Τι είναι τα παιδικά τικ;

“Η διαταραχή του τικ είναι μια ακούσια, πιεστική, ξαφνική και γρήγορα επαναλαμβανόμενη κίνηση ή φώνηση, χωρίς το άτομο να είναι σε θέση να την ελέγξει. Πρόκειται για μια μη ρυθμική κίνηση, ήχο, ή επαναλαμβανόμενη λέξη. Αν και το άτομο το αντιλαμβάνεται, νιώθει ότι δεν μπορεί να αντισταθεί, δεν μπορεί να το ελέγξει. Έχει παρατηρηθεί ότι η διαταραχή του τικ εμφανίζεται 3 φορές περισσότερο στα αγόρια έναντι των κοριτσιών” λέει η Αριάδνη Ζουλίνου, Ψυχολόγος.

Τα πιο συνήθη τικ
Το άνοιγμα-κλείσιμο των βλεφάρων, η ανύψωση των φρυδιών, η κίνηση του πιγουνιού, το καθάρισμα του λαιμού, η ανύψωση των ώμων, το τίναγμα μπράτσων, δαχτύλων ή χεριών, οι ιδιοτυπίες στο βάδισμα, το φύσημα της μύτης, οι γκριμάτσες κ.α

Σύμφωνα με την κυρία Ζουλίνου:

– Ο μέσος όρος ηλικίας της έναρξης της διαταραχής είναι περίπου, όταν το παιδί βρίσκεται στην ηλικία των επτά ετών. Η έναρξη της διαταραχής γενικά εμφανίζεται πριν από τα δεκατέσσερα χρόνια, αλλά μπορεί να συμβεί και πολύ πιο νωρίς, ακόμα και κατά το πρώτο έτος της ηλικίας του παιδιού, πιθανώς κατά την χρονική διάρκεια του απογαλακτισμού.

– Τα τικ δεν θα πρέπει να τα συγχέουμε με άλλες μορφές κινητικών διαταραχών όπως δυστονικές διαταραχές, μυοκλονικές διαταραχές, κίνησης από σπασμούς, κ.α . Οι ψυχαναγκαστικές διαταραχές διαφέρουν από τα τικ, διότι σ’ αυτές οι κινήσεις είναι σκόπιμες, ενώ στα τικ είναι ακούσια διαταραχή.

– Τα τικ μπορεί να ελαττωθούν στην εφηβεία ή στην ενήλικη ζωή. Ενδέχεται το σύμπτωμα να σταματήσει για μερικούς μήνες ή και χρόνια ακόμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υποτροπιάσει και να ξαναεμφανισθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμπτώματα της διαταραχής εξαφανίζονται τελείως, συνήθως όταν το άτομο είναι στην πρώτη νεανική ηλικία.

– Τα τικ συμβαίνουν πολλές φορές την ημέρα σχεδόν κάθε ημέρα ή με διαλείποντα τρόπο κατά την διάρκεια μιας περιόδου που κρατάει περισσότερο από ένα χρόνο. Έχει έναρξη πριν τα 19 χρόνια. Δεν είναι παράγωγο άλλων συμπτωμάτων όπως η τοξίκωση από ψυχοδραστικές ουσίες .

“Οι περισσότερες μορφές των τικ εμφανίζονται, όταν το άτομο βιώνει έντονο άγχος και βρίσκεται σε έντονη στρεσογόνα κατάσταση, π. χ. στο σχολείο, στην παιδική χαρά, στο γυμναστήριο και γενικά όπου ενδέχεται να αισθάνεται άσχημα. Τότε τα τικ εμφανίζονται εντονότερα. Εξαφανίζονται κατά την διάρκεια του ύπνου αλλά και όταν το άτομο επιδίδεται σε δραστηριότητες που το ευχαριστούν” εξηγεί η Ψυχολόγος.

Το πιο σωστό είναι να μην τονίζουμε και να μην επιμένουμε στο πρόβλημα, ώστε να μην δημιουργήσουμε την αίσθηση στο παιδί ότι κάτι σοβαρό του συμβαίνει, διότι στρέφοντας την προσοχή του παιδιού στο σύμπτωμα, τότε το σύμπτωμα θα γιγαντωθεί και κατ’ επέκταση θα επιμένει.

“Η ψυχοδυναμική και συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία αποδεικνύονται πολύ χρήσιμες και με εντυπωσιακά αποτελέσματα και παίζουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην θεραπεία όσο ίσως και στην εξάλειψη του προβλήματος.

Εάν παρόλο την ψυχοδυναμική και συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία το πρόβλημα επιμένει, τότε θα πρέπει να κάνουμε μία εκτίμηση της οικογένειας, μπορεί η γενεσιουργός αιτία να πηγάζει μέσα από την οικογένεια, γεγονός που επιμηκύνει το πρόβλημα, θα χρειαστεί ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία ολόκληρη η οικογένεια”, λέει η Αριάδνη Ζουλίνου.