσκοντας ερείσματα για να νιώσει αύταρκες, ικανοποιημένο και δυνατό στις επιδόσεις και τις δραστηριότητές του. Γενικά, όμως, θα πρέπει ο γονέας σε συνεργασία με την εκπαιδευτική ομάδα, αλλά εάν χρειάζεται και τον ειδικό, να βοηθήσει το παιδί του.
Η τιμωρία και η απόρριψη δεν θα βοηθήσουν, αλλά πιθανά θα χειροτερέψουν την κατάσταση. Η επιβολή λογικών συνεπειών που θα εξηγηθούν και θα αιτιολογηθούν στο παιδί ως αποτέλεσμα των δικών του ενεργειών είναι προτιμότερη μέθοδος αντιμετώπισης. Ακόμη, όμως, πιο ουσιαστική είναι η αναζήτηση των αιτιών και η άμεση αντιμετώπισή τους με εκλογίκευση, ουσιαστική και ειλικρινή συζήτηση και προσπάθεια αλλαγής με αμοιβαιότητα και κατανόηση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ