10+1 ερωτήσεις στον παιδίατρο, Σπύρο Μαζάνη

Κύριε Μαζάνη είστε από τους πιο δημοφιλείς και επιτυχημένους παιδίατρους της χώρας μας. Τι σας δίδαξε τόσα χρόνια το επάγγελμά σας;

Μου έχει δίδαξε ότι ΔΕΝ είναι επάγγελμα! Η επιλογή και η απόφαση για να γίνει κάποιος παιδίατρος γίνεται με βάση την αγάπη του για τα παιδιά. Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά, και πρώτα πρώτα διότι δεν υπάρχουν ωράρια. Το λειτούργημα του παιδίατρου περιέχει ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ αυτού, του παιδιού και των γονιών. Πολλές φορές δοκιμαζόμαστε με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Ο παιδίατρος είναι πλέον ο μοναδικός οικογενειακός γιατρός που μπαίνει στα σπίτια και γνωρίζει γονείς, αδέρφια , γιαγιάδες κλπ. Μέρα και νύχτα ο παιδίατρος είναι διαθέσιμος να βοηθήσει το παιδί και την οικογένεια. 

Από την εμπειρία σας, τι θα συμβουλεύατε τους νέους γονείς;

Όσον αφορά την σωματική και την ψυχή του υγεία, να προσέχουν να μην στέλνουν ΔΙΠΛΑ μηνύματα στο παιδί τους. Πρέπει να συμφωνήσουν να… συμφωνούν σε όλα όταν είναι μπροστά το παιδί και σε δεύτερο χρόνο να διαχειρίζονται τις διάφορες τους. Αν οι γονείς συμφωνούν στη διατροφή του, στο παιχνίδι, στις ώρες του ύπνου, στη χρήση οθονών κλπ, το παιδί  τους θα νιώθει ασφάλεια. Όταν λένε ΝΑΙ ή ΟΧΙ, θα πρέπει να ταυτίζονται, αλλιώς το παιδί θα νιώθει ανασφάλεια και θα «ψαχτεί» και θα επηρεασθεί από αλλού.

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι γονείς σήμερα;

Δεν αφιερώνουν τον απαιτούμενο χρόνο που χρειάζεται το παιδί τους. Τα παιδιά περισσότερο βλέπουν με τα μάτια την συμπεριφορά των γονιών τους και λιγότερο ακούνε τις νουθεσίες. Πολλοί γονείς συνηθίζουν να «παρκάρουν» τα παιδιά τους σε δραστηριότητες, ενώ πρέπει να κερδίζουν χρόνο μαζί τους, ο οποίος είναι αναντικατάστατος και δεν γυρίζει ποτέ ξανά πίσω.

Τι είναι αυτό που αγαπάτε ιδιαιτέρως στα παιδιά;

Το βλέμμα τους! Είναι τρυφερό και αληθινό. Τα παιδιά έχουν ένστικτο και με τα μάτια τους εκφράζονται , νιώθεις την ψυχή τους. Όλα τα παιδιά, τα νιώθεις δικά σου. Και όταν έρθει η στιγμή που περνάει ο φόβος για την ένεση και σε αγκαλιάζουν, τότε είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση.

Έχουμε παρακολουθήσει τις δράσεις σας. Είστε ένας ιδιαιτέρως δραστήριος παιδίατρος. Μιλήστε μας λίγο για τους εμβολιασμούς που κάνετε δωρεάν στα παιδιά των νησιών μας.

Είμαι μέλος και ταμίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων που εκπροσωπεί τους 3.500 παιδιάτρους της Ελλάδας, οι οποίοι παρακολουθούν περίπου το 74ο/ο των παιδιών της χώρας μας. Σε συνεργασία με την ΚΕΔΕ πηγαίνουμε σε μέρη της Ελλάδας όπου δεν υπάρχει παιδίατρος, κάνουμε ομιλίες ενημέρωσης για τα εμβόλια, εξετάζουμε και εμβολιάζουμε. Η δράση αυτή ονομάζεται ΟΜΠΡΕΛΑ, και μέχρι τώρα έχουμε επισκεφτεί την Αλόννησο, την Αμοργό, την Νίσυρο, την Ιθάκη, τα Ψαρά και συνεχίζουμε.

Έχετε γράψει κι ένα παραμύθι, «Βόλιος Εμβόλιος». Τι ακολουθεί; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Σε συνεργασία με την δημοσιογράφο υγείας, Φλώρα Κασσαβέτη, γράψαμε δυο παραμύθια υγείας, για παιδιά ηλικίας 4 ως 10 ετών. Το πρώτο βιβλίο είναι ο «Βόλιος Εμβόλιος», ένα αληθινό παραμύθι για τα εμβόλια. Μέσα από την ιστορία του, τα παιδιά ψυχαγωγούνται και μαθαίνουν την σημασία των εμβολίων. Πρόκειται για το μοναδικό παραμύθι παγκοσμίως που αναφέρεται στα εμβόλια. Έχει γίνει και θεατρική παράσταση από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς Θεσσαλονίκης και παίχτηκε με την αιγίδα του ιατρικού συλλόγου Θεσσαλονίκης την παγκόσμια εβδομάδα εμβολιασμών. Όλα τα συγγραφικά δικαιώματα δίνονται για φιλανθρωπικό σκοπό στην παιδιατρική κλινική του Αττικού νοσοκομείου.

Το δεύτερο παραμύθι είναι «Το Πάρτυ της Κυρίας Ίωσης», που μέσα από την ιστορία το παιδί ψυχαγωγείται και διδάσκεται τι συμβαίνει μέσα στο σώμα μας, όταν μπαίνει ένας ιός. Τα συγγραφικά δικαιώματα δίνονται για φιλανθρωπικό σκοπό στο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας. Στόχος μου είναι να γραφτούν ακόμη μερικά παραμύθια για σημαντικά ιατρικά θέματα. 

Σας μένει καθόλου προσωπικός χρόνος; Τι κάνετε συνήθως;

Προσωπικός μου χρόνος είναι το …επάγγελμα μου με την έννοια ότι το κάνω με μεγάλη αγάπη. Σαν άσκηση έχω επιλέξει εδώ και χρόνια το pilates, το καγιάκ θαλάσσης και το ποδήλατο κούρσας, αλλά γενικά κάθε μέρα επιδιώκω να βρίσκεται στο πρόγραμμά μου η αερόβια άσκηση με πολλούς τρόπους και επιλογές. Αγαπώ το θέατρο, λατρεύω και κάνω πολλά ταξίδια, συμμετέχω σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Γενικά είμαι πολύ δραστήριος και πιστεύω ότι όταν υπάρχει θέληση βρίσκεις και τον χρόνο. Η ζωή μας μπορεί να είναι μικρή, αλλά οι στιγμές μας πρέπει να είναι μεγάλες!

Τι είναι αυτό που σας ιντριγκάρει στο καγιάκ;

Το καγιάκ είναι εθισμός! Νιώθεις ελευθερία που με τις δικές σου δυνάμεις μπορείς να ταξιδεύεις στις θάλασσες, να ζεις έντονες  συγκινήσεις και να ονειρεύεσαι. Ταυτόχρονα εκτός από ψυχαγωγία είναι και πολύ σημαντική άσκηση. Η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη και κατάλληλη χώρα για καγιάκ με τις απέραντες και ασφαλείς ακτογραμμές της και πάρα πολλοί ξένοι έρχονται κάθε χρόνο για να το απολαύσουν. Το καγιάκ θα μπορούσε να γίνει ένα δυνατό εργαλείο για τον τουρισμό μας.

Κάνετε και pilates, σωστά;

Το pilates είναι μια άλλη, μεγάλη ευχαρίστηση! Είναι το αντίβαρο στον σύγχρονο τρόπο ζωής που είναι ιδιαίτερα καθιστικός, αλλά και η θεραπεία στις κακώσεις και την ταλαιπωρία που προκαλούνται από οποιαδήποτε άλλη άσκηση. Κάθε άσκηση στο pilates εκτελείται με τέλεια εισπνοή και εκπνοή εστιάζοντας στη σύσφιξη των κοιλιακών μυών. Αυτό προσφέρει στον οργανισμό καλή οξυγόνωση των συστημάτων και ειδικά του καρδιοαναπνευστικού και του εγκεφάλου. Αυξάνει τη ροή του αίματος στα ζωτικά όργανα και απομακρύνει τις τοξικές ουσίες και σκέψεις.

Ποιο είναι το μότο που χαρακτηρίζει τη ζωή και τον χαρακτήρα σας;

Το μότο μου νομίζω πως είναι το «αναλύω τα πάντα». Μισώ την προχειρότητα και τους εμπαιγμός και λατρεύω την έξυπνη, σωστά δουλεμένη σκέψη. Δεν κάνω τίποτα εν βρασμώ ψυχής και αναλύω την κάθε κίνηση. 

Ως γιατρός, ποια συμβουλή θα επιλέγατε να δώσετε σε όλους εμάς;

Όσο τα παιδιά είναι μικρά θα πρέπει να τους προσφέρουν απέραντη αγάπη  και χρόνο. Η αγάπη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Μέχρι τα τρία χρόνια, το παιδί θα πρέπει να απολαμβάνει συνεχώς την παρουσία της μητέρας του. Γρήγορα όμως και πηγαίνοντας προς την εφηβεία θα πρέπει να απογαλακτίζονται, ώστε να αρχίσουν να φεύγουν και προς την ενηλικίωση να τα αφήσουν να πετάξουν με τα δικά τους φτερά. Η νοοτροπία να νταντεύουμε τα παιδιά μας και μετά την ενηλικίωση, τα ευνουχίζει. Όσο πιο νωρίς τα παιδιά αναλαμβάνουν την ζωή τους, τόσο πιο ώριμη θα είναι η οικογένεια τους και η κοινωνία.