Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη εποχή όλων των παιδιών. Όχι μόνο σταματάνε τα σχολεία και δεν έχουν πια μαθήματα να κάνουν, αλλά πηγαίνουν και στην θάλασσα ή στην πισίνα για κολύμπι και παιχνίδι, κάτι που φαίνεται να απολαμβάνουν όλα τα παιδιά. Μικρά και μεγάλα. Η θάλασσα και οι πισίνες όμως κρύβουν και πολλούς κινδύνους, με μεγαλύτερο όλων, αυτόν του πνιγμού. Ο παιδιάτρος του TLife, Δρ. Σπύρος Μαζάνης, αναλύει στο παρακάτω άρθρο πως θα προλάβεις έναν πνιγμό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο έχουμε σχεδόν διψήφιο αριθμό παιδιών που πνίγονται στη θάλασσα ή στις πισίνες σπιτιών και ξενοδοχείων. Και επίσης υπάρχει ένα μεγαλύτερο νούμερο παιδιών που κινδύνεψαν να πνίγουν, αλλά διασώθηκαν.
Και είναι άδικο να χάνονται ζωές παιδιών σε μια χώρα που πανταχόθεν βρέχεται από θάλασσα. Το παράξενο είναι όμως ότι τα παιδιά πνίγονται κυριολεκτικά “μπροστά στα μάτια των ενηλίκων”. Δηλαδή το συμβάν γίνεται κοντά στην παράλια ή σε πισίνα όπου υπάρχουν οι γονείς ή και άλλοι άνθρωποι.
Υπάρχει κάποια εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο; Ναι υπάρχει εξήγηση και είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε διότι έτσι θα ξέρουμε γιατί πρέπει να επιβλέπουμε με απόλυτη προσοχή τα παιδιά όταν κολυμπούν έστω και στα ρηχά.
Ο λόγος, λοιπόν, που τα παιδιά πνίγονται μπροστά στα μάτια μας είναι διότι: όταν τα παιδιά πνίγονται δεν καλούν σε βοήθεια.
Άσο κι αν φαίνεται παράξενο, τα παιδιά μέχρι πέντε ετών δεν αντιλαμβάνονται ότι την στιγμή που αδυνατούν να κολυμπήσουν και πίνουν το νερό της θάλασσας ή της πισίνας θα πνίγουν ώστε να φωνάξουν και να καλέσουν βοήθεια.
Μπορεί να συμβεί να υπάρχει ομάδα παιδιών που παίζουν και ενώ το ένα πνίγεται, να μην το αντιληφθεί κανείς από την παρέα ή τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά.
Αν κατανοήσουμε και τον μηχανισμό που οδηγεί στον πνιγμό, τότε θα καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να μην χάνουμε ποτέ από τα μάτια μας το παιδί που κολυμπάει.
Ας δούμε , λοιπόν, πως πνίγεται ένα παιδί:
– το αλμυρό θαλασσινό νερό ή το χλωριωμένο νερό της πισίνας όταν ακουμπήσει στον φάρυγγα και στον λαιμό του παιδιού, του προκαλεί σπασμό και δεν μπορεί να αναπνεύσει.
– σε δεύτερο χρόνο ή χάνει τις αισθήσεις του και αρχίζει να καταπίνει νερό ή στην προσπάθεια του να αναπνεύσει αρχίζει να καταπίνει νερό. Και στις δυο περιπτώσεις θα οδηγηθεί σε απώλεια των αισθήσεων του και σε πνιγμό.
Αν, λοιπόν, μέχρι τώρα έχουμε κατανοήσει τον μηχανισμό του πνιγμού των παιδιών και σε τι διαφέρει από τον πνιγμό των ενηλίκων οι οποίοι καλούν σε βοήθεια, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να παίρνουμε τα εξής μέτρα πρόληψης:
– πότε και για κανένα λόγο δεν αφήνουμε ένα παιδί να κολυμπάει χωρίς να το παρακολουθούμε.
– δεν εμπιστευόμαστε ούτε το παιδί που ξέρει καλό κολύμπι.
– όταν υπάρχουν πολλοί ενήλικες, συνεννοούμαστε ποιος είναι ο υπεύθυνος να παρακολουθεί το παιδί ή τα παιδιά.
– είμαστε έτοιμοι πάντα να επέμβουμε για να σώσουμε ένα ΠΑΙΔΙ που πνίγεται και επομένως δεν πρέπει να είμαστε φαγωμένοι και δεν πρέπει να καταναλώνουμε αλκοόλ.
– αν έχουμε κάποια αμφιβολία για την πορεία της κολύμβησης φροντίζουμε κάθε τόσο να καλούμε το όνομα του παιδιού ώστε να διαπιστώνουμε ότι όλα πάνε καλά.
– να έχουμε στο μυαλό μας πάντοτε ότι: παιδί που κολυμπάει χωρίς την επίβλεψη κάποιου ενήλικα, είναι σαν να οδηγεί μηχανάκι χωρίς κράνος.
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΣΤΟ ΔΡ. ΣΠΥΡΟ ΜΑΖΑΝΗ; ΚΑΝ’ ΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ BANNER ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
