Ο παιδίατρος του TLIFE απαντά στις ερωτήσεις των γονιών!

Ερώτηση
“Από τότε που γέννησα ανέπτυξα πρόβλημα μικροβιοφοβίας. Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια, προσπαθώ να το ελέγξω αλλά ακόμη δεν έχω καταφέρει να το αποβάλω εντελώς. Αυτό τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην κόρη μου;”

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι έχουομε έναν φόβο για τα μικροβια και μέχρι ένα ορισμένο σημείο αυτό είναι θετικό γιατί έτσι παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα, δεδομένου ότι τα μικρόβια δεν είναι αθώα. Όταν όμως αυτός ο φόβος για τα μικρόβια γίνεται υπερβολικός, τότε θα πρέπει να το ελέγξουμε γιατί περνάμε σε παθολογικές καταστάσεις. Ανάλογα λοιπόν με το βαθμό της μικροβιοφοβίας, προσπαθούμε να το ελέγξουμε μόνοι μας ή εάν αυτό δεν είναι εφικτό τότε απευθυνόμαστε σε ειδικούς οι οποίοι βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση όπως είναι ψυχολόγοι ή ψιχίατροι. Όσον αφορά στο παιδί σας, σίγουρα ζώντας σε ένα περιβάλλον όπου η μητέρα συμπεριφέρεται με τον άλφα ή βήτα τρόπο και λίγο ή περισσότερο όσον αφορά στην μικροβιοφοβία θα επηρεαστεί στην ψυχολογία του αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε σε τι βαθμό και ποια θα είναι τα προβλήματα που θα παρουσιάσει τώρα ή αργότερα. Άρα λοιπόν αφού και μόνη σας έχετε εντοπίσει κάποιο πρόβλημα πρέπει να απευθυνθείτε στους ειδικούς, όπως σας είπα, προκειμένου όσο γίνεται πιο γρήγορα να το λύσετε και για εσάς και για το παιδί σας αλλά και για τους υπόλοιπους που ζουν κοντά σας.

Ερώτηση
“Ονομάζομαι Γεωργία και έχω μια κόρη 18 μηνών. Το πρόβλημά μου είναι ότι όταν θέλει κάτι τσιρίζει μέχρι να το πάρει, απλά αυτό μπορεί να το κάνει ασταμάτητα για μια ώρα. Μήπως φταίει το γεγονός ότι ο άντρας μου όταν εκνευρίζεται φωνάζει και σπάει πράγματα και το παιδί απλά μιμείται συμπεριφορά; Γιατί είχα πάει επίσκεψη στους γονείς μου στο εξωτερικό και εκεί δεν φερότανε έτσι, ούτε το πρώτο διάστημα που είχαμε επιστρέψει, τώρα το κάνει κάθε μέρα. Τι να κάνω;”

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, έχεις εντοπίσει μόνη σου από πού προέρχεται το πρόβλημα και φαντάζομαι ότι και στο μυαλό σου έχεις την λύση αλλά δεν έχεις το θάρρος να την εκφράσεις. Ξέρουμε ότι τα παιδιά επηρεάζονται πάρα πολύ από το περιβάλλον στο οποίο ζουν και άρα η συμπεριφορά των γονιών είναι εκείνη που τα κάνει να είναι ήρεμα ή νευρικά, να αντιδρούν με χαμηλούς τόνους ή εκνευρισμένα. Στην οικογένειά σας, αφού ο μπαμπάς είναι ένας άνθρωπος νευρικός, επόμενο είναι το παιδί να επηρεαστεί και από τη μια να μιμείται τον πατέρα και από την άλλη με τη συμπεριφορά του αυτή να θέλει να σας τιμωρήσει για το γεγονός ότι δεν ζει σε ένα ήρεμο και ευτυχισμένο περιβάλλον. Κατά συνέπεια, δε φταίει το παιδί σας αλλά ο χώρος και τα άτομα με τα οποία ζει. Προς αυτή την κατεύθυνση θα το ψάξετε, θα το συζητήσετε με το σύζυγό σας και αν δεν μπορείτε μόνοι σας να δώσετε τη λύση θα πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικούς ψυχολόγους ή οικογενειακούς συμβούλους προκειμένου να σας βοηθήσουν διότι εάν τώρα το παιδί σας συμπεριφέρεται έτσι φανταστείτε τι αντίδραση θα βγάλει στην εφηβεία ή και αργότερα.

Ερώτηση
“Ο γιος μου είναι 9 ετών και πριν ένα μήνα είχε μολυσματικό κηρίο. Μας έδωσε ο δερματολόγος Αmoxil και τοπικά Βetadin και Fucidin. Δεν υποχώρησε και μου αλλαξε την αντιβίωση σε Claricid. Συνολικά η θεραπεία κράτησε 10 μέρες. Υποχώρησε εντελώς. Ένα μήνα μετά ξανακολλάει. Μας είπε η παιδίατρος να πάρει πάλι αντιβίωση. Γιατί κόλλησε πάλι τόσο γρήγορα; Τι πρέπει να προσέχω;”

Απάντηση
Όταν ένα παιδί μολύνεται τόσο συχνά με δερματικές παθήσεις θα πρέπει να σκεφτούμε 2-3 παράγοντες που μπορεί να το δημιουργήσουν. 1. Θα πρέπει να γίνει μια καλλιέργεια της δερματικής βλάβης προκειμένουν να βρεθεί το μικρόβιο που την έχει προκαλέσει και βάσει αντιβιογράμματος να δοθεί η σωστή θεραπεία, η οποία μπορεί να είναι από το στόμα αλλά καμιά φορά μπορεί να χρειαστεί να είναι και ενδοφλέβια. 2. Ένα παιδί αυτής της ηλικίας, εάν πηγαίνει σε χώρους όπου υπάρχουν μικρόβια, ειδικότερα σταφυλόκοκκος, για πράδειγμα θάλασσα, παιδική χαρά, κήποι κ.λπ. είναι εύκολο να μολυνθεί. 3. Θα πρέπει να κάνετε εξετάσεις αίματος, όσον αφορά στο ζάχαρο, δηλαδή γλυκόζη αίματος και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη γιατί καμιά φορά ένας λανθάνον σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να προκαλεί συχνές μικροβιακές, δερματικές λοιμώξεις. 4. Μπορεί σε αυτή την περίοδο που διανύετε η άμυνα του παιδιού για κάποιους λόγους να έχει πέσει, όπως λέμε, και αυτό να είναι η αιτία να κολλάει πολύ πιο εύκολα κάποια μικρόβια που σε άλλη περίπτωση δεν θα συνέβαινε.

Ερώτηση
“Κύριε Μαζάνη, το τρίτο παιδάκι μου είναι 22 μηνών, είναι πανέξυπνο, τα καταλαβαίνει όλα αλλά δεν λέει καμιά λεξούλα εκτός από 4-5. Μπαμπαλίζει ακόμη, δεν φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα αλλά ανησυχώ. Τα άλλα παιδάκια μου μίλαγαν από 1,5 χρονών. Καταλάβαινα τι ήθελαν. Να σας πω ότι την έχουμε πιο καλομαθημένη. Ευχαριστώ”.

Απάντηση
Αγαπητή μανούλα, αφού το μωρό σου ακούει αυτά που του λέτε και ήδη έχει πει κάποιες λεξούλες νομίζω ότι δεν θα έχετε κάποιο πρόβλημα, δεδομένου ότι και η ηλικία του είναι οριακή όσον αφορά στην ομιλία. Μάλλον, το παιδί, όπως λες, είναι χαϊδεμένο και όπως βλέπουμε σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις αργεί να μιλήσει διότι μέσα του δεν θέλει να μεγαλώσει, να ωριμάσει δηλαδή διότι νιώθει ότι έτσι θα χάσει κάποια προνόμια που έχουν τα μικρά παιδιά μέσα στην οικογένεια.

Ερώτηση
“Πώς μπορώ να ξέρω το ύψος που θα έχουν τα παιδιά μου; Έχω ένα κοριτσάκι 22 μηνών, 92 πόντους και 14.400 κιλά και ένα αγοράκι 3.5 μηνών, 7.370 κιλά και 64.5 πόντους. Εγώ έχω ύψος 1.67 και ο πατέρας τους 1.73. Ευχαριστώ πολύ”.

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, βάσει των σωματομετρικών στοιχείων που μου δίνει για το δικό σου ύψος και του συζύγου σου, υπάρχουν 2-3 τύποι με τους οποίους μπορούμε στο περίπου να προσδιορίσουμε ποιο θα είναι το ελάχιστο ύψος που θα έχει ένα παιδί στην ενήλικη ζωή. Χρησιμοποιώντας έναν από αυτούς τους τύπους βλέπω ότι το κοριτσάκι σου θα γίνει το λιγότερο 164 εκατοστά και το αγοράκι σου 176 εκατοστά. Αυτά που σου γράφω μην τα παίρνεις ως δεδομένα, γιατί σίγουρα μπορεί να έχουν πάρει ένα γονίδιο από προηγούμενους προγόνους και να γίνουν πολύ ψηλότερα από αυτό το οποίο δίνει ένας μαθηματικός τύπος ή να επηρεαστεί από τις κλιματολογικές συνθήκες και από τη διατροφή του και έτσι να γίνουν πολύ ψηλότερα από αυτό το οποίο σου είπα.

Ερώτηση
“Κύριε Μαζάνη έχω ένα εγγονό 16 μηνών και έχει αρχίσει και χτυπάει πότε την μαμά του ή κάποιο άλλο πρόσωπο. Τι μπορούμε να κάνουμε και πώς να του συμπεριφερόμαστε εκείνη τι στιγμή; Σας ευχαριστώ”.

Απάντηση
Αγαπητή γιαγιά, όπως έχω πει και σε μία φίλη πιο πάνω αλλά και πολλές φορές σε διάφορες ανάλογες ερωτήσεις, τα παιδιά στη συμπεριφορά τους αντανακλούν αυτό που ζουν μέσα στο σπίτι τους. Ειδικότερα σε αυτήν την ηλικία που βρίσκεται το εγγονάκι σας που αρχίζουν τα παιδιά να δείχνουν την προσωπικότητά τους, τη δύναμή τους και γίνονται λίγο επιθετικά συμπεριφέρονται πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο. Σε γενικές γραμμές, η αντιμετώπιση γίνεται με διακριτικότητα, να μην δείχνετε ότι αυτό σας ενοχλεί, ούτε να το μαλώνετε, σε πρώτη φάση να προσπαθείτε να του αποσπάσετε την προσοχή με κάτι άλλο χωρίς να καταλάβει ότι το κάνετε επίτηδες και ψάξτε μέσα στο περιβάλλον σας να δείτε τι είναι εκείνο που ενοχλεί το παιδί διότι σίγουρα με τη συμπεριφορά αυτή δείχνει ότι κάτι δεν του αρέσει.

Ερώτηση
“Έχω ένα αγοράκι 13 μηνών. Τρώει τις στερεές τροφές αλεσμένες (εντελώς), γιατί ο παιδίατρός μας μάς είπε ότι έτσι πρέπει να κάνουμε έως τους 16-18 μήνες, μιας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πνιγεί. Όλοι οι συγγενείς (που έχουν παιδιά), μού λένε να του δώσω ένα κομμάτι ψωμί ή ένα κόκκαλο, για να αρχίσει να μασάει. Εγώ δεν το κάνω, γιατί φοβάμαι. Εξάλλου ο μικρός δυσκολεύεται να καταπιεί ακόμα και τον μη αλεσμένο τραχανά, που δοκίμασα να του δώσω. Ποια η γνώμη σας; Και μια δεύτερη ερώτηση: το εμβόλιο για το μηνιγγιτιδόκοκκο τύπου Β μπήκε στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού ή όχι ακόμα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας”.

Απάντηση
Όσον αφορά στην πρώτη σου ερώτηση, το πώς θα συμπεριφερθούμε σε ένα παιδί αυτής της ηλικίας ποικίλλει ανάλογα με τις ικανότητες και του παιδιού αλλά και της μητέρας που το ταΐζει. Σε γενικές γραμμές, μετά το χρόνο αρχίζουμε να προσφέρουμε στο παιδί τις τροφές λιγότερο αλεσμένες, ώστε όταν θα φτάσει τους 17-18 μήνες να έχει καταφέρει να φάει πιο χοντρές τις τροφές του διότι μετά την ηλικία αυτή αρχίζει να τεμπελιάζει. Φυσικά αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Στην αρχή του προσφέρουμε ένα κομμάτι κόκκαλο από κοτόπουλο ή μπριζόλα να το γλύψει προκειμένου να νιώσει ότι υπάρχει νοστιμιά και στο σκληρό. Μπορούμε να του δώσουμε ένα παξιμάδι χοντρό, χωριάτικο (ντάκο) ώστε να το πιπιλίζει και καθώς λιώνει το άμυλο το γλυκαίνει και έτσι του δημιουργεί ευχαρίστηση αλλά επίσης του ανακουφίζει και τα ούλα διότι σίγουρα σε αυτή τη φάση βρίσκεται στην οδοντοφυΐα. Άλλοι τρόποι είναι να λιώσουμε κάποια τροφή όπως τα ζυμαρικά, την πατάτα, το καρότο με το δάχτυλό μας και μαζί με ντομάτα και λαδάκι να προσπαθήσουμε λίγο λίγο να το βάλουμε στο στόμα του προκειμένου να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι πιο στερεό. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με το πιρούνι ή να λιώσουμε το φαγητό του στο χειροκίνητο μύλο, καθώς έτσι μπορούμε εμείς να προσδιορίσουμε το βαθμό που θα κόψουμε τις τροφές του. Όσον αφορά στη δεύτερη ερώτηση, το εμβόλιο του μηνιγγιτιδόκοκκου τύπου Β, το οποίο είναι άκρως απαραίτητο να γίνει στη χώρα μας, δεν έχει μπει ακόμα στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού και ούτε υπάρχει κάποια πληροφόρηση για το αν αυτό θα γίνει κάποια στιγμή.

Ερώτηση
“Κύριε Μαζάνη, θα ήθελα να μου πείτε πόσο διαρκεί η αποστείρωση των μπιμπερό από τη στιγμή που θα τα βάλουμε στο ψυγείο. Ευχαριστώ πάρα πολύ”.

Απάντηση
Σε γενικές γραμμές, από τη στιγμή που έχουμε αποστειρώσει τα μπιμπερό και τα έχουμε τοποθετήσει καλά σε ένα καθαρό ψυγείο μπορεί η αποστείρωση να διαρκέσει μέχρι και 24 ώρες.

Ερώτηση
“Γιατρέ καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις πολύτιμες συμβουλές σας. Με αγχώνει το ύψος και το βάρος του μικρού μου γιου. Είναι 6 χρονών και 9 μηνών και έχει ύψος 1,17 και βάρος 21,5. Γεννήθηκε με καισαρική στην 38η εβδομάδα με ύψος 49 εκ. και βάρος 2870. Εγώ είμαι 1,64 και ο μπαμπάς του 1,78 (σαν παιδάκι ήταν από τα κοντούλικα). Επειδή αυτό τον καιρό θα του κάνω τον καθιερωμένο προληπτικό έλεγχο με γενική εξέταση αίματος και ούρων, θεωρείτε ότι θα πρέπει να κάνω κάποια ειδική εξέταση για να βεβαιωθώ ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην ανάπτυξή του; Σας ευχαριστώ πολύ”

Απάντηση
Αγαπητή φίλη, βάσει των στοιχείων που μου δίνεις, το παιδί σου όταν θα ενηλικιωθεί θα έχει το λιγότερο 177 εκατοστά ύψος. Αν αυτό δεν σε ικανοποιεί και νομίζεις ότι το παιδί σου έχει κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να του κάνεις μια ακτινογραφία άκρας χειρός προκειμένου να διαπιστωθεί βάσει των οστών που υπάρχουν στον καρπό σε τι βαθμό ανάπτυξης βρίσκεται αυτή τη στιγμή η οστική του ηλικία. Από αυτό θα μπορέσει ο γιατρός να καταλάβει εάν το παιδί έχει περιθώριο να ψηλώσει ακόμα ή αν η ανάπτυξή του πηγαίνει πολύ αργά.

Ερώτηση
“Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση. Σας παρακολουθώ χρόνια και χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσω μαζί σας. Είμαι μητέρα μιας μπέμπας περίπου 2,5 μηνών, η οποία ζυγίζει 5.500 κιλά και έχει ύψος 60 εκατοστά. Είναι ένα πολύ ήσυχο μωράκι, τη θηλάζω αποκλειστικά και γενικά δεν είχαμε προβλήματα, κολικούς κλπ. Τις τελευταίες ημέρες η μικρή έχει αρχίσει να βάζει μανιωδώς το χεράκι της στο στόμα, άλλοτε όλη τη γροθιά και άλλοτε κάποιο δαχτυλάκι. Έχοντας ακούσει για μωρά που διατήρησαν αυτή τη συνήθεια για χρόνια και για δαχτυλάκια που έμειναν ατροφικά, ανησυχώ. Ο παιδίατρος μου είχε πει να τη βάζω στο στήθος όταν τη βλέπω να πιπιλάει το χέρι, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε δυνατό, ενώ κάποιες φορές μόλις την αφήνω, αυτή ξαναρουφάει το χεράκι της. Το ερώτημά μου έχει να κάνει με την πιπίλα και κατά πόσο είναι καλό ή κακό να τη δώσω στο παιδί. Μου κάνει εντύπωση γιατί κανείς απ’ όσους έχω ρωτήσει ή απ’ όσα έχω διαβάσει, δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά και ως νέα μανούλα δεν ξέρω τι να κάνω. Να της δώσω πιπίλα και αν ναι, πώς θα πρέπει να την αποστειρώνω; Μήπως θα επηρεάσει το θηλασμό; Ή να την αφήσω να πιπιλάει το χεράκι της αφού αυτό επέλεξε;”

Απάντηση
Αγαπητή μανούλα, εγώ θα πάρω θέση για την πιπίλα και θα σου πω τα εξής βάσει της εμπειρίας μου τόσων χρόνων με τα μικρά παιδιά. Καταρχάς, το ιδανικό θα ήταν ένα παιδί να μη χρησιμοποιήσει καθόλου ούτε την πιπίλα ούτε το δάχτυλό του. Επειδή όμως αυτό φαίνεται ότι στην πράξη δεν είναι εφικτό και τα μωράκια κάποια στιγμή ζητάνε να πιπιλίσουν κάτι στο στόμα τους είτε γιατί έχει αρχίσει η οδοντοφυΐα τους είτε γιατί με αυτό τον τρόπο καθώς εκκρίνονται ενδορφίνες μέσα στο σωματάκι τους αισθάνονται ηρεμία, αρχίζουν να βάζουν το δάχτυλο στο στόμα. Επειδή λοιπόν το να κόψουμε το δάχτυλο κάποια στιγμή από το πιπίλισμα είναι εξαιρετικά δύσκολο διότι αφού είναι δικό του μπορεί να το βάζει όποτε θέλει κι αν φτάσει στο σημείο να φτάσει το ένα δάχτυλο καλό είναι να ξεκινήσουμε την ξένη πιπίλα. Όμως δεν την έχουμε και συνέχεια όσο θέλει το παιδί. Δηλαδή τη δίνουμε για λίγο τη στιγμή που το έχει ανάγκη και προσπαθούμε να τη βγάζουμε ώστε να μην τη συνηθίσει. Επίσης όταν κλείσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε να του κόψουμε την πιπίλα, το οποίο γίνεται σταδιακά και με χαλαρό τρόπο. Πιστεύω ότι στην ηλικία που βρίσκεται το μωρό σου έχει ξεκινήσει η οδοντοφυΐα και άρα λοιπόν αισθάνεται κάποιο πόνο και ενόχληση στα ούλα και αυτός είναι ένας λόγος που θέλει τώρα να έχει κάτι στο στόμα προκειμένου να παρηγορηθεί.

Ερώτηση
“Κύριε Μαζάνη, ο γιος μου γεννήθηκε 2410 και 45 εκ. και τώρα είναι ενός έτους, 8600 και 77 εκατοστά. Είναι σε φυσιολογικά όρια;”

Απάντηση
Όταν ένα αγοράκι φτάσει να κλείσει το χρόνο τότε πρέπει να έχει τριπλασιάσει το βάρος που γεννήθηκε και στο ύψος να έχει πάρει 20 με 22 εκατοστά. Άρα βάσει των στοιχείων που μου δίνετε το αγοράκι σας είναι μία χαρά και δεν πρέπει να ανησυχείτε.