Τι πρέπει να προσέξουν τα παιδιά που αθλούνται;

Μήπως το παιδί σου αθλείται; Πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα γιατί και ο αθλητισμός κρύβει και κάποιους κινδύνους. Τι τεστ πρέπει να κάνει το παιδί πριν αρχίσει τον αθλητισμό; Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά της άσκησης; Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης σε συμβουλεύει και σου δίνει τους σωστούς κανόνες!

Η αναγκαιότητα της σωματικής άσκησης των παιδιών είναι αναμφισβήτητη και ιδιαίτερα γι’ αυτά που κατοικούν στην πόλη. Βοηθάει στην σωστή τους ανάπτυξη και την κοινωνικοποίησή τους. Ωστόσο καλό θα ήταν να γίνεται υπό παρακολούθηση.

Η στάση και η συμπεριφορά των παιδιών απέναντι στη φυσική άσκηση και γενικότερα στον υγιεινό τρόπο ζωής διαμορφώνεται συνολικά από την παιδική ηλικία και επηρεάζεται άμεσα από την οικογένεια, το σχολείο και τον παιδίατρο.

Προληπτικός έλεγχος
Προτού ένα παιδί ξεκινήσει να αθλείται θα πρέπει να προηγηθεί κάποιος ιατρικός έλεγχος. Ακόμη και αν η άσκηση γίνεται περιοδικά και όχι συστηματικά ο έλεγχος είναι απαραίτητος. Η εξέταση από τον παιδίατρο έχει σκοπό την ανίχνευση των ασθενειών που αποτελούν πλήρη ή μερική αντένδειξη ορισμένων αθλητικών δραστηριοτήτων. Ακόμη μπορεί να βοηθήσει στον προσανατολισμό του παιδιού προς το άθλημα που θα είναι αποδοτικότερο σύμφωνα με την προδιάθεση και τις δυνατότητές του.

Τεστ κοπώσεως
Μία επιπλέον εξέταση που είναι απαραίτητη και μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε παιδιατρικό ιατρείο είναι ένα στοιχειώδες τεστ κόπωσης. Λέμε στο παιδί να κάνει 20 βαθιές κάμψεις μέσα σε 40 δευτερόλεπτα φέρνοντας σε επαφή τους γλουτούς με τις φτέρνες και επανερχόμενο κατόπιν στην όρθια θέση.

Πριν και μετά το τεστ κόπωσης παρακολουθείται η αρτηριακή πίεση, η καρδιακή συχνότητα και ενδεχομένως γίνεται ένα καρδιογράφημα ενώ το παιδί πρέπει να επανέλθει στους κανονικούς ρυθμούς ηρεμίας σε 3 λεπτά.

Σε περίπτωση που υπάρχουν ενδείξεις για προβλήματα ο παιδίατρος θα ζητήσει συμπληρωματικές εξετάσεις ή και εξέταση από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Ο έλεγχος θα γίνει από παιδοψυχολόγο, πνευμονολόγο, νευρολόγο ή ορθοπεδικό ανάλογα με την περίπτωση.

Είναι γεγονός ότι η άσκηση είναι ωφέλιμη. Η πιο σημαντική όμως θετική συνέπεια συνίστανται στην ανάπτυξη των αισθητηριακών και κινητικών μηχανισμών που εγγράφονται στην μνήμη και επιτρέπουν την τελειοποίηση εθελούσιων κινήσεων που είναι όλο και περισσότερο πολύπλοκες, ακριβής, αποτελεσματικές και συγχρόνως όλο και περισσότερο αρμονικές.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η οργάνωση του νευρικού συστήματος συνεχίζεται για πολλά χρόνια μετά την γέννηση και η ανάπτυξη του νεύρομυοσκληριτικού συστήματος εξαρτάται από την εξειδίκευση των δραστηριοτήτων του.

Παρόλα αυτά αρκετές μελέτες τα τελευταία χρόνια έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εντατική σωματική άσκηση πάνω από 2 ώρες την ημέρα και χωρίς παιδιατρική παρακολούθηση δεν είναι τελείως άμοιρη κινδύνων. Η απροσεξία μπορεί να προκαλέσει επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς στο νευρομυοσκελετικό σύστημα.

Οι μικροτραυματισμοί αυτοί ενώ περνούν απαρατήρητοι μπορεί να προκαλέσουν αλλοιώσεις οι οποίες επιφέρουν επιβραδυνόμενες εκφυλιστικές βλάβες στο όστεο-σύνδεσμο-αρθρικό επίπεδο τύπου μηχανικής υπερφόρτωσης ή υπέρχρησης. Αποτέλεσμα αυτού είναι η εμφάνιση ρωγμωδών καταγμάτων και μακροπρόθεσμα αρθροσικών βλαβών όπως αρθρίτιδα, τενοντίτιδα κ.α

Η άσκηση μπορεί να θέσει τις προϋποθέσεις για μια μακροπρόθεσμη υγιεινή διαβίωση αρκεί να λαμβάνονται κάποιες προφυλάξεις.