Παιδιά και ψείρες: Μια φιλία που δε θέλεις να δεις να δυναμώνει

Το παιδί ξύνεται. Εσύ το κοιτάς με εκείνο το βλέμμα που λέει «πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω». Δεν υπάρχει φωνή, δεν υπάρχει προειδοποίηση. Μόνο μια φαγούρα που, τις περισσότερες φορές, δεν σου λέει καν πως την έχει. Ή τη θεωρεί φυσιολογική. Ή βαριέται να σου μιλήσει. Κι εσύ, κάπως έτσι, βρίσκεσαι με φακό στο ένα χέρι και χτενάκι στο άλλο, σκυμμένος πάνω από το κεφάλι του να ψάχνεις το αδιανόητο: ψείρες. Και όταν τις βρεις (γιατί, ναι, σπάνια είναι μία), ξεκινάει το επόμενο κεφάλαιο: η απολύμανση. Σεντόνια, πετσέτες, κουκλάκια, καναπέδες, μαξιλάρια. Όλο το σπίτι σε κατάσταση συναγερμού. Και εσύ να σκέφτεσαι σοβαρά αν είναι πιο εύκολο να μετακομίσετε παρά να τις εξοντώσεις.

Αν θες να ξεμπερδεύεις, πήγαινε κομμωτήριο

Όσα σπρέι κι αν ψεκάσεις, όσα σαμπουάν κι αν τρίψεις, αν δεν αφαιρεθούν σωστά όλες οι ψείρες και τα αυγά (οι περίφημες κόνιδες), το πρόβλημα θα επιστρέψει. Εκεί που λες «ξεμπέρδεψα», αρχίζεις από την αρχή. Για αυτό, αν θες να τελειώνεις σωστά και με τη μία, πήγαινε σε εξειδικευμένο κομμωτήριο. Έχουν εμπειρία, ειδικό εξοπλισμό και –το σημαντικότερο– υπομονή. Χτενίζουν κάθε τούφα, βρίσκουν ό,τι δε φαίνεται, και κάνουν τη δουλειά χωρίς πανικό και χωρίς μισές λύσεις. Αν κάτι αξίζει να αναθέσεις σε επαγγελματία, είναι αυτό.Κεφάλι με κεφάλι: η ψείρα βρίσκει ευκαιρίες

Η ψείρα δε χρειάζεται πολλά για να ταξιδέψει. Ένα παιδικό κεφαλάκι που ακουμπάει άλλο κεφαλάκι αρκεί. Και τα παιδιά αυτό κάνουν συνέχεια. Αγκαλιές, παιχνίδι, μυστικά στ’ αυτί, selfies –  η ψείρα μεταφέρεται αθόρυβα. Και μετά έχουμε και την ανταλλαγή: κοκαλάκια, στέκες, καπέλα, κουκούλες. Ούτε καν τους περνάει από το μυαλό ότι μοιράζονται και κάτι παραπάνω από στυλ. Για τις ψείρες, το σχολείο λειτουργεί σαν σταθμός μετεπιβίβασης: έρχονται, μένουν λίγο και συνεχίζουν στο επόμενο κεφάλι.

Ψείρες και μύθοι: τι να μην πιστεύεις

Μύθος 1: Οι ψείρες δεν πάνε σε βαμμένα μαλλιά. Πάνε και παραπάνε. Δεν τις ενδιαφέρει το χρώμα – τις νοιάζει μόνο το αίμα και η ζέστη.
Μύθος 2: Οι ψείρες πηδάνε. Όχι. Δεν έχουν καν τέτοια ικανότητα. Μετακινούνται μόνο με άμεση επαφή.
Μύθος 3: Το ξύδι τις σκοτώνει. Στην πραγματικότητα, βοηθά μόνο στο να ξεκολλήσουν τα αυγά. Δεν είναι θεραπεία από μόνο του. Ναι, μεγαλώσαμε με το μαλλί να στάζει ξύδι και να μυρίζουμε σαν τουρσί, αλλά σήμερα υπάρχουν σπρέι ειδικά σχεδιασμένα για ψείρες – ασφαλή, αποτελεσματικά και χωρίς να σε κάνουν να μοιάζεις με βαζάκι από ντουλάπι.

Πρέπει να το πάρεις στα σοβαρά (και να το προλάβεις)

Το σχολείο είναι ο φυσικός βιότοπος της ψείρας. Και όσο τα παιδιά πηγαίνουν κάθε μέρα, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος επαναμόλυνσης. Δε φτάνει να την καθαρίσεις μια φορά, χρειάζεται συστηματικός, εβδομαδιαίος έλεγχος. Μια φορά την εβδομάδα, λίγο φως, ένα λεπτό χτενάκι και δύο μάτια σε επιφυλακή μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια τυχαία ψείρα και μια ολόκληρη αποικία. Αν το κάνεις ρουτίνα, το προλαβαίνεις πριν ξεφύγει η κατάσταση. Η σκληρή αλήθεια; Το πρόβλημα με τις ψείρες τελειώνει όταν τελειώσει και το σχολείο. Δηλαδή, κάπου γύρω στην Τρίτη Λυκείου. Μέχρι τότε… οπλίσου με υπομονή, χτενάκι και καλό φωτισμό.

Το να κολλήσει το παιδί σου ψείρες δεν είναι ντροπή ούτε κάτι σπάνιο. Συμβαίνει. Όπως συμβαίνει και η επιστροφή τους, αν δεν προσέξεις. Με ψυχραιμία, συστηματικό έλεγχο, σωστά προϊόντα και –όταν χρειαστεί– επαγγελματική βοήθεια, λύνεται. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά ούτε κι ένα πρόβλημα που περνά μόνο του. Αν έχεις παιδί στο σχολείο, οι ψείρες είναι μέρος του «πακέτου». Το θέμα είναι να μη μείνουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.

Κεντρική εικόνα και εικόνες άρθρου: iStock