“Το παιδί μου δεν με ακούει, με αγνοεί, κάνει ό,τι του κατέβει!” ή “Από όσα του λέω κάνει το αντίθετο”! Πόσες φορές δεν έχουν παραπονεθεί οι γονείς ότι τα παιδιά τους, ειδικά στην τρομερή ηλικία των 2 ή των 3 κάνουν ό,τι θέλουν, με αποτέλεσμα πολλά νεύρα και καυγάδες; Γιατί συμβαίνει αυτό; Η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, συγγραφέας αναλαμβάνει να εξηγήσει στους απανταχού απελπισμένους γονείς κάποια πράγματα!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γιατί δεν ακούει;
Αυτή η συμπεριφορά είναι ένας τρόπος για να απαντήσει το παιδί στο ερώτημα: «Μέχρι ποιο σημείο μπορώ να φτάσω; Είναι άραγε άκαμπτες οι απαγορεύσεις των γονιών; Ποια είναι τα όρια;”
Έχετε σκεφτεί ότι αυτός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να σας τραβήξει την προσοχή; Αν δεν έκανε έτσι, ο μπαμπάς θα άρχιζε αμέσως να διαβάζει την εφημερίδα του κι η μαμά θα το άφηνε για να πάει να κάνει δουλειές. Ένα παιδί που δεν έχει βρεθεί με τους γονείς του όλη την ημέρα δεν μπορεί να δεχτεί να μην του δίνουν όλη την προσοχή τους.
Σε άλλες περιπτώσεις, αν δέχεται πολλές παρατηρήσεις από τους γονείς, για παράδειγμα, επειδή ενοχλεί ή χτυπά το μικρότερο αδελφάκι του, το παιδί επιδιώκει με τη συμπεριφορά του να σας προκαλεί το ενδιαφέρον αλλά και να κινεί τα νήματα της οικογένειας, έστω και με αρνητικό τρόπο.
Πώς να το αντιμετωπίσετε!
Αρχικά, εξετάστε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Αναλογιστείτε αν του αφιερώνετε αρκετό χρόνο, αν ασχολείστε ικανοποιητικά μαζί του. Είστε χαλαροί όταν γυρίζετε στο σπίτι; Έχετε καλή διάθεση; H συμπεριφορά του παιδιού ίσως είναι μια απάντηση στη στάση σας. Σίγουρα μπορεί να αλλάξει, αρκεί να αποφασίσετε ν’ αλλάξετε πρώτα εσείς.
Κάνετε την αρχή, αγνοώντας κάποια αρνητικά στοιχεία της συμπεριφοράς του. Έτσι διαψεύδετε τη βεβαιότητα που έχει ότι θα αντιδράσετε με το γνωστό τρόπο, δηλαδή με φωνές κ.λπ. Αντίθετα, επαινέστε κάποιες άλλες θετικές ενέργειες που ίσως κάνει με δική του πρωτοβουλία ή που το ενθαρρύνετε εσείς να κάνει. Σταδιακά, θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικούς τρόπους και να εισπράττει τον έπαινο.
Φυσικά, αυτό χρειάζεται να γίνεται σε σταθερή βάση, γιατί τα παιδιά είναι καχύποπτα και σας δοκιμάζουν. Αν, λοιπόν, εσείς, με τις πρώτες προκλήσεις, αρχίσετε πάλι να συμπεριφέρεστε με το γνώριμο σ’ εκείνα τρόπο, δηλαδή με παρατηρήσεις, τότε η προσπάθειά σας να τροποποιήσετε τη στάση σας θα έχει αποτύχει. Το παιδί επιβεβαιώθηκε ότι δεν αλλάζετε και γίνεται πιο προκλητικό. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να είστε αποφασισμένοι και σταθεροί.
Mη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από έναν ειδικό, αν δυσκολεύεστε να επικοινωνήσετε με το παιδί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ