Σε ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να απολαύσει την πρακτική του free-range parenting;

Μόλις στις αρχές του περασμένου Μαΐου κατέφθασε η είδηση πως η πολιτεία της Γιούτα στις Η.Π.Α. θέσπισε νέο νομικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο αναδεικνύεται και υποστηρίζεται η έννοια του free-range parenting! Όπως είχες διαβάσει και εδώ, τα παιδιά “ελευθέρας βοσκής” έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων εντός και εκτός σπιτιού και απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των γονιών τους σε πράξεις, όπως η διάσχιση των δρόμων χωρίς βοήθεια, η έλευση και η επιστροφή από και προς το σχολείο χωρίς συνοδό ή ακόμη και το παιχνίδι στην παιδική χαρά χωρίς επίβλεψη. Μάλιστα, αυτό που προσφέρει η ανανεωμένη νομοθεσία της Γιούτα είναι η απαλλαγή των γονέων από τις κατηγορίες παραμέλησης και έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο, σε περίπτωση που επιλέξουν το πρότυπο του free-range parenting, ενώ την ίδια στιγμή, η Νέα Υόρκη και το Τέξας σκοπεύουν να προχωρήσουν σε ανάλογες νομοθετικές κινήσεις. Αυτή η κίνηση, λοιπόν, αλλά και η “ανοιχτή” συζήτηση που έχει προκύψει στο κοινό εξαιτίας της, έδωσε το έναυσμα στην Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία, ώστε να εκδώσει οδηγίες γύρω από τη συγκεκριμένη πρακτική.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την American Academy of Pediatrics (AAP), το κατώτερο ηλικιακό όριο για να μπορεί ένα παιδί να απολαύσει την πρακτική του free-range parenting και να χαρακτηριστεί “ελευθέρας βοσκής” είναι τα 10 έτη της ηλικίας του. Πώς προέκυψαν, όμως, οι εν λόγω οδηγίες; Ψυχολόγοι και εκπαιδευτικοί πιστεύουν πως η συνεχής επίβλεψη των παιδιών οδηγεί στην εκδήλωση αγχώδους διαταραχής, μιας και το συνεχές μήνυμα που λαμβάνουν από τους υπερπροστατευτικούς γονείς είναι πως πρέπει να φοβούνται να κάνουν πράγματα μόνα τους, γιατί ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος και δεν θα τα καταφέρουν. Και το σημαντικότερο “αντίδοτο” σε αυτή τη λανθασμένη οπτική είναι η μεγαλύτερη αυτονομία!

Παρ’ όλα αυτά, βασικοί παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε κάθε περίπτωση είναι η ωριμότητα του παιδιού, η αίσθηση κινδύνου που διαθέτει, καθώς και η ικανότητά του να κινηθεί μόνο του στους δρόμους. Γι’ αυτό και οι επιστήμονες, ενώ υποστηρίζουν την έννοια των παιδιών… ελευθέρας βοσκής, ωστόσο επισημαίνουν πως κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και μοναδικό, με διαφορετικά γνωρίσματα και επομένως ο εκάστοτε γονέας θα πρέπει να επιλέξει το μέγεθος της αυτονομίας που παρέχει στο μικρό του, ανάλογα με την ηλικία του!