Σκέφτεσαι να κάνεις και δεύτερο παιδί;

Έχεις ήδη ένα παιδί με τον σύντροφό σου και σκέφτεστε το ενδεχόμενο να αυξήξετε κι άλλο την οικογένειά σας. Πολλές σκέψεις όμως τριγυρίζουν όμως στο μυαλό σου. Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σου επισημαίνει τι πρέπει να να λάβεις υπόψην σου σε περίπτωση που μπεις στη διαδικασία για ένα δεύτερο μωράκι!

Από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς τις περισσότερες φορές σκεφτόμαστε και για ένα δεύτερο παιδί συνήθως αιτιολογώντας τη σκέψη μας με το γεγονός ότι θα έχει το πρώτο παρέα. Βέβαια το μοναχοπαίδι είναι κατά πάρα πολύ ευνοημένο και δεν είναι πάντα εγωκεντρικό, μοναχικό ή αντικοινωνικό.

Αν ο γονιός φροντίσει να κάνει το παιδί του κοινωνικό με παρέες, με συναναστροφές, να το αντιμετωπίζει με σωστό τρόπο το μοναχοπαίδι θα έχει όλα τα καλά χωρίς κανένα κακό. Το πρώτο παιδί έτσι κι αλλιώς είναι ευνοημένο. Έρευνες έχουν δείξει ότι έχει καλύτερο γενετικό υλικό απ’ όλα τα επόμενα παιδιά, σε περίοδο πολέμου και λιμού τα πρωτότοκα έχουν αντέξει πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα. Άλλωστε γίνονται και διάδοχοι, ο πρωτότοκος είναι πάντα ο ευνοημένος και ο ευνοούμενος.

Όμως το να φέρνεις παιδιά στον κόσμο είναι καταπληκτικό, μακάρι να μπορούσαμε να φέρουμε όχι μόνο το δεύτερο παιδί στον κόσμο αλλά και πολλά ακόμη.

1. Καταρχήν πρέπει να προσέξουμε από την αρχή με το πρώτο παιδί. Εφόσον έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε και δεύτερο δεν πρέπει να “πέφτουμε με τα μούτρα” επάνω του. Όχι μόνο οι γονείς αλλά και όλοι οι συγγενείς δεν πρέπει να το κάνουν να αισθάνεται μοναδικό γιατί θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο όταν έρθει το δεύτερο παιδάκι.

2. Θα πρέπει να το μεγαλώνουμε με μεγάλη κοινωνικότητα, με συντροφικότητα, να το διδάσκουμε να μοιράζεται τα πράγματά του ή να το φέρνουμε σε συναναστροφές με συνομήλικα παιδάκια και να του λέμε ότι σε λίγο θα έχει και εκείνο ένα αδερφάκι. Μπορούμε να του πούμε ακόμη και πριν το συλλάβουμε “ότι υπάρχει ένα αδερφάκι που περιμένει την ώρα του για να έρθει”.

3. Όταν αποφασίσουμε να κάνουμε το δεύτερο παιδί βεβαίως σκεφτόμαστε πια είναι η ιδανική διαφορά ηλικίας με το πρώτο. Εδώ οι γνώμες διχάζονται.

Όταν τα δύο παιδιά είναι κοντά το ένα με το άλλο, μεγαλώνουν σχεδόν σαν δίδυμα και δεν έχουν μεγάλους ανταγωνισμούς και έντονη ζήλια αλλά και οι γονείς ξεμπερδεύουν σχεδόν μαζί από πάνες, μπιμπερό και αποστειρώσεις, παιδίατρους εμβόλια κ.α

Από την άλλη μεριά όμως ένα κουραστικό πρώτο παιδί και ένα κουραστικός τοκετός ή μια κουραστική εγκυμοσύνη μπορούν να μας κάνουν να θέλουμε να ξεκουραστούμε πρώτα, να αναλάβουμε δυνάμεις και ύστερα να φέρουμε στον κόσμο το δεύτερο παιδί.

Άρα λοιπόν ή πρέπει να έχεις μια μικρή διαφορά ή μια διαφορά τουλάχιστον 2,5-3 χρόνων.

4. Αν αποφασίσουμε να κάνουμε δεύτερο παιδί θα πρέπει να δούμε το θέμα του δωματίου. Τα σημερινά σπίτια είναι μικρά και οι περισσότεροι βάζουμε τα παιδιά να κοιμούνται μαζί και αυτό είναι λάθος. Μέχρι τα 4 χρόνια τους μπορούν να κοιμηθούν μαζί, από κει και ύστερα τα παιδιά μεγαλώνουν, έχουν μεγαλύτερες ανάγκες ζωτικού χώρου και θα πρέπει είτε είναι ομόφυλα είτε είναι ετερόφυλα να έχουν ο καθένας το δικό του δωμάτιο.

5. Όταν θα συλλάβουμε θα πρέπει να προετοιμάσουμε το παιδί όχι άμεσα γιατί το παιδί δεν καταλαβαίνει και είναι πάρα πολύς ο χρόνος των 9 μηνών για να περιμένει το αδερφάκι. Μόλις όμως αρχίσει η κοιλιά να φουσκώνει θα πρέπει να εξηγήσουμε στο πρώτο μας παιδί ότι είναι στο δρόμο να έρθει και το αδερφάκι του, ότι ότι βλέπει να γίνεται πάνω μας είχε γίνει και για το ίδιο.

Στη συνέχεια όταν γεννήσουμε ότι κάνουμε στο μωρό εξηγούμε στο μεγάλο μας παιδί ότι τα έχει ήδη εισπράξει και σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί από εκείνο μάθαμε να είμαστε γονείς.

Είναι υπέροχο να έχει αδερφάκι και μέσα από αυτό να βλέπει πως μεγάλωσε το ίδιο και επίσης να διδάξει αυτά που έχει ήδη μάθει εκείνο στο μικρότερο αδερφάκι του οποίου θα είναι ο ήρωας, το πρότυπο, ο μύθος.